Το σαλιγκάρι στον Μεσαίωνα=Προκαλούσε ανησυχίες στον Μεσαιωνικό κόσμο καθώς δεν ήξεραν αν έπρεπε να το κατατάξουν στα θεία ή στα σατανικά πλάσματα.Είναι γνωστό ότι στον Μεσαίωνα κάθε ζωντανό ον αποκτούσε τη συμβολική του θέση μέσα στον κόσμο.Το σαλιγκάρι είχε αποτελέσει θέμα 🔽 
φιλοσοφικών ερευνών για τους κληρικούς.Γιατί είναι γεγονός ότι το σαλιγκάρι αποφεύγει το φως & βγαίνει συνήθως μόλις πέφτει η νύχτα.Χώνεται στη γη για να περάσει τον χειμώνα & αυτό το συνδέει με τη σαπρότητα,την καταστροφή & τον θάνατο.Οι άνθρωποι της εποχής υποψιάζονταν ότι🔽
ερχόταν σε επικοινωνία με τους βρυκόλακες,τα φαντάσματα & τις νύμφες από το Υπερπέραν(🤣🤣).Ήταν κερασφόρο όπως τα διαβολικά όντα.Αισθανόταν άνετα δίπλα στο "Κακό".Στην Προβηγκία πίστευαν ότι προκαλούσε τρέλα σε όποιον το έτρωγε.Ο Θεός όμως του είχε χαρίσει ένα όστρακο σκληρό🔽
στρογγυλό & σπειροειδές που το προστάτευε& το συνέδεε με την σελήνη.Σύμφωνα με τον ίδιο συμβολισμό πίστευαν ότι προκαλούσε ευεργετικές βροχοπτώσεις & χάριζε γονιμότητα στις γυναίκες.Το όστρακο εμφανιζόταν σαν πηγή ζωής.Τυλίγεται& ξετυλίγεται σε μια κυκλική περιστροφή.Αποτελούσε🔽
το έμβλημα της αέναης έναρξης. Εξάλλου παρομοίαζαν την έξοδο του σαλιγκαριού την άνοιξη από τη γη,΄με την αναγέννηση της φύσης & κυρίως με την Ανάσταση του Χριστού.Το Helix pomatia εξάλλου,το μεγαλόσωμο σαλιγκάρι,σφραγίζει το όστρακό του με μια λευκή ασβεστώδη μεμβράνη την🔽
οποία σπάζει την εποχή του Πάσχα.Τέλος με την ίδια του την ύπαρξη το σαλιγκάρι υπηρετούσε τον Θεό & την χριστιανική πίστη.Η σύλληψή του γίνεται χωρίς ζευγάρωμα,απόδειξη ότι υπάρχει & παρθενογένεση.Αλλά δεν έφταναν μόνο αυτά.Έκριναν & τον χαρακτήρα του.Πάντα αργό στις κινήσεις 🔽
του θυμίζει την απάθεια του νου,τη μικροψυχία αλλά & την σεξουαλική ανικανότητα(!!!!).Το συνέδεαν λοιπόν με την "πνευματική νωθρότητα" που γεννά την απελπισία & την υπνηλία,που μουδιάζει το σώμα & την ψυχή.Τον 13ο α.,ειχε γενικευθεί στο αρχιτεκτονικό διάκοσμο & στις🔽
εικονογραφήσεις στα περιθώρια των χειρογράφων η απεικόνιση μιας αστείας πάλης ανάμεσα σε έναν οπλισμένο άνδρα & ένα σαλιγκάρι-γίγαντα,μια πολεμική εικόνα χαρακτηριστική της δυαδικής δομής της Μεσαιωνικής σκέψης(αντίθεση ανάμεσα στον Θεό & στον διάβολο,στην κακία & στην αρετή🔽
στη δειλία& στο θάρρος κλπ).Την ίδια εποχή η φράση "να επιτεθείς σε έναν κοχλία" εκφράζει την περιφρόνηση για κάποιον που τα βάζει μόνο με ακίνδυνους εχθρούς.Με τη φράση αυτή επίσης ήθελαν να δείξουν την περιφρόνησή τους προς τους δειλούς& ανάξιους Λομβαρδούς.Πλάσμα του σκότους🔽
& του φωτός λοιπόν, δειλό & επιθετικό,αποτελεί την ίδια την έννοια του διφορούμενου & παραμένει αίνιγμα για τον Μεσαιωνικό κόσμο..
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
