در این رشته توییت میپردازیم به اهمیت فلز اورانیوم (که ایران تجربه تولید آن را دارد) در بکارگیری در موشک‌های کروز و بالستیک ایران. 
قدم بعدی ایران در صنعت هسته ای بدون شک تولید سلاح های حاوی depleted uranium یا همان اورانیوم تضعیف شده است. این ماده که در واقع فلز اورانیوم ۲۳۸ به غنای ۹۹،۷ درصد و غنای ۰.۳ درصدی اورنیوم ۲۳۵ می‌باشد، ماده ای است که به هنگام غنی سازی اورانیوم از
سانتریفوژ‌ها بعنوان پس مانده طی فرایند‌های شیمیای گفته شده در رشته توییت قبلی به فلز اورانیوم تبدیل می شود. اما این ماده چه استفاده برای نیرو‌های مسلح ایران در یک جنگ آتی دارد. برای پاسخ به این سوال نگاه می‌کنیم به موارد استفاده از سلاح های حاوی فلز اورنیوم ۲۳۸ توسط NATO
و بخصوص امریکای‌ها در جنگ بالکان. در این جنگ امریکای‌ها برای نفوذ و از بین بردن اهداف سخت از موشک‌های Tomahawk و GBU استفاده کردند و تنها ماده ای که سختی زیادی برای نفوذ به استحکمات را دارد، چیزی نیست جز اورانیوم تضعیف شده. چگالی این ماده در هم گرم بر سانتی متر مکعب
تقریبا دوبرابر چگالی سرب است! گفته میشود که بالغ بر ۱۰۰۰ موشک Tomahawk نسل سه و احتمالا نسل ۴ اهدافی را در صربستان و کوزوو مورد اصابت قرار دادند. این موشک ۵۰۰ کیلوگرم مواد فوق انفجاری دارد و تقریبا ۴۰۰ کیلوگرم airframe که از اورانیوم تضعیف شده ساخته شده
است (airframe ساخته شده از اورانیوم تضعیف شده همچنین کمک شایانی برای زنده ماندن موشک می‌کند چنانچه یک موشک پدافندی در مجاورت با Tomahawk منفجر بشود). اما سختی در این ماده تنها ویژگی آن نیست، بلکه رادیواکتیو بودن آن میتواند به عنوان یک بمب کثیف (اطلاعات بیشتر در آخر رشته توییت)
محیط و انسان‌های حاضر در صحنه جنگ را آغشته به مواد رادیواکتیو کند، زیرا که به هنگام انفجار دمای بالغ بر ۵۰۰۰ درجه سانتیگراد به وجود می‌‌آید، دمایی که بیشتر از نقطه جوش اورانیوم یعنی ۴۱۳۱ درجه سانتیگراد است و این باعث میشود پارتیکل های اکسید اورانیوم در فضا پخش بشوند و
به مجاری تنفسی افراد نفوذ پیدا کنند. با در نظر گرفتن پارامتر‌های فیزیکی و بیلوژیک (که از حوصله شما خارج است) این یعنی به ازای شلیک هر موشک Tomahawk, تقریبا ۱۶۲۰ نفر مبتلا به سرطان خواهند شد.
البته این حساب با فرض در نظر گرفتن تنفس تنها ۲۰ درصد از پارتیکل‌های آزاد شده اکسید اورانیوم و تنها پارتیکل هایی به اندازه ۱ میکرون است و در واقعیت این عدد میتواند بیشتر هم باشد. البته بسته به وزش باد و شرایط آب و هوایی این عدد حساب شده میتواند کمی پایین تر باشد
ولی همچنان چشم گیری و نگران کننده خواهد بود مخصوصا وقتی که ضربدر ۱۰۰۰ موشک بشود! این عدد همچنین تنها موشک کروز را در بر می‌گیرد، بمب‌های دیگر حاوی اورانیوم تضعیف شده که جای خود دارد و این رقم را بالا تر خواهند برد. همچنین حمله با تسلیحات حاوی اورانیوم
تضعیف شده در عراق توسط امریکایی ها هم صورت گرفت، بخصوص میتوان به شهر فلوجه عراق اشاره کرد که پیامد این حمله ابتلای تعداد قابل توجه مردم بیگناه این منطقه به سرطان و همچنین نابودی ژنتیکی مردمان این شهر بود.
در ایران با تولید موشک‌های کروز یا بالستیک که حاوی اورانیوم تضعیف شده باشند، نه تنها میتوان قابلیت نفوذ به اهداف را افزایش داد، بلکه میتوان محیط را هم (به عنوان گونه ضعیف شده از یک بمب کثیف درجه بالا) آغشته به تشعشعات هسته ای کرد بدون اینکه از سلاح هسته ای در
عرف بین ملل استفاده کرده باشیم و در عین حال قدرت بازدرندگی مضاعفی را در کنار قدرت موشکی متعارف ایجاد کرده باشیم.
اما در مورد بمب‌های کثیف. یکی از راه‌های که در جنگ برای زدن ضربهٔ کاری به دشمن از آن میتوان استفاده کرد، عملیاتی سازی بمب‌های کثیف است. بر خلاف بمب‌های هسته‌ای که بر اثر شکافت یا همجوشی هسته‌ای مقدار زیادی انرژی آزاد می‌کنند، در بمب‌های کثیف از پروسه طبیعیه
تجزیه مواد رادیواکتیو استفاده میشود. بر خلاف بمب‌های هسته‌ای، استفاده از بمب‌های کثیف به هدف آغشته کردن محیط به مواد رادیواکتیو و ترس از صدماتی که به دنبال تشعشعات پیش خواهد آمد، است. برای دست یابی به این مهم، مواد انفجاری متعارف و مواد رادیواکتیو که به
صورت پودر درامده ا‌ند باهم مخلوط میشوند. میزان واقعی آسیب بمب های کثیف قبل از هر چیز به نوع تابش، شدت و مدت زمان و همچنین به میزان مواد آزاد شده بستگی دارد. شدت تابش بالا در ارتباط با تجزیه هسته ای سال ها و دهه ها برای فلزات کبالت ۶۰ و ایزوتوپ های
سزیوم ۱۳۴ و ۱۳۷، می تواند به طور قابل توجهی آلوده گی منطقه ای برای آینده در بر داشته باشد، در موارد شدید میتواند منطقه را به طور دائم غیر قابل سکونت کند. همچنین عناصر رادیواکتیو دیگری مانند ید ۱۳۱ و استرنتیوم ۸۹ و ۹۰ میتوانند در کبد تیروئید و ریه رسوب کنند و در آنجا
منجر به سرطان شوند. از دیگر عوامل مؤثر بر اثر یک بمب کثیف می تواند تراکم جمعیت در منطقه، زمان روز، شرایط آب و هوایی مانند باران، جهت باد و قدرت باد باشد. گرد و غبار رادیواکتیو که توسط بمب تولید میشود یا در جهت باد یا توسط باران پخش میشود و یا مدت ها روی
ساختمان ها و آسفالت خیابان ها باقی می ماند. برخی از مواد رادیواکتیو از نظر شیمیایی با مصالح ساختمانی معمولی مانند بتن، شیشه و آسفالت ترکیب می شوند که تمیز کردن جاده ها و ساختمان ها را پس از بمباران به طور قابل ملاحظه ای دشوارتر می کند.استنشاق گرد و غبار رادیواکتیو
معلق در هوا و آئروسل ها به دلیل افزایش قابل توجه خطر ابتلا به سرطان، بیشترین خطر را برای دشمن به همراه دارد. بنابرین تولید این گونه بمب‌ها بی شک گام خوبی در تقویات بنیه دفاعی کشور خواهد بود.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
