Thread by @MathijsvdTang

Sprak vandaag een D’66 die met instemming deze tweet las en mij vroeg wanneer de SGP zichzelf gaat opheffen. “Zijn we daar eindelijk ook vanaf.”

https://twitter.com/maartenvna/status/1363915871605956608

Grapje natuurlijk. Aan de punten die je noemt @maartenvna wil ik geen afbreuk doen. Niet voor niets bezingt Luther het met de beroemde zin “Geen aardse macht begeren wij.”
En dit onderscheidt het christendom ook wezenlijk van de Islam.

Toch doet het mijns inziens de realiteit ernstig tekort om het hierbij te laten. De vraag waarop je namelijk niet zo simpel een antwoord op kunt geven is of het wel goed is om als christen macht te hebben.

Evident is dat er één ding belangrijker is dan macht, namelijk Gods eer. Toen de duivel Jezus probeerde te verleiden door Hem de heerschappij over de hele aarde aan te bieden, wees Jezus het af.
Het wereldberoemde betoog van de grootinquisiteur geeft hier treffend betekenis aan.

Dat wil niet zeggen dat macht als zodanig meteen verkeerd is. Hoewel Jezus aangeeft dat we bereidt moeten zijn om zelfs aardse liefdesrelaties te verloochenen als die de liefde tot God in de weg staan, zegt dat niet dat het aardse huwelijk daarom slecht is.

Paulus werkt dat verder uit, en zegt dat het goed is om te trouwen, maar nog beter om niet te trouwen. In een vrijgezel bestaan is er meer ruimte voor God en Zijn dienst. Toch erkent ook Paulus de waarde van het huwelijk.

Want volgens Paulus is het beter om te trouwen dan om te branden van begeerte. Het huwelijk heeft verankering in de scheppingsorde, maar voorziet ook in een belangrijk doel in het aardse bestaan.

Zo is het denk ik ook met macht. Het is evident beter om geen macht te hebben, geen heerser te zijn. Macht corrumpeert. Macht in combinatie met de menselijke neiging tot alle kwaad is een giftige cocktail.

In lijn met Socrates is het ook beter om onrecht te lijden dan onrecht te doen. Je kunt wel invullen wie er eerder onrecht zal doen: degene die geen macht heeft of degene die wel macht heeft.

Maar al deze zaken zijn te omschrijven als machtsmisbruik. Macht an such is niet verkeerd, maar in combinatie met de menselijke natuur wordt het iets gevaarlijks. Dat geldt ook voor geweld, geld, democratie, enzovoort.

Was het ook niet Luther, die opmerkte dat noch Jezus, nog de apostelen enig machthebber ooit hebben bevolen afstand te doen van de macht?

Toen de Romeinse hoofdman Cornelius zijn macht aanwendde om een synagoge te bekostigen, kon dat niet terecht rekenen op Gods zegen?

Het is dus wel duidelijk dat de gerichtheid van het christendom machthebben niet uitsluit. Misschien zelfs wel niet het nastreven van macht.

Tot zover mijn preek, zijn er nog vragen?