Kongo’nun seçilmiş başbakanı Patrice Lumumba, 17 Ocak 1961 günü yoldaşlarıyla birlikte, başlarında Belçikalı subayların bulunduğu karşıdevrimci bir manga tarafından kurşuna dizildi. Lumumba’nın öldürülmesi emrini 18 Ağustos 1960’da ABD Başkanı D. Eisenhower onaylamıştı. 
Genellikle kıtada sadece Küba’nın rolü bilinir; oysa Sovyetler Birliği de, üstelik enternasyonalizmin artık büyük ölçüde içi boş bir slogan haline geldiği 1970 ve 80’lerde bile, kıtaya (4 bini Mozambik üzerinden) 10 binin üzerinden askeri tercüman, subay ve asker göndermişti.
Fotoğrafta, 1970’lerin ortasında Angola’da bağımsızlık savaşında tank operatörü olarak çarpışan Sovyet askerleri görülüyor.
Rusya’da bugün bile, sadece akademik ve marksist çevrelerde değil yönetim çevrelerinde de 1990’larda yapılan pek çok şeyden olduğu gibi Afrika’yı terk etmiş olmaktan da pişmanlık duyulur. Başka deyişle, Afrika’ya gösterilen Rusya ilgisinin köklü bir tarihi zemini var.
Sovyetler Birliği, Afrika’daki askeri varlığını (mesela Küba ve Çin’in tersine) çoğunlukla inkâr etmiştir. Angola böyle bir örnektir. Irkçı Güney Afrika ve arkasındaki ABD-Britanya ve diğerleriyle doğrudan karşı karşıya gelmemeye çalışmıştır.
Oysa Sovyet askerleri Angola birliklerine bağlı olarak birçok çatışmaya doğrudan katılıyorlardı.
Enternasyonalizm ne kadar aşınmış olursa olsun, diplomasinin utangaç perdesi arkasında bile esaslı bir rol oynuyordu.
Enternasyonalizm ne kadar aşınmış olursa olsun, diplomasinin utangaç perdesi arkasında bile esaslı bir rol oynuyordu.
Sovyetler Birliği 1974 gibi görece geç bir tarihte bile, Zambiya’daki elçisi aracılığıyla, bütünüyle karşılıksız bir şekilde, Angola’da bağımsızlık savaşı veren MPLA’ya silah, teçhizat, lojistik, askeri ve siyasi eğitim öneriyordu.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
