De grap is: sinds ik moslim ben denken sommige mensen ook dat ik geen autochtoon ben en gaan me ook ineens anders behandelen.
Kon eens bij een multireligieus event niet vanaf de start aanwezig zijn ivm werktijd. Reactie: “Oh, geen probleem hoor, maar wat goed dat je werkt.”
Kon eens bij een multireligieus event niet vanaf de start aanwezig zijn ivm werktijd. Reactie: “Oh, geen probleem hoor, maar wat goed dat je werkt.”
Mijn standaardreactie: hetzelfde terugzeggen. Dus ik complimenteer mensen met dat ze werken, of met hun Nederlands, of simpelweg met dat mensen-zoals-zij er ook zijn. En ik vraag waar ze vandaan komen en dan “Maar waar kom je écht vandaan?”
Worden mensen heel ongemakkelijk van.
Worden mensen heel ongemakkelijk van.
Uit eten met collegae.
Ik: “Ik eet geen zalm”
Collega: “Oh, mag dat ook niet in de Islam? Dat wist ik helemaal niet.”
Ik: “Ik vind het eigenlijk gewoon niet lekker.”
Ik: “Ik eet geen zalm”
Collega: “Oh, mag dat ook niet in de Islam? Dat wist ik helemaal niet.”
Ik: “Ik vind het eigenlijk gewoon niet lekker.”
Mensen-die-het-goed-bedoelen zijn het ergst. Op de vraag waar ik ‘echt’ vandaan kwam zei ik eens “Joh ik ben gewoon een Nederlander hoor.”
Antwoord: “Wat goed dat je dat zo voelt! Je hoort er ook echt bij hoor!” en dan zo’n hele lieve maar ook neerbuigende glimlach.
Antwoord: “Wat goed dat je dat zo voelt! Je hoort er ook echt bij hoor!” en dan zo’n hele lieve maar ook neerbuigende glimlach.
De grap bij mij is: ik ken dus beide werelden. In pak en stropdas zonder religieuze context heb ik een White Privilege Goldmember-pasje. Casual kleding? Misschien ben ik wel een hipster. Maar doe ik een djellaba aan… oh boy, alles verandert.
De eerste keer ever dat ik ergens solliciteerde en NIET aangenomen werd was toen ik voor het eerst ‘Nourdeen’ ipv ‘Bastiaan’ boven mijn CV had gezet. “Past niet bij het team,” was de afwijzing. Headhunter had stevig doorgevraagd maar ze konden het niet nader toelichten.
Het meest gênante verschil is de manier waarop je merkt hoe mensen je zien. Zien ze me als autochtoon? Dan spreken ze me aan in enkelvoud. “Wat vind jij?”
Zien ze me als moslim? Dan krijg ik vragen als “Hoe denken jullie daarover?” of “Is dat bij jullie ook gebruikelijk?”
Zien ze me als moslim? Dan krijg ik vragen als “Hoe denken jullie daarover?” of “Is dat bij jullie ook gebruikelijk?”
Ook gênant: als mensen in de gaten krijgen dat ik een autochtone Nederlander ben en zich vol schaamte gaan verontschuldigen. “Oh sorry, ik dacht dat je een Marokkaan was.” Alsof dat iets slechts zou zijn.
Anyway, ik snap zelf ook wel dat ik alleen maar de light-versie meemaak hoor…
Aanleiding voor dit draadje was dus het nieuwe boek ‘365 dagen Nederlander’ van Naeeda Aurangzeb. #credits
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
