«… το δίλημμα μας δεν ήταν ανάμεσα στη διαπραγμάτευση και στον πόλεμο, αλλά ανάμεσα στο θάνατο και τη ζωή… #EZLN#Ζαπατίστας
Και επιλέξαμε. Και αντί να αφοσιωθούμε στην εκπαίδευση ανταρτών, στρατιωτών και ταγμάτων, προετοιμάσαμε λειτουργούς της εκπαίδευσης και της υγείας κι άρχισαν να οικοδομούνται οι βάσεις της αυτονομίας...
Αντί να χτίζουμε στρατόπεδα, να βελτιώνουμε τον οπλισμό μας, να ορθώνουμε τείχη και να σκάβουμε χαρακώματα, χτίσαμε σχολεία, νοσοκομεία και κέντρα υγείας, βελτιώσαμε τις συνθήκες της ζωής μας.
Αντί να αγωνιζόμαστε για να καταλάβουμε ένα χώρο στον Πάνθεον των εξατομικευμένων θανάτων των απο κάτω, επιλέξαμε να οικοδομήσουμε τη ζωή.
Όλα αυτά καταμεσής ενός πολέμου που, αν και υπόκωφος, δεν ήταν λιγότερο θανατηφόρος»
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Η σύνθεση της αποστολής (80% γυναίκες), η συμμετοχή με ισχυρά συμβολικό τρόπο της Μαριχοσέ, μίας γυναίκας τρανς, αντανακλά τις βαθιές αλλαγές που έχουν συμβεί στο εσωτερικό των εξεγερμένων κοινοτήτων αυτά τα 27 χρόνια της εξέγερσης.
Ο EZLN και οι ίδιες οι γυναίκες ζαπατίστας έβαλαν από την πρώτη στιγμή της εξέγερσης, στο κέντρο του αγώνα τους τη γυναικεία χειραφέτηση. Η αλλαγή των σχέσεων των φύλων στις ζαπατιστικές κοινότητες, συνιστά μία από τις πιο ενδιαφέρουσες πτυχές της οικοδόμησης της αυτονομίας.
Δεν είναι αγώνας για τα δικαιώματα ατομικοτήτων, είναι αγώνας για συλλογικό κοινωνικό μετασχηματισμό, αγώνας για αλλαγή συνηθειών όλης της κοινωνίας.
5,2 εκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή το 91% του πληθυσμού στο Τιγκράι, χρειάζονται επείγουσα ανθρωπιστική βοήθεια.
Περισσότεροι από 400.000 άνθρωποι “πέρασαν το όριο του λιμού” στο Τιγκράι, περιφέρεια της βόρειας Αιθιοπίας που είναι σε πόλεμο εδώ και οκτώ μήνες.
Η σύγκρουση στο Τιγκράι είχε ένα σημαντικό σημείο καμπής τη Δευτέρα με την κατάληψη της περιφερειακής πρωτεύουσας Μέκελε από δυνάμεις πιστές στις περιφερειακές αρχές που προέρχονται από το Μέτωπο Απελευθέρωσης του Λαού του Τιγκράι (TPLF).
Την αγγελία του πατέρα του δολοφονηθέντα Νίκου Σακκελίων είδε ο κος Έκτορας Κουφόπουλος όπου επικοινώνησε μαζί του. Η κατάθεση του προκαλεί ρίγος.
"Είμαι εικονολήπτης. Άκουσα κραυγές, ουρλιαχτά κι έτρεξα στο παράθυρο να δω τι συμβαίνει. Βλέπω ένα τεράστιο, γεροδεμένο παλικάρι. Φόραγε κοντομάνικο και βερμούδα. Τον είχαν πιάσει 4-5 αστυνομικοί, όλοι ειδικοί φρουροί. Μεταξύ τους ξεχώριζε μια γυναίκα, ξανθιά με κοτσίδα.
Οι δύο τον κρατούσαν και ο τρίτος τον «συμμόρφωνε». Τον χτυπούσε στο πίσω και κάτω μέρος του κρανίου. Μου έκανε εντύπωση ότι χτυπούσαν με γροθιές στο κεφάλι έναν άνθρωπο που φορούσε χειροπέδες. Το παλικάρι αντιδρούσε. Όχι βίαια. Προσπαθούσε να ξεφύγει, σαν δεμένο σκυλί έκανε.
Τέσσερα περιστατικά αποτρόπαιου βασανισμού κρατουμένων από τους αστυνομικούς του Α.Τ. Ακροπόλεως μας υπενθυμίζουν πόσο εύκολα μπορούν οι αστυνομικοί στην Ελλάδα να ”παραστρατήσουν”, αλλά την ίδια ώρα να μένουν ατιμώρητοι.
Στις 11 Μαΐου του 2008 ο 24χρονος Νίκος Σακελλίων ξυλοκοπείται-λίγο πιο κάτω-στην οδό Αναξαγόρα και πέφτει σε κώμα. Οι αστυνομικοί τον εγκαταλείπουν, αλλά ένα βίντεο αποδεικνύει την ενοχή τους.
Ο μάρτυρας που πήρε το βίντεο κατηγορείται για ψευδορκία, ενώ ο πατέρας του νεαρού συνεχίζει τον αγώνα για την δικαίωση του γιου του. Οι αστυνομικοί ισχυρίζονται ότι ο θάνατός του προήλθε από πνιγμό κι όχι από κακοποίηση.
Η συγκάλυψη της υπόθεσης δολοφονίας του Νίκου Σακελλίων από τις αστυνομικές ανακριτικές αρχές δικαιώθηκε σε όλα τα στάδια. Οι καταθέσεις των αστυνομικών κρίθηκαν ειλικρινείς, μέχρι που κατά λάθος προδόθηκαν από συναδέλφους τους που είχαν παρευρεθεί στο περιστατικό.
Τα κινητά που χρησιμοποιήθηκαν από τους αστυνομικούς εξαφανίστηκαν. Τα πράγματα του νεκρού το ίδιο. Η κατασκευή ενός ψευδομάρτυρα από την αστυνομική ανάκριση για να καλύψει τους εμπλεκόμενους δεν απασχόλησε ποτέ κανένα δικαιοδοτικό όργανο.
Ο εργολάβος κηδειών που είχε εξαφανίσει τη σορό παραπέμφθηκε και καταδικάστηκε πρωτόδικα σε τρία χρόνια φυλάκιση, αλλά αυτό δεν οδήγησε ποτέ σε αμφιβολίες για τους λόγους της εξαφάνισης, της σήψης του πτώματος και της διαφαινόμενης εκ των υστέρων