known as Isvara), including the possession of two gender aspects – the female ‘Shakti’ being Tara. It is hence not surprising that many south Indian Buddhist places of worship subsequently became Siva temples.
This may be a clue to the Mahavamsa’s attitude to Tamils.- 74/82
Historians have tended to focus on the fact that the chronicle was written at the time of Dhatusena, who had just completed a struggle against several Tamil kings, which they consider the reason for this antipathy.
However, the Mahawamsa was primarily an ecclesiastical - 75/82
document of the Mahavihara, seeing the world through orthodox Theravada Buddhist eyes. Its concern with worldly activities was mainly limited to maintaining royal patronage. The primary threat to that patronage came from what it saw as heresies.
The Mahawamsa’s treatment - 76/82
of Elara is moderate; it not only praises the justice of his rule, thus making him the prototype ‘good Soli king’ of later folk lore. It says he ‘freed himself from the guilt of walking in the path of evil… though he had not put aside false beliefs’. Nor does it speak - 77/82
badly of the ‘Seven Damilas’ who overthrew Vattagamani Abhaya; it merely mentions that, on being asked whether Buddhism would prosper under the former or the latter, the Sangha took the King’s side.
On the other hand, its treatment of Sanghamitta, ‘a bhikkhu from the Cola- 78/82
people who was versed in the teachings concerning the exorcism of spirits, and so forth’, is clearly antagonistic. This ‘lawless’ bhikkhu (apparently of the Dharmmaruci sect) was embittered against the Mahavihara, it says, and ingratiated himself with the future king - 79/82
Mahasena.
Under the last-named, Theravada was persecuted and the Dhammaruci sect was triumphant. Under Dhatusena and his sons too, that is, in the period the Mahawamsa was written, Theravada Buddhism was embattled. Archaeological evidence indicates that Sigiriya, to which- 80/82
Dhatusena’s son Kasyapa retreated, was a Mahayanist monastery complex.
So the Mahavihara was threatened not by Tamil monarchs or armies, but by Buddhist schismatics influenced by Tamil priests from Tamilakam. Hence, what we read in the chronicles is not antagonism towards- 81/82
Tamil people, but antipathy to ‘heresies’ carried hither by Tamil Buddhist prelates.
(Concluded) - 82/82
நாம் தமிழர் கட்சி ஒருங்கிணைந்த கடலூர் மாவட்டம் சார்பாக இன்று நெய்வேலியில் , பெட்ரோல் டீசல் சமையல் எரிவாயு விலை ஏற்றத்தை கட்டுப்படுத்தாத ஒன்றிய அரசை கண்டித்து நாம் தமிழர் கட்சியின் மாநில ஒருங்கிணைப்பாளர் #வா_கடல்தீபன் மற்றும் மாநில இளைஞர் பாசறை ஒருங்கிணைப்பாளர் இயக்குனர் - 1/3
அண்ணன் #ஜெகதீசபாண்டியன் அவர்கள் தலைமையில் இன்று மாபெரும் கண்டன ஆர்ப்பாட்டம் நடந்தது.
இக்கண்டன ஆர்ப்பாட்டத்தில், கடலூர் மாவட்டத்திற்கு உட்பட்ட மாவட்ட தொகுதி ஒன்றிய பேரூராட்சி கிளை பொறுப்பாளர்கள் தாய்த்தமிழ் உறவுகள் என பெருந்திரளாக கலந்துகொண்டு, பெட்ரோல் டீசல் சமையல் - 2/3
எரிவாயு விலை ஏற்றத்தை கட்டுப்படுத்த கோரி மக்களின் குரலாக, தங்களின் கண்டனத்தை ஒன்றிய மாநில அரசுக்கு தெரிவித்தனர் - 3/3
வில்லிவாக்கம் சட்டமன்ற தொகுதி சார்பில் சமையல் எரிவாயு , எரிப்பொருள் விலை உயர்வினை கண்டித்து கண்டன முழக்க ஆர்ப்பாட்ட நிகழ்வு முன்னேடுப்பின் போது ! நிகழ்வின் தலைமை சிரிதர் (வேட்பாளர்). முன்னிலை: ச.சசிக்குமார் (மாவட்ட பொருளாளர்) ச.மணிகண்டன் (தொகுதி தலைவர்) - 1/6
முன்னேடுப்பு: க.மணிகண்டன் (கிழக்கு பகுதி செயலாளர்) கலந்து கொண்ட அனைவருக்கும் உளமார்ந்த புரட்சி வாழ்த்துக்கள் !💪🏼💪🏼💪🏼
வில்லிவாக்கம் சட்டமன்ற தொகுதி சார்பில் சமையல் எரிவாயு , எரிப்பொருள் விலை உயர்வினை கண்டித்து கண்டன முழக்க ஆர்ப்பாட்ட நிகழ்வு முன்னேடுப்பின் போது ! நிகழ்வின் தலைமை சிரிதர் (வேட்பாளர்). முன்னிலை: ச.சசிக்குமார் (மாவட்ட பொருளாளர்) ச.மணிகண்டன் (தொகுதி தலைவர்) - 3/6
called ‘Sinhala’, son of ‘Sinha’ coming to ‘Tamradvipa’, and that henceforth the island was known as ‘Sinhala Dvipa’. This legend was later associated with the Sindhi mariner Sinbad.
Tamradvipa is a modification of Tamraparni, the name of the island mentioned in the - 50/82
Emperor Asoka’s rock edicts. The name is rendered in the Dipavamsa as ‘Tambapanni’ and the Greeks used an adaptation, ‘Taprobane’.
Sinhalese, Tamils and Buddhism
October 25, 2012
By Vinod Moonesinghe
(Part I of this article appeared yesterday)
In ancient times - 51/82
the name of a people referred mainly to its elite, the ruling class which held most of the cultural capital. In Herodotus’ debate between Darius and the others about which type of state was desirable, ‘the people’ refer to the upper class. Karl Kautsky has pointed out how - 52/82