Als #longcovid patiënt doe ik mee aan het ‘LongCOVID-onderzoek’ van het @rivm. Drie maanden terug heb ik de eerste vragenlijst ingevuld, vandaag de tweede. Ik maak zorgen om de kwaliteit van dit onderzoek.
Één van de meest kenmerkende long covid symptomen is een ontregeld autonoom zenuwstelsel. Bij mij is dat inmiddels #dysautonomie (POTS). Het sympathische gedeelte is overactief, waardoor patiënten last krijgen van spierspanningen, een opgejaagd gevoel, slapeloosheid en soms zelfs
het gevoel van paniekaanvallen zonder mentale trigger. Ontspannen is moeilijk, want het parasymphatische zenuwstelsel krijgt minder de kans. Dit resulteert in aangespannen spieren, nekpijn, spanningshoofdpijn, een opeengeklemde kaak en het gevoel van adrenaline door je lijf.
Soms kun je minder diep ademen hierdoor, waardoor de ademhaling oppervlakkiger wordt. In de vragenlijst van het RIVM is veel aandacht voor angst en depressie. Helaas worden symptomen hieronder geschaard, die bij veel long covid patiënten niets te maken hebben hiermee.
Je moet bijvoorbeeld een score invullen bij: ‘Ik voel me gespannen’, ‘Ik heb een angstgevoel alsof er iets vreselijks zal gebeuren’, ‘Ik kan best rustig zitten en me ontspannen’ en ‘Ik heb een soort angstig gespannen gevoel in mijn buik’
Als een long covid patiënt deze vragenlijst naar waarheid invult, dan is de kans groot dat deze enorme hoog scoort op angst en depressie, doordat de symptomen van een ontregeld zenuwstelsel (dysautonomie) in deze lijst geschaard worden hieronder.
Dit is geen goede wetenschap en zal bijdragen aan het psychologiseren van de klachten. Een kwalijke zaak, want nauw gerelateerde chronische (soms post virale) aandoeningen zoals #ME#fibromyalgie en #QVS kennen een geschiedenis van psychologiseren, waardoor echte hulp uitblijft.
Een ander symptoom waar long covid patiënten mee worstelen is “brain fog”. Dit zijn concentratieproblemen, woordvindingsproblemen, vergeetachtigheid en soms ook verwardheid. Daarnaast lijden patiënten aan overprikkelingsklachten, waardoor licht en geluid soms pijn doen.
In de vragenlijst onder ‘Angst en depressie’ staat ook: ‘Ik kan van een goed boek genieten, of van zoiets als een radio- of televisieprogramma’. Wanneer een patiënt aangeeft hier niet van te genieten (vanwege de brainfog of overprikkeling) scoort deze nog hoger op angst/depressie
Resultaten van deze vragenlijst zijn daardoor niet betrouwbaar. Ik vrees dat patiënten op deze manier geframed en weggezet worden als mensen met een angststoornis, depressie of burn out. Geschikte hulp en meer onderzoek naar biomedisch oorzaken of behandelingen blijft dan uit.
Nu denk je misschien dat dit overdreven is, maar helaas heb ik zoiets eerder meegemaakt bij de intake vragenlijsten in het revalidatiecentrum waar ik kwam. Ik scoorde heel hoog op angst en depressie, terwijl ik me helemaal niet angstig of depressief voel.
Het bleek dat symptomen als spanning, nekpijn, slapeloosheid, hoofdpijn en concentratieproblemen ook daar onder angst/depressie geschaard werden. Als gevolg werd ik het hele traject begeleid door een psychosomatische fysiotherapeut en lag steeds de nadruk op het mentale gedeelte.
Wat eveneens ontbreekt in de vragenlijsten van het RIVM is de mogelijkheid om symptomen zelf toe te voegen. Ik mis ontzettend veel. Hoe kun je een compleet beeld verkrijgen van long covid als de symptomen vooraf bepaald zijn?
Begrijp me overigens niet verkeerd… angst en depressie moeten net zo serieus genomen worden. En er zullen long covid patiënten zijn die helaas ook hieraan lijden, maar omdat te kunnen bepalen is een veel specifiekere vragenlijst nodig.
Vele duizenden long covid patiënten zijn al 1,5 jaar ziek. In veel gevallen huisgebonden. Dit zijn vaak voorheen fitte mensen uit de werkende populatie, wiens leven plotseling op pauze staat. Wij verdienen beter onderzoek en meer hulp. @rivm dit moet beter!
Overigens wordt lang niet zo doorgevraagd op de fysieke symptomen. De vragen onder ‘Angst en depressie’ zijn uitgebreider. Waarbij ze geen onderscheid maken tussen mentale klachten als gevolg van lang ziek zijn en klachten die zich vanaf de initiële infectie openbaarden.
Inmiddels heb ik een prettig telefoongesprek achter de rug met de hoofdonderzoeker van deze studie. Ze heeft serieus naar mijn zorgen geluisterd. Vandaag ontving ik het bericht dat ze de lijst symptomen gaan uitbreiden en beloven data uiterst voorzichtig te interpreteren. Dank!
Ik ben niet de enige die zich zorgen maakt om foute conclusies nav vragenlijsten als deze. Wereldwijd worden ongeschikte vragenlijsten ingezet in een poging Long Covid te kunnen duiden. Misinterpretatie ligt op de loer, zoals ook naar voren komt in deze draad:
Ik - bijna vijf jaar Long Covid patient - licht graag toe waarom dit zo ontzettend hard nodig is.
Wanneer een Long Covid patient momenteel de huisarts bezoekt of doorgestuurd wordt naar een specialist, dan behandelt men Long Covid niet. In de meeste gevallen wordt er zelfs niet
Ik vrees dat wat ik ga zeggen discussies zou kunnen opwekken binnen onze LC/ME/PAIS community, dat is echter niet m’n doel. Ik wil geen ophef creëren.
In tegenstelling tot andere draadjes die ik schreef, hoop ik dat deze een beetje in onze bubbel
van chronisch zieken blijft.
Met wat ik schrijf wil ik niemand kwetsen. Ook vind ik het belangrijk te benadrukken dat ik het lijden van velen onacceptabel vind en onze situatie onhoudbaar.
Ik hoop dat we desondanks aardig voor elkaar kunnen blijven.
Laaange draad 🫠
De laatste tijd merk ik in toenemende mate dat patiëntvertegenwoordigers, onderzoekers of artsen die zich inzetten voor Long Covid en andere PAIS op een wantrouwende of aanvallende manier bejegend worden. Het gaat vaak om mensen die zelf ziek zijn en hun kostbare energie
Deze vermissingszaak speelt zich af op een bekende locatie. Achter een deur zonder slot, waarvan de sleutel toch verloren lijkt te zijn. Wat hier plaatsvindt? Een wreed spel van marteling en gijzeling. En het slachtoffer? Dat ben ik.
Ontsnappen is onmogelijk. Steeds wanneer ik mijn belager te slim af probeer te zijn, lijkt hij me te voorvoelen. Hij beweegt met sluwe precisie, een onzichtbare hand die elke zet controleert, terwijl ik steeds zwakker word.
Hij is een meester in camouflage, altijd in beweging. Soms lijkt hij verdwenen, maar ik weet dat hij er nog is, sluimerend. Hij nestelt zich in elke vezel van mijn lichaam, ver tot in de kleinste haarvaatjes van mijn nagelriemen.
Vroeger – voor #LongCovid – was ik kunsthistoricus. Ik was dus niet altijd al een schreeuwende patiënt op Twitter. Mijn carrière is helaas gesneuveld, maar vandaag bedacht ik dat mijn oude en nieuwe leven soms best samengaan. #LongCovid en #ME de kunsthistorische versie 🪡
Je wordt na Covid niet meer beter. Bummer. Het is duidelijk dat je ziek bent - voor jou althans - maar medici zijn sceptisch. Tachycardie? Angst! Hartkloppingen? Stress! Tintelingen? Hyperventilatie. Uitgeput? Depressie!
(Caravaggio, De ongelovige Thomas, 1600, Slot Sanssouci)
Hulpverleners zonder behandelplan, oftewel “herstelzorg”. Je krijgt steeds tegenstrijdig advies. Wanneer je huisarts, specialist, psycholoog en fysiotherapeut allemaal wat anders roepen…
(Bouts en Van der Goes, De Heilige Hippolytus, ca. 1475, Sint-Salvatorskathedraal, Brugge)
Eindelijk! Na meer dan drie jaar een debat over #LongCovid Aan alle kamerleden die aanwezig zullen zijn in dit debat wil ik vragen van te voren contact op te nemen met patiënten om te weten wat écht speelt. Bij voorkeur patiëntvertegenwoordigers van @LongCovidNL
@ministerVWS is door patiënten, artsen en journalisten meermaals gecorrigeerd in zijn beweringen over Long Covid, onderzoek, urgentie, fondsen, registratie en zo veel meer. Hij is betrapt op verdraaien, vertragen en zelfs bewust liegen. Dit dossier wordt steeds pijnlijker.
Precies drie jaar geleden appte een collega deze foto. Ik was niet lekker wakker geworden die dag. Ik werkte net in het Brabantse en vier dagen daarvoor had ik mijn vuurdoop gehad in Oeteldonk. De kikker bleek voorspellende gaven te hebben. Beter werd het niet meer #LongCovid
Februari 2023 en ik ben nog net zo ziek. Zelfs zieker. Baan kwijt. Relatie verbroken. Sociaal leven op een heel laag pitje. Ik kan niet sporten. Kan m’n hobby’s niet meer uitvoeren. Mijn dagen zijn een waas van ellende, iets leukers kan ik er niet van maken.
Drie jaar verder en word ik inmiddels geholpen? Het antwoord is nog steeds nee! Artsen in NL weten nog steeds niets over post infectieuze aandoeningen. Nog steeds krijg ik te horen ‘maar het is een nieuwe ziekte!’ Al het buitenlandse onderzoek lijkt NL niet te bereiken.