فرانز ڪافڪا، جنهن ڪڏهن شادي نه ڪئي ۽ نه وري کيس ڪي ٻار هئا، چاليه ورهين جي عمر ۾ هڪ ڏينهن برلن جي پارڪ ۾ واڪ ڪري رهيو هو ته کيس هڪ ٻارڙي ملي جيڪا پنهنجي پسنديده گڏڙي وڃائجڻ سبب روئي رهي هئي. ان ٻارڙي ۽ ڪافڪا گڏجي گڏڙي کي ڳولهيو پر نه ملي. ڪافڪا ٻارڙي کي اهو چئي گهر موڪليو >>>
ته سڀاڻي اچجان ٻيهر گڏجي ڳولهينداسين. اڳئين ڏينهن جڏهن اهي گڏڙي کي ڳولهي نه سگهيا ته ڪافڪا ٻارڙي کي هڪ خط ڏنو جيڪو ان گڏڙي لکيو هو جنهن ۾ هن چيو: “روءَ نه. آئون دنيا گهمڻ لاءِ نڪتي آهيان ۽ توکي پنهنجي مهمن بابت خطن ذريعي آگاه ڪندي رهنديس.>>>>>>
اهڙي ريت هڪ ڪهاڻي جي شروعات ٿي جيڪا ڪافڪا جي حياتي جي آخري گهڙين تائين جاري رهي. ان کان پوءِ جي ملاقاتن ۾ ڪافڪا گڏڙي جا جي مهم جوئي بابت لکيل خط پڙهندو رهيو جيڪي ٻارڙي کي وڻڻ لڳا. آخرڪار هڪ ڏينهن ڪافڪا گڏڙي آڻر ڏنس جيڪا دنيا جو سير ڪري برلن موٽي آئي (اصل ۾ ڪافڪا هڪ نئين گڏڙي >>>
خريد ڪري آندي هئي). “هي گڏڙي پراڻي جهڙي نه آهي”. ٻارڙي چيو.
ڪافڪا کيس هڪڙو ٻيو خط ڏنو جنهن ۾ گڏڙي لکيو: “ سفر مون کي تبديل ڪري ڇڏيو آهي”.
ٻارڙي گڏڙي کي هينئين سان لاتو ۽ کيس گهر کڻي آئي.
هڪ سال پڄاڻان ڪافڪا گذاري ويو.>>>>>
ڪافڪا کيس هڪڙو ٻيو خط ڏنو جنهن ۾ گڏڙي لکيو: “ سفر مون کي تبديل ڪري ڇڏيو آهي”.
ٻارڙي گڏڙي کي هينئين سان لاتو ۽ کيس گهر کڻي آئي.
هڪ سال پڄاڻان ڪافڪا گذاري ويو.>>>>>
ڪيترن ئي سالن کان پوءِ، ٻارڙي جيڪا جوان ٿي چڪي هئي، کي گڏڙي جي اندر پيل هڪ خط مليو. ڪافڪا جي صحيح واري ان ننڍڙي خط ۾ هن لکيو:
“ هر اها شيءَ جنهن سان اوهين محبت ڪريو ٿا شايد وڃائجي ويندي آهي، پر آخر ۾ محبت شڪل مٽائي موٽي ايندي آهي”
“ هر اها شيءَ جنهن سان اوهين محبت ڪريو ٿا شايد وڃائجي ويندي آهي، پر آخر ۾ محبت شڪل مٽائي موٽي ايندي آهي”
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
