Son birkaç hafta teşhis almadan kısa bir süre önce başladığım DEHB semptomlarıyla mücadele serüvenimin en iyi geçen haftalarıydı. Günlük rutinimde ve çalışma sistemimde sürekli ufak tefek değişiklikler yapsam da "nihayet oldu" cümlesini ilk defa kurabilecek durumdayım.
Son haftalarda sadece sorumluluklarımla (çeviriler, sunumlar, verdiğim grup dersleri ve özel dersler, koçluklar) ilgili yüksek performans göstermekle kalmadım, uzun zamandır okumadığım kadar kitap okudum, yazı yazdım ve benim için anlamlı olan kişisel projelerime vakit ayırdım.
Şu anda sahip olduğum sistem kendime bir şeyi şimdi mi yoksa daha sonra mı yapacağımı düşünme fırsatı vermemek üzerine kurulu. Eğer bir şeyi şimdi mi yoksa sonra mı yapacağım üzerine düşünürsem hiçbir şey yapmıyorum. Yapayım mı yapmayayım mı diye düşünürsem yine yapmıyorum.
O nedenle zamanlarımı bloklara ayırdım ve kendime o bloklarda başka bir şey yapma alternatifini hiçbir şekilde tanımamaya başladım. Günüm 2 + 1 saatlik bloklara bölünük şu anda (Bloklar için geri sayım var). 2 saatlik blokları kesinlikle sorumluluklarıma ayırıyorum.
1 saatlik bloklarıysa kesin olarak kişisel projelerime, aklıma takılan şeylere ve eğlenmek için yaptığım şeylere ayırıyorum. Bunu yapmamın yararı sorumluluklarımı savsaklamamı engellemesi.
Önceden günlük programa hem sorumluluklarımı hem de yapmak istediğim şeyleri karışık yazıyordum. Sonuç? Zamanı yaya yaya listemdeki maddelerin üstünü çizerken sorumluluklarıma (özellikle de acil olmayanlara) hiç uğramadığım kısır bir döngü. Sorumluluklara sıra gelmiyordu.
2 saatlik bloklardan önce veya sonra 1 saatlik, projelerime/sevdiğim şeylere ayırabileceğim yeterli bir zaman dilimim olduğunu bildiğim için alternatifsiz olsam bile sorumluluklarım üzerinde çalışabilmeye başladım.
Dahası yine alternatifim olmadığı için benim için önemli olan kişisel projelerime ve opsiyonel şeylere -hatta eğlenceye bile- daha fazla vakit ayırmaya başladım.
Sosyal medyada boş yapıp beynimi muhallebiye dönüştüreceğime 1 saatlik blokta uzun zamandır izlemek istediğim bir diziyi izliyorum mesela. Çünkü önümdeki listede öyle bir seçenek yok. Sosyal medyada boş yapayım mı diye düşünmeye fırsatım kalmıyor.
Bırakın işkolik olup eğlenmeyi bırakmayı, eğlenceye -hem de daha nitelikli olan eğlence türlerine- bu kadar zaman ayırmamıştım uzun zamandır.
Sadece günleri değil hafta içinde yapacaklarımı da haftasonundan detaylı bir şekilde planlıyorum. Tabi programıma eklediğim/çıkardığım şeyler oluyor ama haftanın "omurgası" hazır olduğu için değişikliklere çok daha kolay adapte oluyorum.
Bir şey değiştiyse "şimdi ne yapacağım?" diye kendimi sormama gerek kalmıyor. Sormama gerek kalmadığı için de boş şeylerle uğraşma ihtimalim azalıyor. Tabi hala bol bol boş yapıyorum ama en kötü zamanımda yaptığımın %10'u bile değildir.
Burada kabataslak anlattığım sistemin her DEHBlinin işine yarayacağını iddia etmiyorum. Böyle bir sistemin işe yaraması için önceden atılması gereken adımlar var (asgari bir sağlık/enerji düzeyine erişmek gibi). Yine her sistem herkese ve her hayat tarzına hitap etmiyor.
Ama inanıyorum ki bu omurganın üstüne koyarak ve bazı hayat tarzı değişiklikleri yaparak semptomlarınızı kontrol altına almanız mümkün. Benim şu anki performansım, ilaç kullanmadığım zamanlarda bile ilaç tedavisine başladığım ilk zamanlardakinin fersah fersah ötesinde.
Bu arada "Şu sistemi uygulayın çok kolay!" diye bir şey söylemediğimi üstüne basa basa belirtmek istiyorum. Ben 1.5 yıldır konu hakkında o kadar fazla şey okudum, o kadar fazla deneme yanılma süreci yaşadım, o kadar fazla bırakıp yeniden başladım ki aklınız durur.
Burada sadece sürecin "son ürünü" var. Maalesef sürekli yukarı doğru gittiğiniz pürüzsüz bir süreç yok. Mucizevi bir "sistem" ya da "pratik" de yok.
İlk etapta önemli olan bu yolu yürümeye başlamak. Ufak ilerlemeler yaşıyorsunuz, büyük düşüşler yaşıyorsunuz ve bir süre sonra geriye baktığınızda nereden nereye gelmişim diyerek şaşırıyorsunuz.
@threadreaderapp unroll
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
