-“Puto tráfico de Nueva York”.

Erik Troelson no tenía suerte.

Cada vez que venía por negocios, le pasaba algo.

Aquella soleada mañana no empezaba bien.

La reunión de hoy era importante, y ¿cómo no?, parecía que iba a llegar tarde. Image
Un atasco monumental.

Todos los coches parados en un túnel, el Brooklyn Battery Tunnel.

Hacía rato que no se movían.
Erik odiaba llegar tarde a reuniones.

No cabía en su forma de ser, típicamente danesa.

Pero eso era Nueva York. El centro del mundo.

“O te acomodas a sus reglas o te largas” pensaba Erik, sus ojos posados en el coche inmóvil de delante.
SOLO HAY UNA COSA PEOR QUE ENTERRAR A UN HIJO.

ES NO SABER EXACTAMENTE CÓMO MURIÓ.
JUDSON BOX SABÍA QUE SU HIJO HABÍA FALLECIDO EL 11 DE SEPTIEMBRE DE 2001, EN EL ATENTADO DE LAS TORRES GEMELAS.

CONTABA CON EL TESTIMONIO DE ALGUNOS DE SUS COMPAÑEROS, QUE SOBREVIVIERON AL ATENTADO, PERO NUNCA SE RECUPERÓ SU CUERPO.
EL HIJO DE JUDSON ERA GARY BOX, QUE ESE DÍA CONTABA 35 AÑOS.

LLEVABA 5 TRABAJANDO COMO BOMBERO DEL DISTRITO DE BROOKLYN.

UN BUEN MUCHACHO, TAN FORTACHÓN COMO SIMPÁTICO.

BOMBERO DE VOCACIÓN. AYUDAR, AYUDAR Y AYUDAR, ESE ERA SU ADN.
De repente, sucedió algo extraño.

Del coche de delante salió una chica llorando.

Erik no sabía qué pasaba.
Otras personas salieron de sus coches, allí, en medio del túnel.

Todas muy alteradas, llorando o gritando.

Erik no entendía nada. Estaba alucinando.
Su primera reacción fue encender la radio.

-“Dos aviones se han estrellado contra las Torres Gemelas del World Trade Center de Nueva York. Hay sospechas de atentado terrorista”.

A Erik se le encogió el estómago.
HABÍAN PASADO 9 AÑOS, Y JUDSON NO RENUNCIABA A SABER QUÉ PASÓ CON SU HIJO GARY.

NECESITABA SABER CÓMO MURIÓ.

CONFIRMAR SI LLEGÓ A ENTRAR EN LAS TORRES GEMELAS O SI FALLECIÓ EN EL DERRUMBE, SI SALVÓ A ALGUIEN… CUALQUIER COSA.
PERO NO, SU HIJO ERA OTRO EN LA LARGA LISTA DE DESAPARECIDOS.

ESA ANGUSTIA LE CONSUMÍA; LE IMPEDÍA DAR POR CERRADO EL CAPÍTULO MÁS DOLOROSO DE SU VIDA.
HASTA QUE UN DÍA ALGUIEN LE SUGIRIÓ UNA COSA:

BUSCAR EN LOS ARCHIVOS FOTOGRÁFICOS DEL MEMORIAL DEL 11S, DISPONIBLES EN INTERNET.

CIENTOS, MILES, DECENAS DE MILES DE FOTOGRAFÍAS.

TODAS LAS CARAS, MUCHAS SIN NOMBRE, DE LOS QUE VIVIERON Y MURIERON AQUEL DÍA.
ÉL Y SU MUJER INVIRTIERON HORAS. INCANSABLES.

UNA FOTOGRAFÍA TRAS OTRA.

BUSCANDO A UN BOMBERO ALTO Y FORTACHÓN, QUE NORMALMENTE SONREÍA.

VIERON EL MIEDO, EL TEMOR, LA RABIA, LA DESESPERACIÓN... EN TODAS Y CADA UNA DE ESAS IMÁGENES.
Aquello era importante. Erik estaba nervioso.

Tenía la intuición que aquel día le cambiaría la vida, a él y a todos los que estaban en la ciudad.

No sabía qué hacer.
El ruído era ensordecedor. Especialmente desde atrás, como yendo en dirección al World Trade Center.

No sabía qué era.

Decidió salir del coche y mirar.
La gente corría espantada a su alrededor. Unos en un sentido, otros en el contrario.

Se respiraba mal. Mucho humo acumulado en el túnel.

El ruído eran camiones de bomberos, con las sirenas a todo volumen.

Estaban encallados, como todos, en el atasco, pero intentaban avanzar.
Erik lo vió de lejos. Con total claridad.

Un primer bombero, que se bajó del camión y se puso a correr en dirección a las Torres Gemelas. Con todo su equipo cargado al hombro.
Erik tomó su cámara de fotos, que siempre llevaba consigo, y justo cuando el bombero pasó a su lado, le hizo una foto.
JUDSON SE PUSO A LLORAR. DESCONSOLADO PERO FELIZ.

TRAS 12 HORAS DE BÚSQUEDA, LO HABÍA CONSEGUIDO.

TODA UNA NOCHE SIN DORMIR.
LLAMÓ A SU MUJER, Y LE ENSEÑÓ LO QUE HABÍA ENCONTRADO.

ELLA TAMBIÉN ROMPIÓ A LLORAR.

SE ABRAZARON COMO NUNCA SE HABÍAN ABRAZADO.
JUNTOS MIRARON LA FOTOGRAFÍA DE SU HIJO, QUE ERIK TROELSON HABÍA TOMADO 9 AÑOS ANTES.

LA FOTOGRAFÍA DE SU HIJO, EN EL BROOKLYN BATTERY TUNNEL, A KILÓMETRO Y MEDIO DE LAS TORRES GEMELAS.

CORRIENDO A CUMPLIR CON SU DEBER.
ESTA FOTOGRAFÍA. Image
--- Fín del hilo de Hoy ----

Esta es una historia real, sobre la que podéis leer en este artículo de la CNN de hace 10 años...

edition.cnn.com/2010/US/09/10/…
Post-data:

Erik Troelson, el fotógrafo, y los padres de Gary Box tuvieron la oportunidad de conocerse años más tarde, gracias al Museo y Memorial del 11S.

Agradecimiento y expiación. Consuelo y tristeza.

Todavía hoy.
Hasta aquí el hilo de hoy.

Si te ha gustado, te animo a darle Like o a compartirlo con un RT.

Puedes hacerlo aquí 👇👇👇

Si te gustan mis hilos, suelo publicar los Viernes (hoy no, por motivos obvios).

Si te haces Follower, no te perderás ni uno.
In memoriam. Image
Este otro hilo versaba sobre el mismo tema...

• • •

Missing some Tweet in this thread? You can try to force a refresh
 

Keep Current with Un Sr de Barcelona

Un Sr de Barcelona Profile picture

Stay in touch and get notified when new unrolls are available from this author!

Read all threads

This Thread may be Removed Anytime!

PDF

Twitter may remove this content at anytime! Save it as PDF for later use!

Try unrolling a thread yourself!

how to unroll video
  1. Follow @ThreadReaderApp to mention us!

  2. From a Twitter thread mention us with a keyword "unroll"
@threadreaderapp unroll

Practice here first or read more on our help page!

More from @UnSrdeBarcelona

15 Oct
Estic llegint tots els seus comentaris i respostes al meu comiat i no puc sino emocionar-me.

Gràcies de tot cor a tothom.

No m'agradaria marxar sense explica'ls-hi una darrera petita gran història:

La meva...
Hi havia una vegada un nen.
Un nen enamorat dels llibres.
Llibres plens d'aventures inabastables i personatges de somni.

Emilio Salgari. Los Cinco. Sherlock Homes. Los Hollister. Hazañas Bélicas. Ivanhoe. La Flecha Negra. Robinson Crusoe... i sí, el meu estimat Guillermo Brown. Image
Aquest nen va descobrir un dia una cosa mevarellosa.
Una cosa quasi màgica.
Una cosa que el feia especial...
Read 17 tweets
10 Oct
La carretera del Garraf és una carretera perillosa, molt perillosa.

És una carretera excavada a la roca, sobre el mar.

Un mal giro, i el cotxe se'n và al mar. Image
Ella conduïa massa ràpid.

Els seus artells estaven blancs, de tan fort com subjectava el volant.

Les llàgrimes li ennuvolaven la vista.

Conduïa massa ràpid.
Era molt fosc. Negra nit.

Ella havia begut.

Begut per oblidar.

Oblidar les pallisses del seu marit.

Un marit que, com cantava Kiko Veneno, li "havia sortit dolent".
Read 15 tweets

Did Thread Reader help you today?

Support us! We are indie developers!


This site is made by just two indie developers on a laptop doing marketing, support and development! Read more about the story.

Become a Premium Member ($3/month or $30/year) and get exclusive features!

Become Premium

Too expensive? Make a small donation by buying us coffee ($5) or help with server cost ($10)

Donate via Paypal Become our Patreon

Thank you for your support!

Follow Us on Twitter!

:(