عمر بن خطاب یه قاعده به نام «من أين لك هذا؟» داشت که در دوران حکومتش می گفت هر کس هر مالی بدست آورده باید معلوم باشه که از کجا آورده. یه نامه ی معروف به عمر و عاص داره نقل به این مضمون که بهم خبر دادن که کلی مال و منال جمع کردی برام بنویس که ازکجا آوردی و چیزی رو هم قایم نکن/۱
یا مشهوره که قبل از خطبه ی نماز جمعه دشداشه هایی یمانی بین مسلمانان تقسیم کردند که سهم هر نفر یکی شد اما عمر دوتا برداشت. عمر خواست خطبه بخواند که سلمان بلند شد و داد زد ما خطبه ات رو نمیشنویم تا وقتی که بگی چرا تو دوتا دشداشه داری بقیه ی مردم دوتا. عمر پسرش عبدالله رو صدا زد/۲
گفت بگو داستان این دشداشه ها چیه، عبدالله گفت یکیش سهم من بود که به پدرم هدیه دادم. سلمان گفت حالا که مشخص شد خطبه بخوان(عمر حتی اجازه می ده از خودش هم بپرسن که «از کجا آورده ای؟»)./۳
امام علی(ع) هم خطاب به اهل کوفه فرمود«یا اهلَ الکوُفهِ، اذا انا خرَجتُ من عِندکُم بغَیر راحلَتی، و رحَلی، و غلُامی فلُان؛ فانا خائِنُ؛ ای مردم کوفه، اگر من از شهر شما یا پس از خلافتم با چیزی بیشتر از مرکب و بار و بنه مختصر خود و خدمتکارم فلانی بروم، خائن خواهم بود.»/۴
شهید مطهری هم در کتاب نظری به نظام اقتصادی اسلام ابتدا در مورد این می گوید که مال بسیار زیاد هیچ وقت از راه حلال و مشروع جمع نمی شود /۵
سپس می نویسد:«غلط ترین تزها تحدید مالکیت است ، ما سر جوال را ول کرده ایم واصل " من أین لک هذا " را فراموش کرده‌ایم و از راه تحدید و اشتراک می‌خواهیم وارد شویم . تز " من این لک هذا " که تز عمر است از تز تحدید مالکیت یا اشتراک بسیار ارجمندتر است »/۶
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
