Ik sluit me hierbij aan. Wat overigens nog niet is opgemerkt in deze discussie: een prof kan zich misschien de luxe permitteren om live conferenties aan zich te laten passeren. Early career researchers niet. Wie academisch werkzaam wil blijven moet internationaal kijken.
2. De realiteit is dat de tijd quasi voorbij is dat men een traject student-PhD-postdoc-prof aan dezelfde universiteit (of zelfs het zelfde land!) kon afleggen. Je moet jezelf en je werk live kunnen kenbaar maken aan de wereld. Dat betekent uiteraard niet automatisch jobsucces...
3. Maar internationale confererenties zijn eerst en vooral een van de beste middelen on je eerste onderzoeksresultaten voor te leggen en meteen peer-review ter plekke te krijgen. Quasi al mijn publicaties zijn voortgegroeid uit conferentie papers. Bovendien is het een kans om...
4. ... buiten de presentatie (en dus ook het scherm) om contacten te bouwen met collega's, ongeacht hun statuut die je anders nooit zou ontmoeten. Het stelt mensen in staat om samen te werken over andere projecten (publicaties, financieringsaanvragen, eigen conferenties) etc
5. Voor sommige academische arbeidsmarkten zijn conferenties zelfs vitaal. Zo fungeren in de Verenigde Staten conferenties vaak als de plaats waar universiteiten hun sollicitaties letterlijk laten doorgaan.
6. Dit is hier voor alle duidelijkheid geen pleidooi om telkens het vliegtuig op te gaan voor een conferentie. Het had Stijn Baert gesierd mocht ie in zijn stuk opgemerkt hebben dat UGent reeds verplicht om conferenties per trein te doen die in max. 6 uur haalbaar zijn.
7. Ten slotte: deze discussie is niet nieuw. Wie er nog eens een andere visie op wil nalezen, verwijs ik gerust naar dit stuk:
1. In this week in 476, the insignificant boy-emperor Romulus ("Augustulus") was deposed by Odoacer, leader of the Italian field army. This event is claimed to be "the fall of the [western] Roman empire". Thread on one of the biggest #BadAncientHistory takes. Feel free to share.
2. First: why can't we call this the end of the Roman Empire? Well, there was still a Roman emperor in Constantinople, who ruled the entire Eastern Mediterranean and Southeastern Balkans. Since the end of the third century, Imperial rule had ceased being centered on Italy.
3. Multiple emperorship became the norm and for about a century there was not even a fixed capital. The "capital" was simply there were the emperor resided. It didn't matter whether this was Milan, Trier or Constantinople. To put it differently, long after 476 the Roman Empire...