خجالت می‌کشم تو روزی که شاهد شکنجه‌ی نوید افکاری رو کشتن، خبر از شکایت اداره‌ی سازمان‌های بوشهر بدم.اما چاره‌ای نیست. «نجات‌دهنده در گور خفته است» و صدا به صدا نمی‌رسه.این ابلاغیه ۲ روز پیش به دستم رسید و جمهوری اسلامی یه بار دیگه ثابت کرد که جواب دادخواهی و حقیقت،سرکوب و انتقامه 
اینو هم اضافه کنم که زندان بوشهر۱۰روز پیش تماس گرفت که من باید برگردم زندان بوشهر. وقتی اقدام به برگشتن به زندان بوشهر کردم به من گفتن که باید برم تهران و تهران و اجرای احکام تهران تصمیم می‌گیره به چه زندانی منتقل می‌شم. دارن بین زنداناشون می‌گردن ببینن بدتر از بوشهرکجا هست لابد.
محبوبه رضایی از زندان بوشهر به نمی‌دونم کجا منتقل شده، تلفن‌های نسوان قطعه و من هاج و واج ایستادم تا ببینم قراره با جوونیم چیکار کنن.
اما مبارزه ادامه داره. خیابونای خوزستان و نیزار ماهشهر، خون ریخته‌ی ۱۵۰۰ نفر توی آبان ۹۸، ۴۳ سال اعدام‌های مخفیانه رو شاهد می‌گیرم که مبارزه ادامه دارن. حالا هر قدر هم که بکشن و خفه کنن.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
