Deze nacht droomde ik dat Beethoven, Elise had willen huwen, maar dat Elise op haar beurt de eerste bladmuziek vond van wat later Für Elise zou heten. De titel boven het vel luidde ‘Furry Elise’ (incl. emoticon van een man met baard) en het huwelijk hierdoor niet doorging. >>
Het was deze eerste ruwe schets die de band tussen Haydn en Beethoven iets verbeterde. Beethoven werd, tijdens diens leerperiode bij Haydn, verweten woede in zijn muziek te hebben. Maar hier kon Haydn de humor wel van inzien.
De liefde tussen Haydn en Beethoven was echter van korte duur, toen Beethoven Haydn betrapte op het ontlokken van gepassioneerde aria’s tijdens horizontale wals bij zijn beoogde echtgenoten Elise.
Haydn was zo begeesterd door Elise dat hij voor haar Für Elise schreef, maar voordat hij het aan haar had kunnen laten horen, had Beethoven hier lucht van gekregen en poetste zijn versie van Für Elise uit, de versie die wij kennen. Elise was zo verguld dat zij terugkeerde naar B.
Haydn werd op zijn beurt ziedend; afgetroefd door zijn eigen leerling. Hij verloor het geloof in zichzelf, de wereld om zich heen en het geloof in God. Later zou het hebben van geen geloof belend staan als Haydn, in het Nederlands ‘heiden’.
Ik knikte mijn hoofd eerbiedig jaar de zaal ten teken dat mijn verhaal afgelopen was. Er was een korte stilte, gevolgde door een oorverdovend en daverend applaus. Leo Blokhuis ging jubelend staan, en de rest van de zaal volgde zijn ovatie.
Achter mij was Elise het podium opgelopen en maakte een diepe buiging terwijl zij het applaus als orkaan van geluid over zich heen liet glijden. Ik droop af en werd kort daarop wakker.
(Ik droomde mét typefouten, auto-correct en taalfouten, want het ging allemaal vrij snel).
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
