Thread by @primaverafranco

In @volkskrant vraagt Ellen de Visser @efcvanrossum de vraag: “Wat zou het effect zijn als iedereen met een beetje #overgewicht zou afvallen”? Deze vraag verdient alle aandacht, raakt de kern van #preventie, en welke maatregelen helpen bij een volgende pandemie.(1/15) @ErasmucMC

Ik gebruik de BMI (gewicht (kg)/ lengte (m2)). Overgewicht: BMI 25-30, obesitas BMI > 30. Niet ideaal als maat, volgens deze definitie heeft @ricoverhoeven obesitas, nl.wikipedia.org/wiki/Rico_Verh… maar dat maakt voor het principe niet uit.(2/15)

Bij #overgewicht en #obesitas wordt snel gedacht aan het risico op chronische aandoeningen of vroegtijdige sterfte en terecht, thelancet.com/journals/landi…. Bij overgewicht zijn die risico’s kleiner dan bij obesitas.(3/15)

Wie denkt vanuit zulke risico’s komt snel uit op een strategie mensen met de hoogste risico’s te helpen (#leefstijlinterventie, #medicatie, #bariatrie). Er is alleen nog een factor belangrijk voor de strategie: het aantal mensen met overgewicht (de #prevalentie).(4/n) #GLI

In Nederland heeft 50% vanaf 18 jaar overgewicht, 14% obesitas volksgezondheidenzorg.info/onderwerp/over…. Meer mensen met een lagere kans op ziekte leiden zo tot meer aandoeningen.@VZinfoNL (5/15)

Wat dit extra relevant maakt, is dat ‘de samenleving steeds zwaarder is geworden’: van ongeveer 35% overgewicht in 1990 naar 50% in 2020, van 6% obesitas naar 14% obesitas in 2020. Over de hele range van de BMI dus een toename.(6/15) @rivm

Overigens, de combinatie van een verhoogd risico en het aantal mensen verklaart ook waarom meer mensen met overgewicht dan obesitas met #COVID in het ziekenhuis belanden: de wet van de grote aantallen.(7/15)@Peter_vd_Voort

Het antwoord op de vraag in de @volkskrant is dus: heel veel! Als iedereen een klein beetje minder zwaar zou worden, heeft dat grote gunstige gevolgen voor de volksgezondheid. De kern van Geoffrey Rose ‘Strategy of Prevention’ moet veel centraler in deze discussie staan.(8/15)

Het is duidelijk dat dit niet makkelijk is. Mensen met overgewicht hebben elk maar een klein verhoogd risico op chronische aandoeningen, zien een beetje overgewicht misschien niet als een probleem. Aanpassen vraagt veel, met maar weinig effect voor de eigen gezondheid.(9/n)

De manier om iedereen (ongeacht BMI) een beetje minder zwaar te maken, is maatregelen te nemen die de hele bevolking treffen, maatregelen die de toename in de bevolking stoppen: prijzen, aanbod goedkoop ongezond eten, portiegroottes, het aantal fastfoodketens.”(10/15)

Zulke maatregelen leiden vaak, ook in @volkskrant, tot de vraag of dat niet betuttelend is. Hier moet worden gedacht vanuit de volksgezondheid, niet vanuit het individu. Het zijn maatregelen die de oorzaken van het volksgezondheidsprobleem aanpakken.(11/15)

Dat veel deskundigen pleiten voor 'strengere maatregelen' is dus niet om individuen te raken, maar omdat er onderbouwde principes zijn die aantonen dat zo'n benadering gericht op de hele bevolking efficiënter is dan een aanpak gericht op mensen met een hoog risico.(12/15)

De discussie over overgewicht heeft er baat bij dat we niet steeds in een reflex schieten te denken vanuit een individu. Overgewicht en obesitas zijn vooral ook een volksgezondheidsprobleem. Dat perspectief is veel te weinig prominent in discussies.(13/15)

Voor maatregelen moet het nieuwe kabinet de focus dus leggen op ‘overgewicht en obesitas als volksgezondheidsprobleem’. Met aandacht voor mensen met ernstige vormen van obesitas, maar ook zij zijn gebaat bij een samenleving die gezonde keuzen makkelijk maakt.(14/15)

Niets doen leidt tot voorspellingen dat in 2040 zo’n 60% van de bevolking overgewicht heeft; met het huidige tempo van de #kabinetsformatie is het niet onrealistisch dat we daar uiteindelijk komen, maar dat is meer iets voor een ander draadje. (15/15).