Το φάντασμα στο σπίτι του Αθηνόδωρου=Αφού χθες αναφερθήκαμε στα φαντάσματα ψυχές της Οδύσσειας,είπα σήμερα να σας πω για το φάντασμα του Αθηνόδωρου.Είναι γνωστό από κανέναν πολιτισμό,πόσο μάλλον από τον τεράστιο δικό μας,δεν έλειπε η πτυχή των βρικολάκων,των δαίμονων,των 🔽
2/12 δαιμόνων,των λυκανθρώπων(μάλιστα έχουμε τον Παυσανία να επιμένει ότι ο Λυκάων,Βασιλιάς της Αρκαδίας μεταμορφωνόταν σε λύκο,παρόλο που δεν πίστευε γενικώς στους λυκάνθρωπους),μάγων,φαντασμάτων.Αλλά για όλα αυτά αξίζει πραγματικά ένα νήμα "φανταστικό".Ας έρθουμε όμως στην🔽
3/12 ιστορία μας που αναφέρεται σε μια επιστολή του Ρωμαίου συγγραφέα Πλίνιου του Νεότερου προς τον Lucius Licinius Sura.Κάποτε λοιπόν ο Αθηνόδωρος (Στωικός φιλόσοφος) ήρθε στην Αθήνα & ψάχνοντας σπίτι,έμαθε ότι υπήρχε ένα πολύ μεγάλο προς πώληση & μάλιστα σε απίστευτη τιμή.🔽
4/12 Όταν ρώτησε για ποιο λόγο πουλιέται τόσο φθηνά,ενημερώθηκε ότι κάθε βράδυ ακούγεται η σύγκρουση αλυσίδων σε ένα όμως συγκεκριμένο δωμάτιο του σπιτιού,ο ήχος αυξάνει συνεχώς μέχρι που εμφανίζεται το τρομακτικό φάντασμα ενός ηλικιωμένου ανθρώπου,εξασθενημένου,με σιδερένιες🔽
5/12 αλυσίδες στα χέρια του που τις έσερνε στο πάτωμα πίσω του.Μάλιστα έλεγαν ότι ήταν τέτοια η εμφάνισή του που σίγουρα θα είχε πεθάνει από την πείνα.Ο Αθηνόδωρος αγόρασε αμέσως το σπίτι χωρίς δισταγμό.Το ίδιο βράδυ που μπήκε στο σπίτι,ετοίμασε το γραφείο του σε εκείνο ακριβώς🔽
6/12 το δωμάτιο που του είπαν ότι εμφανίζεται η ωχριά σκιά.Περνούσε η ώρα & τίποτε δεν γινόταν.Κάπου όμως κοντά στα μεσάνυχτα(!!!!) ο Αθηνόδωρος άκουσε τη σύγκρουση των αλυσίδων που του είχαν πει,αλλά αγνόησε τον ήχο & συνέχισε να γράφει αυτό που είχε ξεκινήσει.Σύντομα ο ήχος 🔽
7/12 έγινε δυνατότερος,αλλά & πάλι τον αγνόησε.Τελικά κάποια στιγμή εμφανίζεται το ίδιο το φάντασμα, χτυπώντας τις αλυσίδες του & κλαψουρίζοντας από τον πόνο.Και πάλι όμως ο Αθηνόδωρος το αγνόησε.Η σκιά τότε τον πλησίασε & το έκανε ένα νόημα να τον ακολουθήσει.Μόνο τότε ο🔽
8/12 Αθηνόδωρος σήκωσε το βλέμμα του & είδε την σκιά,αλλά & πάλι της έκανε νόημα να περιμένει να τελειώσει αυτό που έγραφε.Το φάντασμα όμως δεν είχε διάθεση να περιμένει,τώρα που βρέθηκε κάποιος που να μην φεύγει τρέχοντας από τον τρόμο του & χτύπησε τις αλυσίδες ακριβώς🔽
9/12 μπροστά στο πρόσωπό του,κάνοντας & πάλι νεύμα να τον ακολουθήσει.Ο Αθηνόδωρος τότε σηκώθηκε,πήρε την δάδα του & ακολούθησε την σκιά.Το φάντασμα τον οδήγησε έξω στην αυλή,στάθηκε πάνω από ένα συγκεκριμένο σημείο & ξαφνικά εξαφανίστηκε.Ο Αθηνόδωρος τότε,σημάδεψε με φύλλα 🔽
10/12 & κλαδάκια το σημείο & περίμενε μέχρι να ξημερώσει οπότε & ειδοποίησε τους δικαστές τονίζοντάς τους να σκάψουν σε εκείνο ακριβώς το σημείο.Όταν πράγματι έσκαψαν,ανακάλυψαν τον σκελετό ενός ανθρώπου αλυσοδεμένου.Προφανώς δεν είχε γίνει ούτε ταφή,ούτε υπήρχε έστω κάποια🔽
11/12 επιγραφή.Κατόπιν αιτήματος του Αθηνόδωρου,έγινε στο σκελετό μια δημόσια κηδεία με όλες τις αναγκαίες τιμές. Μετά από αυτό,το πνεύμα του ηλικιωμένου πήρε την θέση του στον Κάτω Κόσμο & δεν ξαναεμφανίστηκε ποτέ. Απλά να αναφέρω ότι πάνω σε αυτή την ιστορία βασίστηκαν🔽
12/12 πολλές μεταγενέστερες,όπως επίσης και πολλά έργα.. Με αυτή την ιστορία και με την σκέψη στον Casper το γλυκό φαντασματάκι... σας καλημερίζω και σας εύχομαι να έχετε ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
ΕΧΕΤΛΑΙΟΣ ή ΕΧΕΤΛΟΣ=Αυτό το νήμα ανήκει σε έναν από τους πολλούς σύγχρονους χρονοταξιδιώτες,που φέρει το όνομά του!Όλοι φυσικά γνωρίζουμε την μεγάλη μας νίκη κατά των Περσών στον Μαραθώνα.Έχουν γραφτεί τόσα πολλά & έχουν ειπωθεί επίσης πάρα πολλά,γεγονός που αποδεικνύει την🔽
2/10 τεράστια σημασία αυτής της νίκης.Το κακό είναι ότι τότε που διεξήχθη αυτή η μάχη,δεν υπήρχε ιστορικός να καταγράφει τα γεγονότα(κάτι που προνόησε να κάνει ο Μέγας Αλέξανδρος κατά την εκστρατεία του,ασχέτως αν δεν έχουμε στην κατοχή μας!!το μεγαλύτερο μέρος των εφημερίδων🔽
3/10 του).Όταν λοιπόν ο Ηρόδοτος αποφάσισε να καταγράψει αυτή την ιστορική (κυριολεκτικά & εννοιολογικά) μάχη,είχαν περάσει πολλά χρόνια & ως γνωστόν πολλές λεπτομέρειες χάθηκαν ή παραποιήθηκαν,ή διογκώθηκαν,ή μπερδεύτηκαν με τρέχουσες θεωρίες.Ας αρχίσουμε όμως να παραθέτουμε🔽
Οδυσσέας=Μέρος ΛΑ΄:Και φτάνουμε σε ένα από τα σημεία που έγινε αιτία να αρχίσει να υφίσταται στους πανεπιστημιακούς κύκλους το γνωστό σε όλους μας "Ομηρικό ζήτημα".Και αυτό δεν είναι άλλο από την εικόνα του Αχιλλέα που μας δίνει ο Όμηρος,όπως αυτή διαμορφώνεται από την 🔽
2/12 συνάντησή του με τον Οδυσσέα.Είναι γνωστό ότι εκεί στο προαύλιο του Πλούτωνα & της Περσεφόνης κάθονταν οι τρεις κριτές του Κάτω Κόσμου: ο Μίνωας,ο Ραδάμανθυς & ο Αιακός.Στο σημείο που ενώνονταν οι τρεις δρόμοι,γινόταν & η αξιολόγηση των ψυχών.Οι "κακοί" στα Τάρταρα & 🔽
3/12 οι "καλοί" στους λεμώνες με τους ασφόδελους.Οι ήρωες όμως έπαιρναν την θέση τους στα "Ηλύσια πεδία" στον Παράδεισο του Άδη,όπου επικρατούσε αιώνια άνοιξη & οι πηγές της Λήθης ανάβλυζαν νέκταρ. Ο Αχιλλέας λοιπόν εκεί βρέθηκε. Ήρωας μεγάλος & τρανός.Έτσι τον ξέρουμε από 🔽
Το κιονόκρανο του Καλλίμαχου=Η ιστορία του "Κορινθιακού κιονόκρανου" μας έρχεται μέσα από το "Περί Αρχιτεκτονικής" του Βιτρούβιου,ο οποίος μας λέει : "Ένα κορίτσι από την Κόρινθο σε ηλικία γάμου,αρρώστησε & πέθανε.Μετά την ταφή της,η τροφός της μάζεψε όλα τα αγαπημένα της🔽
2/5 αντικείμενα & τα έβαλε όλα μαζί σε ένα καλάθι.Αυτό το καλάθι το μετέφερε & το τοποθέτησε στην κορυφή του ταφικού της μνημείου,Για να διατηρηθούν δε περισσότερο,που θα ήταν εκτεθειμένα στον καιρό,κάλυψε το καλάθι με ένα μεγάλο κεραμίδι.Χωρίς να το ξέρει,το καλάθι το είχε🔽
3/5 είχε τοποθετήσει πάνω σε μια ρίζα άκανθου.Όταν ήρθε η άνοιξη, η ρίζα της ακάνθου,πιεσμένη από το καλάθι,έβγαλε φύλλα & βλαστάρια.Τα βλαστάρια μεγάλωσαν& από το βάρος του κεραμιδιού σχημάτισαν καμπύλες & έλικες στα άκρα τους.Περνώντας από εκεί ο γλύπτης Καλλίμαχος🔽
ΑΙΩΡΑ=Αφού πιάσαμε χθες τέτοιους μύθους,ας πούμε σήμερα της Ηριγόνης ή Εριγόνης που μας τον δίνει ο Απολλόδωρος & συνδέεται με την Διονυσιακή Λατρεία αλλά & την "αιώρα". Κάποτε λοιπόν,ο πατέρας της Ηριγόνης (έαρ-γόνος = κόρη της Άνοιξης) Ικάριος ο Αθηναίος,φιλοξένησε τον🔽
2/10 Διόνυσο όταν ο Θεός επισκέφτηκε την Αττική.Η ξενία όπως έχουμε πει πάρα πολλές φορές, προυποθέτει & ανταπόδοση. Έτσι ο Διόνυσος για να τον ευχαριστήσει,τον δίδαξε την καλλιέργεια της αμπέλου & την παρασκευή του κρασιού.Όμως ο Διόνυσος (& όχι υπό την επήρεια του κρασιού)🔽
3/10 ερωτεύτηκε την Ηριγόνη.Μάλιστα απέκτησαν & ένα γιό, τον Στάφυλο (βεβαίως ο Στάφυλος μας δίνεται & παιδί του Διόνυσου με την Αριάδνη & σε άλλη εκδοχή ότι ήταν γιός του Θησέα.Ένα είναι σίγουρο ότι δεν είχε καμία σχέση,όπως λογικά θα περιμέναμε,με τον Στάφυλο που πρώτος🔽
Οδυσσέας=Μέρος Λ΄:"Τα νεύρα δεν κρατούν τις σάρκες του μον΄ όταν η ζωή τα κόκκαλα πια παρατήσει τ΄άσπρα,όλα απ΄την άγρια ορμή δαμάζουνται της λαμπαδούσης φλόγας. Και μονάχα η ψυχή σαν όνειρο πετώντας φτερουγίζει"..Και με αυτά τα λόγια της Αντίκλειας,αρχίζουμε να μπαίνουμε στην🔽
2/10 σημασία περί της τύχης της ψυχής μετά τον θάνατο κατά τον Όμηρο (ισως & της εποχής του αν θεωρήσουμε ότι μπερδεύονται τα στοιχεία με παλαιότερα).Ο Όμηρος μας παρουσιάζει την ψυχή να βρίσκεται εγγύτερα στην ουσία του "φαντάσματος".Παρουσιάζεται σαν μια σκιώδη φιγούρα🔽
3/10 που υφίσταται μετά τον θάνατο & έχει την ίδια μορφή & προσωπική εμφάνιση του ανθρώπου όσο ήταν ζωντανός,αλλά χωρίς σάρκα,οστά & φυσικά αίμα.Έτσι είδαμε ότι αναγνώρισε ο Οδυσσέας την μητέρα του αλλά δεν μπορούσε για κανένα λόγο να την "πιάσει".Οι ψυχές στην ουσία μένουν🔽
"Κάλαμον επιβαίνειν"=Ένας μύθος μας έρχεται από την αρχαία Σπάρτη,σύμφωνα με τον οποίο ο Βασιλιάς Αγησίλαος αγαπούσε πάρα πολύ τα παιδιά του & δεν έχανε ευκαιρία να τους δείχνει την στοργή του.Σίγουρα πρέπει να μιλάμε για μύθο,καθώς όλοι γνωρίζουμε την αυστηρή Σπαρτιατική🔽
2/6 τακτική για τα παιδιά.Κάποια στιγμή λοιπόν,παίζοντας με τα παιδιά του,είχε καβαλήσει ένα καλάμι,προσποιούμενος ότι αυτό ήταν ένα άλογο & ο ίδιος ο ιππέας & έτρεχε γύρω γύρω με τους ανάλογους ήχους.Έτυχε τότε να περνάει από εκεί ένας συμπολίτης του,που παραξενεύτηκε 🔽
3/6 βλέποντας τον Βασιλιά της Σπάρτης να παίζει κυριολεκτικά σαν παιδί.Ο Αγησίλαος από την πλευρά του,τον παρακάλεσε τότε να μην διαδώσει το γεγονός,εξηγώντας του πως όταν & εκείνος αποκτήσει παιδιά,θα καταλάβει γιατί τα αγαπούσε τόσο πολύ & έπαιζε μαζί τους.Ο μύθος όμως θέλει🔽