Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟΞΟΥ=Μέρος Γ΄:Το τόξο ήταν τυπικό όπλο της Ανατολής.Όταν όμως το κέντρο των ιστορικών μεταβολών να το πω έτσι,μετατοπίστηκε στην Δύση & στην σκηνή εμφανίστηκαν πρώτα οι Έλληνες & ύστερα οι Ρωμαίοι,το όπλο αυτό πέρασε σε δεύτερη μοίρα.Οι Έλληνες το τόξο το είχαν🔽
2/11 σε μεγάλη εκτίμηση & γι΄αυτό το έβαλαν στα χέρια & της Αρτέμιδος αλλά & του Απόλλωνα (όπως βλέπετε δεν αναφέρω τον Έρωτα,καθώς ο συμβολισμός του είναι διπλός & κατά τον Ευριπίδη αλλά & κατά τον Πλάτωνα,αρετή & αθλιότητα μεν,καλό & κακό δε).Παρ'όλα αυτά προτίμησαν να🔽
3/11 υιοθετήσουν για τον πόλεμο,το δόρυ,την λόγχη,την σάριζα.Με τόξο όπλιζαν ένα περιορισμένο αριθμό στρατιωτών πεζών ή & καμιά φορά ιππέων,που προορισμός τους ήταν να επιφέρουν σύγχυση στον εχθρό πριν από την μάχη & κατά την διάρκειά της.Γι΄αυτό οι Έλληνες τοξότες φορούσαν 🔽
4/11 μόνο κράνος για προστασία.Δεν έφεραν ούτε θώρακα,ούτε ασπίδα,ούτε κνημίδες.Οι τοξότες αυτοί προέρχονταν κυρίως από την Ρόδο & την Κρήτη.Το Αιγαιακό τόξο αποτελείτο από δυο κέρατα αγριοκάτσικου,που ήταν συνδεδεμένα μεταξύ τους με μια λαβή.Χρησμοποιούντο επίσης για την 🔽
5/11 κατασκευή του κέρατα ασιατικής αντιλόπης.Μιλάμε μάλλον για μικρό όπλο,του οποίου η περιορισμένη ελαστικότητα δεν επέτρεπε μεγάλο τέντωμα.Γι΄αυτό ο Έλληνας τοξότης δεν σήκωνε το τόξο ως το ύψος του κροτάφου,όπως έκαναν οι λαοί της Ανατολής.Θα σας θυμίσω εδώ τον Όμηρο που🔽
6/11 μας μιλά για το τόξο του Οδυσσέα που ήταν κατασκευασμένο από χοντρά κέρατα ελαφιού & τόσο σκληρό που μόνο ο κάτοχός του μπορούσε να το λυγίσει.Σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι στον Ελλαδικό χώρο ενδείξεις για την χρήση τόξου ως πολεμικού όπλου έχουμε στην Πρώιμη 🔽
7/11 Εποχή του Χαλκού, στους Μινωίτες & τους Μυκηναίους.Και πάμε στους Ρωμαίους που & αυτοί θεωρούσαν το τόξο περισσότερο κυνηγετικό όπλο παρά πολεμικό.Και χρειάστηκαν να γίνουν οι Καρχηδονιακοί πόλεμοι για να το χρησιμοποιήσουν εναντίον των αντιπάλων τους.Άλλαξαν δε εντελώς🔽
8/11 γνώμη για το τόξο όταν ήρθαν σε σύγκρουση με τους Πάρθους (τους ικανότατους τοξότες,τους διαδόχους των Περσών & των Ασσυρίων) & υπέστησαν τις γνωστές ήττες.Πάντως το τόξο στην Δύση,παρέμεινε βασικό όπλο για το κυνήγι.Οι Βάρβαροι (Λογγοβάρδοι ή Φράγκοι, Γότθοι ή Σάξωνες) 🔽
9/11 προτιμούσαν το μακρύ σπαθί & το ακόντιο.Το Ανατολικό Ρωμαικό κράτος από ανάγκη (αντιμετώπιζε καθημερινά επιθέσεις των βαρβάρων) συντηρούσε μεγάλα τμήματα τοξοτών.Οι Πάρθοι τώρα,προέρχονταν από τις στέπες της κεντρικής Ασίας,εκεί όπου είδαν το φως οι πιο ικανοί τοξότες,που🔽
10/11 πολεμούσαν έφιπποι & έριχναν βέλη προς όλες τις κατευθύνσεις.Ο Κένταυρος της δικής μας μυθολογίας,δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια αναπαράσταση αυτών των πολεμιστών.Το όπλο των λαών της στέπας,ανήκε στον σύνθετο τύπο.Πάνω στο βασικό ξύλο ήταν κολλημένο ή δεμένο από την🔽
11/11 κυρτή πλευρά,ένα κομμάτι από τένοντα ζώου,κατάλληλα επεξεργασμένου.Οι Βάσκιροι της Σιβηρίας, πρόσθεταν σ΄αυτό τον τύπο του τόξου,από την κοίλη πλευρά,κομμάτια από κέρατο ή κόκκαλο.Τελειοποιημένο είδος αυτού του τύπου συναντάμε στο Μεσαιωνικό Τουρκομογγολικό τόξο..αύριο πάλι
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟΞΟΥ=Μέρος Δ΄:Ο Φρα Τζιοβάννι ντα Πίαν ντελ Καρπίνε,πρεσβευτής του Πάπα στους Τατάρους από το 1245 ως το 1247,ενώ μας άφησε λεπτομερή περιγραφή της πολεμικής τέχνης του λαού αυτού & των αμυντικών του όπλων(θώρακες,κνημίδες,ασπίδες,κράνη κλπ),σχετικά με το τόξο 🔽
2/11 λέει μόνο πως οι άριστοι εκείνοι τοξότες είχαν ο καθένας δυο ή τρία τέτοια όπλα ή & ένα μονάχα αλλά πολύ καλό.Αντιθέτως για τα βέλη μας δίνει περισσότερες λεπτομέρειες: είχαν μήκος ένα μέτρο & στην άκρη τους ήταν προσαρμοσμένη μια επίπεδη κοφτερή αιχμή.Τα όπλα αυτά ήταν🔽
3/11 πολύ αποτελεσματικά & σκόρπιζαν τον όλεθρο γιατί τα χρησιμοποιούσαν εμπειροπόλεμοι & γενναίοι πολεμιστές τους οποίους δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν στρατοί που δεν διέθεταν τμήματα τοξοτών ή είχαν ελάχιστα.Έτσι εξηγείται γιατί στην Μεσοποταμία το 53 π.Χ οι λεγεώνες 🔽
Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ=Μέρος ΙΘ΄:Όπως είχαμε πει,μετά την μάχη,στην πεδιάδα του Μαραθώνα παρέμεινε ο Αριστείδης με την Αντιοχίδα φυλή για να μαζέψουν & φυλάξουν τα λάφυρα,αλλά & για την φύλαξη των αιχμαλώτων.Άρα μέσα στις "υποχρεώσεις" του,δεν ήταν σίγουρα η ταφή των νεκρών🔽
2/12 Περσών.Θα πρέπει σε αυτό το σημείο να ξεχωρίσουμε τα "πολυάνδρια" όπως ονομάστηκαν αργότερα (από την μάχη του Μάραθώνα) δλδ τους ομαδικούς τάφους πολεμιστών που έπεσαν μαχόμενοι & στους οποίους η πολιτεία απένειμε ιδιαίτερες ταφικές τιμές (όπως οι νεκροί από την πλευρά των🔽
3/12 Ελλήνων) & τις ομαδικές ταφές ομάδων που έγιναν βιαστικά,χωρίς καμία τελετουργία ή τουλάχιστον χωρίς το μεγαλύτερο μέρος των τελετουργικών,όπως γίνονταν πχ σε αιχμαλώτους,δούλους,κατάδικους αλλά ακόμη & σε θύματα επιδημιών.Με βάση λοιπόν αυτόν τον διαχωρισμό,είναι βέβαιο🔽
Οδυσσέας=Μέρος ΛΗ΄:Φανταστείτε να ζούσατε μέσα σε ένα πυκνό δάσος από λεύκες σκλήθρες & κυπαρίσσια μυριστά που το θρόισμα του ανέμου δεν έφερνε τίποτα άλλο στα αυτιά σας από μια μελωδία που συνέθεταν κουκουβάγιες,γεράκια."μακρύγλωσσες θαλασσινές κουρούνες" που κούρνιαζαν🔽
2/11 στους κλώνους τους.Φανταστείτε να φτάνατε στο κέντρο του δάσους & να αντικρύζατε μια σπηλιά που στην είσοδό της μια "νιούτσικη & καρπερή" κληματαριά ήταν γεμάτη τσαμπιά σταφύλια.Να βλέπατε τέσσερεις κρήνες στην σειρά να τρέχουν γάργαρο νερό,η μια πλάι στην άλλη & όμως 🔽
3/11 αλλού η καθεμιά το νερό της να ξεδίνει.Και να απλώνεις το βλέμμα σου δεξιά & αριστερά & να μην βλέπεις τίποτα άλλο,παρά λιβάδια ανθισμένα με βιολέτες & αρωματικά φυτά(άγριο σέλινο).Και εκεί μέσα στην σπηλιά,μι κόρη,μια νύμφη,μια αιθέρια & σεβάσμια οντότητα,μια Ατλαντίδα 🔽
Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ=Μέρος ΙΗ΄:Στην περιοχή του Βρανά του Μαραθώνα,η οποία μάλιστα μας έχει φέρει στο φως ενδιαφέροντα ευρήματα ως περιεχόμενο των 7 ταφικών τύμβων της & σε μικρή απόσταση από αυτούς προς τα ανατολικά,βρέθηκε ένας ακόμη τύμβος άνω των τριών μέτρων & διαμέτρου🔽
2/12 30μ. Μετά από μερική έρευνα του Μαρινάτου,βρέθηκαν 11 ταφές,από τις οποίες οι 2 ήταν καύσεις,δλδ οι νεκροί είχαν αποτεφρωθεί.Ένας από τους νεκρούς,όλοι άνδρες,ήταν παιδί ηλικίας 10 ετών περίπου.Πάνω από τις ταφές (που ο Μαρινάτος θεωρεί σύγχρονες) προσφέρθηκαν θυσίες (άρα🔽
3/12 κάηκε μεγάλη πυρά) & τοποθετήθηκαν στην συνέχεια αγγεία ως κτερίσματα.Πάνω από κάθε ταφή στήθηκε μια μεγάλη πλακωτή πέτρα σε όρθια στάση(ως επιτύμβια στήλη δλδ).Κατά τον Μαρινάτο ο ψηλός τύμβος που σχηματίστηκε πάνω από τους τάφους ήταν μεταγενέστερος με κυρίως υλικό τα🔽
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟΞΟΥ=Μέρος Β΄:Το μήκος του τόξου διαφέρει από περιοχή σε περιοχή & κυμαίνεται μεταξύ 60 εκ. στους Πυγμαίους της Αφρικής & 2 μ. στους Ιθαγενείς των νησιών Ανδαμάνες (Ανταμάν-στον κόλπο της Βεγγάλης).Το βάρος & το μήκος του βέλους εξαρτώνται από τον τύπο του τόξου 🔽
2/13 & από το θήραμα για το οποίο προορίζεται.Οι προιστορικές παραστάσεις της ΝΑ Ισπανίας μας δίνουν την δυνατότητα να κάνουμε κάποιες ενδιαφέρουσες διαπιστώσεις για τον τύπο του όπλου που χρησιμοποιούσαν οι πρόγονοί μας πριν από 15 έως 20 χιλ. χρόνια.Ο προιστορικός κυνηγός🔽
3/13 της ΝΑ Ισπανίας είχε πολύ ευλύγιστο σώμα.Χρησιμοποιούσε τόξα με μονό ή διπλό ξύλο.Τα βέλη ήταν μακριά & είχαν φτερά στο πίσω μέρος για να πετυχαίνουν καλύτερα τον στόχο.Ο τοξότης δεν χρησιμοποιούσε φαρέτρα.Κρατούσε σφιχτά τα βέλη (4 ή 5) με το αριστερό του χέρι.Με το ίδιο 🔽
Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ=Μέρος ΙΖ΄:Χθες σας έκανα μια περιγραφή της πρώτης πετυχημένης ανασκαφής του Τύμβου των Αθηναίων.Όμως σας είχαν ήδη αναφέρει ότι ο Σλήμαν είχε κάνει πιο πριν μια προσπάθεια που δεν ευόδωσε λόγω της ποσότητας νερού που ανέβλυζε από το σημείο. Οι μαρτυρίες που🔽
2/12 έχουμε λένε ότι ο Τύμβος έγινε περίπου 1,5 χλμ προς Βορρά από το σημείο το οποίο είχαν στρατοπεδεύσει οι Αθηναίοι.Δεν θέλω να σας ξανακάνω περιγραφή της πεδιάδας,αλλά θεωρώ ότι το σημείο το οποίο μας δηλώνεται θα μπορούσε να θεωρηθεί το πιο ανασφαλές σημείο για διατήρηση🔽
3/12 μνημείου,του όποιου μνημείου,πόσο μάλλον όταν μιλάμε για μια τεράστια τρύπα & με αρκετό βάθος (για να χωρέσουν όλα τα οστά + τα τελετουργικά σκεύη κλπ).Αν βάλουμε τώρα σε συνέχεια & τον βόθρο που απαραίτητα έχτιζαν,είναι δεδομένο ότι σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα από την🔽