Thread by @h_ABBASIFAR

شاید بگویید چرا به نیلی و غنی‌نژاد و ...برچسب #لیبرال میزنیم؟
پاسخ این است که ما مطلقا چنین کاری نمیکنیم و آنها با افتخار به لیبرال بودن خود اعتراف دارندو اصلا #لیبرالیسم را چیز بدی نمیدانند. مثل این است که کسی به من برچسب انقلابی بزند. مگر بدم می آید؟
مثلا این مقاله از غنی‌نژاد:

در اینجا غنی‌نژاد به شکل شگفت‌انگیز و اغراق‌آمیزی از لیبرالیسم و لذت‌گرایی و سرمایه‌داری و حتی شیاطینی مثل جان استوارت میل که یکی از افتخاراتش ریاست کمپانی استعماری هند شرقی است دفاع میکند و بلکه آنها را تقدیس میکند.
خلاصه حرف جان استوارت میل این است:

donya-e-eqtesad.com/%D8%A8%D8%AE%D…

هر چه لذت بخش باشد خوب است و هر چه انسان را از لذت (قاعدتا با نگاه ماتریالیستی) دور میکند بد است. اساسا فقط لذت است که ارزش مطلق دارد و تمام ارزشهای دیگر نسبی هستند.
شاید برایتان باورپذیر نباشد این حرفها و بگویید امکان ندارد چنین شخصی در ایران استاد دانشگاه است اما متاسفانه هست.

زندگی جان استوارت میل هم مثل بقیه ی فیلسوفان غربی پر از زشتی و الحاد و شرک بوده. حتی ارتباطش با یک زن شوهردار که بعدها با او ازدواج هم میکند مشهور است.

#بچه‌های_شیکاگو
#نئولیبرالیسم #بحران_نیلی

نکته جالب ماجرا اینجاست که نئولیبرالهای وطنی حتی از جان استوارت میل افراطی هم افراطی‌تر هستند. میل اعتقاد داشت که ممکن است مطلوبیت یک فرد با یک رفتار نجیبانه کم شود اما در نهایت مطلوبیت کل جامعه را بالاببرد. این یعنی حتی میل هم منفعت اجتماعی را ملاک قرار میدهد نه منفعت شخصی

اما امثال غنی‌نژاد بین لذتگرایی را در منفعت شخصی میریزند و یک آش شوری می پزند که نتیجه‌اش می‌شود وضع موجود! نتیجه‌اش می‌شود همین که در بخش دولتی ایران فاصله سقف و کف حقوق 15 برابر است و در نئولیبرالترین کشورهای دنیا نهایتا دو سه برابر!