Thread by @OlgaKoum

Άγνωστα εγκλήματα της ελληνικής κοινωνίας | Περί της προστασίας των νόθων τέκνων και περί των "μωρών της σοφίτας"

Το 1923 πήρε το πτυχίο της από την Νομική Σχολή Αθηνών η (Κερκυραία στην καταγωγή) Μαρία Φλαμπουράρη, η οποία 2 χρόνια μετά θα γινόταν από τις πρώτες γυναίκες που θα εγγράφονταν στο ΔΣΑ και το 1926 ήταν η πρώτη γυναίκα δικηγόρος που αγορευσε ενώπιον Στρατοδικείου.

Υπήρξε από τις πρώτες φεμινίστριες και ίδρυσε τον Σύλλογο Ελληνίδων Επιστημόνων.

Στις διαλέξεις της τόλμησε να μιλήσει για ένα θέμα γνώριμο στην τότε κοινωνία, αλλά άβολο εξ ου και καλά κρυμμένο. Δεν δίστασε να στηλιτεύσει το γεγονός ότι οι άντρες μπορούσαν ελεύθερα να

Συνάπτουν σχέσεις, σε αντίθεση με την καταπίεση που υφίσταντο οι γυναίκες, είτε με την μορφή της αναγκαιότητας αποκατάστασης τους μέσω γάμου ή την καταβολή "αποζημίωσης της φθαρεισης". Απότοκο της νοοτροπίας αυτής της κοινωνίας ήταν η απαξίωση και μη αναγνώριση των νόθων παιδιών.

Την εποχή εκείνη στις φυλακές κρατούνταν 169 γυναίκες με τα πιο συχνά τελεσθέντα αδικήματα την απόκρυψη κύησης (!) και την βρεφοκτονία. Τα νόθα παιδιά ήταν όνειδος για την μητέρα τους και ανεπιθύμητα από την κοινωνία.

Σε ομιλία της η Φλαμπουράρη για την στήριξη του ν/σ "Περί αναζητήσεως της πατρότητας και προστασίας των εξώγαμων τέκνων" τόνιζε ότι τα "νόθα" παιδιά "Ή ρίπτονται εις τας οδούς ένθα γίνονται βορά των κύνων [...] πλην και η τύχη των εις βρεφοδόχων ριπτόμενων δεν είναι διάφορη".

Η τύχη των "νόθων τέκνων" δεν διέφερε και πολύ από αυτή που επέλεγε για τα νεογέννητα κορίτσια η Φραγκογιαννού, η "Φόνισσα" του Παπαδιαμάντη, που υιοθετώντας της αντιλήψεις της μικρής κοινωνίας του νησιού της θεωρούσε ότι ήταν η μοίρα της να απαλλάξει τον κόσμο από κορίτσια.

Την ίδια περίοδο συντελείται ένα ακόμα έγκλημα πίσω από τις κλειστές πόρτες των σπιτιών της καλής κοινωνίας. Πρόκειται για τα "μωρά της σοφίτας", ίσως του πιο ανατριχιαστικού εκθέματος του Εγκληματολογικού Μουσείου.

Στις αρχές του 20αι. αλλά και μέχρι τα μέσα του περασμένου αιώνα, πολλές νεαρές γυναίκες κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων ήρθαν από την επαρχία ως "υπηρέτριες" στα σπίτια της αστικής τάξης. Εκεί πολλές βιάστηκαν από τους "κυρίους του σπιτιού". Και επειδή ένα "νόθο" δεν μπορούσε να

Σπιλώσει την τιμή της οικογένειας, η μοίρα των "υπηρετριών" ήταν ή να εξαναγκάζονται σε αυτοσχέδιες εκτρώσεις ή να γεννάνε και να τους σκοτώνουν επί τόπου τα παιδιά. Πολλά από αυτά θάφτηκαν σε σοφίτες και υπόγεια των σπιτιών της καλής κοινωνίας.

Το έγκλημα άρχισε να αποκαλύπτεται όταν όλη η Αθήνα με το "θαύμα του Εθνάρχη" την αντιπαροχή.

Με πληροφορίες για την ζωή της Μαρίας Φλαμπουράρη από:
mixanitouxronou.gr/tag/maria-flam…