۱/۶۶ آمریکا چگونه پوتین را خلق کرد؟
#رشته_توییت
در ۱ جولای ۲۰۱۸ ولادیمیر پازنر سخنرانی بسیار مهمی در دانشگاه Yale آمریکا درباره روابط رهبران شوروی با غرب و چالش‌های سیاسی دو طرف در قبال هم کرد که میشه ریشه اصلی رویکرد پوتین در مواجهه با غرب و حمله به اکراین رو پیدا کرد.
#رشته_توییت
در ۱ جولای ۲۰۱۸ ولادیمیر پازنر سخنرانی بسیار مهمی در دانشگاه Yale آمریکا درباره روابط رهبران شوروی با غرب و چالش‌های سیاسی دو طرف در قبال هم کرد که میشه ریشه اصلی رویکرد پوتین در مواجهه با غرب و حمله به اکراین رو پیدا کرد.
۲/۶۶ اما ولادیمیر پازنر کیه و چرا حرف‌ها و نظراتش در دنیای سیاست اینقدر مهم و معتبره؟ پازنر زاده ۱ آوریل ۱۹۳۴ در فرانسه از مادری فرانسوی کاتولیک‌مذهب و پدری روسی یهودی‌مذهبه که در ۳ ماهگی به همراه مادرش به آمریکا رفت و ۱۹ سالگی هم رفت به شوروی.
۳/۶۶ پازنر رو باید یه روسی دونست تا یه فرانسوی یا امریکایی، هرچند که خودش رو یه فرانسوی می‌دونه. پازنر یکی از روزنامه‌نگاران و فعالین رسانه‌ای مستقل و معتبر و شناخته‌شده جهانی در ۵۰ سال اخیره و در ۱۰ سال گذشته مجری برنامه هفتگی مشهور به نام خودش بوده و با شخصیت‌های جهانی زیادی
۴/۶۶ مثل گورباچف، جی سکولو، ایگور گایدار، سرگئی شویگو، تد ترنر، ویکتور وکسلبرگ، هیلاری کلینتون، مایکل مک فال، کسنیا سابچاک مصاحبه داشته. بین سال‌های ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۸ سرپرست آکادمی تلویزیون روسیه بود و چند کتاب نوشته و چند مینی سریال مستند هم درباره کشورهای مختلف و فرهنگشون ساخته.
۵/۶۶ سخنرانی پازنر در دانشگاه Yale رو میشه به دو بخش عمده تقسیم کرد. بخش اول شرایط کنونی سیاست‌های دو کشور امریکا و روسیه در قبال هم و اینکه چرا در حال حاضر در این نقطه هستیم و چه خطراتی جهان رو تهدید میکنه.
۶/۶۶ در بخش دوم ریشه شرایط فعلی رو تشریح و در رابطه با پیمان‌شکنی غربی‌ها با روسیه در قبال توافقی که با گورباچف کردن تا در ازای صدور اجازه متحد شدن دو آلمان، تضمین داده بودن ناتو هرگز مرزهای شرقیش رو توسعه نده صحبت میکنه.
۷/۶۶ در ابتدا پازنر میگه ما در حال حاضر برخلاف چیزی که به نظر میاد همه چی آرومه در شرایط بسیار خطرناکی به سر می‌بریم چون هرگز سطح روابط آمریکا با روسیه یا شوروی تا این حد حتا در بدترین دوران جنگ سرد اینطور نبوده و روابط دو کشور اون زمان حتا خیلی بهتر از الان بود.
۸/۶۶ از دید پازنر، درسته روس‌ها به خاطر ایدئولوژی که داشتن ضد سیاست‌های کاخ سفید و وال‌استریت بودن ولی اکثرشون ضد آمریکایی‌ها نبودن. برعکس، یه نوع حس دوستی نسبت به آمریکایی‌ها وجود داشت. ولی امروز به دلایل زیادی یه احساس ضد آمریکایی اونم به صورت ریشه‌ای وجود داره.
۹/۶۶ قصه ترسناک اینه که دو طرف برخلاف دوران جنگ سرد به نظر ترسی از استفاده از سلاح هسته‌ای ندارن. الان، در دوره جنگ سرد جدید هستیم و مردم خوشبینانه فکر میکنن که انگار سلاح هسته‌ای وجود نداره ولی با یه کنش یا واکنش آگاهانه و نه سهوی از هر دو سمت، خطر حمله هسته‌ای خیلی بالاست.
۱۰/۶۶ در دوران جنگ سرد، اگر کامپیوترها حمله هسته‌ای رو هشدار می‌دادن هر دو طرف میدونستن حمله واقعی نیست و حدود ۱۰ دقیقه‌ای برای صحت‌سنجی هشدارها فرصت داشتن. ولی امروز به دلیل بی‌اعتمادی و ترس، اگه هشداری داده بشه پاسخ آنی خواهد بود و در نهایت تبدیل میشه به یه فاجعه جهانی.
۱۱/۶۶ دلیل این بی‌اعتمادی به ویژه از سمت روسیه خوشبینی و اعتماد ساده‌لوحانه روس‌ها به غربی‌ها بود که براشون گرون تموم شد و غرور ملی‌شون جریحه‌دار شد و در نهایت به این نتیجه رسیدن که کلاه گشادی سرشون رفته و امکان جبرانش هم نیست.
۱۲/۶۶ پازنر میگه وقتی گورباچف در مارچ ۱۹۸۵ روی کار اومد، تا دسامبر ۱۹۹۱ دیگه کشوری به نام شوروی وجود نداشت، که مدت‌زمان خیلی کمی هست، یعنی ۶ سال. یه سری از مردم میگن فروپاشی، ولی اصلن فروپاشی در کار نبود.
۱۳/۶۶ اولین بار در محلی به نام بلاوژا (Belavezha)، رییس‌جمهور وقت روسیه بوریس یلتسین به همراه همتایان اکراینی و بلاروسی خودش به این فکر افتادن که مستقل بشن و شوروی رو منحل بکنن که هر کدوم‌شون دلایل خودشون رو داشتن ولی دلایل یلتسین خیلی شفاف بود.
۱۴/۶۶ یلتسین رییس‌جمهور روسیه یا نفر دوم بعد از گورباچف رییس‌جمهور شوروی بود و چون روسیه بزرگترین بخش شوروی بود خلاصی از وجود شوروی باعث عزل گورباچف و نفر اول شدن یلتسین میشد ولی عملی کردن این نقشه به همین راحتی‌ها نبود و یلتسین آنچنان قدرتی برای این کار نداشت.
۱۵/۶۶ بخش دوم سخنرانی پازنر بسیار مهمه. طبق اسنادی که سال ۲۰۱۷ از طبقه‌بندی محرمانه خارج و در سایت بایگانی اسناد ملی آمریکا منتشر شد اولین بار جرج بوش پدر در همایش تابستانی مالت اسپانیا در سال ۱۹۸۹ به گورباچف با این جمله معروف که «من روی دیوار برلین بالا و پایین نمی‌پرم»
۱۶/۶۶ تضمین داده بود آمریکا نمی‌خواد از انقلاب‌های کشورهای شرقی به نفع خودش بهره‌برداری بکنه و به منافع شوروی آسیبی بزنه. فقط می‌خواد شوروی اجازه بده دو آلمان یکی بشن. جالب اینکه بوش و گورباچف انتظار یکی شدن آلمان اونم به اون زودی رو نداشتن
۱۷/۶۶ طبق این اسناد منتشر‌شده این تضمین از طرف دولت‌های غربی به سران شوروی داده شد تا اونا رو متقاعد کنن در ازای اینکه هیچ کدوم از کشورهای اروپای مرکزی و شرقی هرگز عضو ناتو نمیشن، دو آلمان دوباره منحد بشن و سرانجام هم موفق به این کار شدن.
۱۸/۶۶ اولین تضمین جدی دولت‌های غربی درباره عدم گسترش مرزهای ناتو به سمت شرق ۳۱ ژانویه ۱۹۹۰ بود، زمانی که وزیر امور خارجه آلمان غربی هانس دیتریش گنشر سخنرانی عمومی در شهر توتزینگ در ایالت باواریا درباره اتحاد دو آلمان ایراد کرد.
۱۹/۶۶ سفارت آمریکا در شهر بُن به واشنگتن اعلام کرد که گنشر خیلی واضح اعلام کرده تغییرات در اروپای شرقی و فرآیند اتحاد دو آلمان نباید منجر به اختلال در امنیت و منافع شوروی بشه و ناتو نباید طرح و برنامه‌ای برای گسترش مرزهای شرقیش که منجر به نزدیکی به مرزهای شوروی میشه داشته باشه.
۲۰/۶۶ حتا گنشر طرحی داده بود که در صورت اتحاد دو آلمان، باز هم ناتو نباید زیرساخت نظامیش رو در مرزهای آلمان شرقی مستقر بکنه که این طرح در پیمان نهایی اتحاد دو آلمان در ۱۲ سپتامبر ۱۹۹۰ که بین وزیران امور خارجه اعضای کشورهای دو به علاوه چهار مدون شد.
۲۱/۶۶ اعضای کشورهای دو به علاوه چهار عبارت بودند از آلمان غربی و شرقی، فرانسه، شوروی، انگلیس و آمریکا. نکته بسیار مهم اینکه، درباره بخش اول صحبت‌های گنشر درباره عدم گسترش مرزهای شرقی ناتو، نه تنها در پیمان‌نامه بلکه در چندین سند دیگه نوشته و توسط کل اعضا امضا شد.
۲۲/۶۶ سرانجام در ۱۰ فوریه ۱۹۹۰ در ملاقاتی بین هلموت کوهل رهبر آلمان غربی و گورباچف موافقت لازم برای اتحاد دو آلمان در ازای پیمان‌نامه امضاشده و تضمین‌هایی که داده شده بود بگیره کسب شد.
۲۳/۶۶ البته چهار روز قبل از این توافق بین کوهل و گورباچف، در روز ششم همون ماه گنشر در دیداری با وزیر امور خارجه وقت انگلیس داگلاس هرد گفته بود که باید به روس‌ها تضمین داده بشه که اگه لهستان از پیمان ورشو خارج شد به این معنی نیست که اجازه داره تا عضو ناتو بشه.
۲۴/۶۶ دقیقن همین صحبت‌ها رو جیمز بیکر روز ۹ فوریه ۱۹۹۰ در دیدار با ادوارد شواردنادزه وزیر امور خارجه شوروی مطرح و اون جمله معروف «حتا یک اینچ هم به سمت مرزهای شرقی نمیاییم» رو گفت و دست‌نوشته معروفش هم هنوز هست. در ملاقات با گورباچف نه یک بار، سه بار جمله معروفش رو تکرار کرد.
۲۵/۶۶ بعد از فروپاشی شوروی در سال ۱۹۹۱، در فوریه ۱۹۹۲ یلتسین رفت آمریکا و در سخنرانی خوش‌خیالانه در کنگره آمریکا گفت مردم روسیه دست دوستی به سوی آمریکایی‌ها دراز می‌کنند تا دنیای بهتری بسازن، دنیایی بدون جنگ و به همراه صلح. چیزی که اکثریت مردم روسیه به دنبالش بودن و هنوز هم هستن
۲۶/۶۶ اما ماجرا این بود که آمریکا تلاش می‌کرد سیاستی رو در قبال روسیه اتخاد بکنه که مطمئن شه دیگه کمونیست‌ها روی کار نمیان و خودش تنها ابرقدرت جهان باقی می‌مونه. مثل پیاده‌سازی طرحی شبیه طرح مارشال بعد از جنگ جهانی دوم در قبال دشمنانش مثل آلمان و ایتالیا تا مطمئن بشه
۲۷/۶۶ دیگه کمونیست‌ها و فاشیست‌ها روی کار نمیان. اون زمان در فرانسه و ایتالیا کمونیست‌ها در موضع بسیار قدرتمندی بودن و با توجه به اینکه شوروی اون موقع کشور بسیار قدرتمندی بود حاکمیت قدرتمند احزاب کمونیست در این کشورها چیزی نبود که خوشایند آمریکا باشه.
۲۸/۶۶ طرح مارشال طرح بسیار موفقی بود که برای اون هزینه بسیار هنگفتی شد ولی به صورت خیلی دقیق و هدفمندی اجرا شد و کاملن موفقیت‌آمیز بود و باعث شد آمریکا به نوعی تبدیل به ابرقدرت جهان بشه هر چند اون موقع رقیب قدرتمندی به نام شوروی داشت.
۲۹/۶۶ پیاده‌سازی و اتخاذ همچین سیاست مشابهی در روسیه بسیار برای آمریکا مهم و حیاتی بود تا خظر بازگشت کمونیسم رو خنثی بکنه. راه‌حل آمریکا این بود که با گسترش دموکراسی بتونه از احتمال بازگشت دوباره کمونیسم به قدرت در عرصه سیاسی روسیه جلوگیری بکنه.
۳۰/۶۶ اما مشکل این بود که روسیه هرگز در طول تمام تاریخ هزاران ساله‌ش چیزی به عنوان دموکراسی نداشته. موضوع این نبود که روزگاری در روسیه دموکراسی بوده و بعد فراموش شده یا اینکه اونا میدونستن دموکراسی چیه، نه، اونا هیچی از دموکراسی نمیدونستن.
۳۱/۶۶ اوایل سال ۱۹۹۲ بود که یه سندی در آمریکا توسط آقای پاول ولفوویتز که زمانی معاون سیاسی وزیر دفاع آمریکا بود تهیه شد که اسم غیر رسمش دکترین ولفوویتز بود ولی بعدها به نام دکترین جرج بوش پدر ازش نام برده شد. بعدها این سند به دست نیویورک تایمز افتاد محتواش افشا و منتشر شد.
۳۲/۶۶ محتوای اصلی سند اینه که آمریکا دیگه هرگز نباید به کشوری اجازه بده رقیبش بشه و باید به تنهایی ابرقدرت دنیا باشه (فرصت طلایی که نصیب آمریکا شده بود تا بعد از انحلال شوروی فقط خودش رو به عنوان تنها قدرت بزرگ جهان ببینه)
۳۳/۶۶ و به همه متحدانش بگه نگران توسعه تسلیحاتی و نظامی‌شون نباشن چون همه نیازهاشون رو برآورده میکنه و از همه مهم‌تر حواس امریکا باید به روسیه باشه چون ممکنه خرس (ترس از قدرت گرفتن روسیه و بازگشت به عرصه جهانی و به چالش کشیدن هیمنه امریکا) دوباره روی پاهاش بلند شه و غرش کنه.
۳۴/۶۶ زمانی که این سند به دست نیویورک تایمز افتاد و فاش شد، مورد انتقاد شدید لیبرال‌ها قرار گرفت. ادوارد کندی گفت این یه سند امپریالیستیه که هیچ کشوری نباید قبولش بکنه. بعد از این اعتراضات بود که سند به سرعت حذف و توسط دیک چنی و وزیر دفاع آن زمان کالین پاول دوباره بازنویسی شد.
۳۵/۶۶ اما اون سند با این تغییر که امریکا و روسیه باید تنها دو ابرقدرت ممکن باقی بمونن به همون شکل باقی موند و تا حدودی مورد پذیرش قرار گرفت. ولی در واقعیت، نگرش آمریکا به روسیه اینه که دیگه ابرقدرت نیست و یه کشور سطح پایینه و آمریکا هرگز حاضر نیست رقیبی داشته باشه.
۳۶/۶۶ بعد از اتحاد دو آلمان و انحلال شوروی بود که کم‌کم ورق برگشت. هر چند، ناتو در زمان بوش پدر و دوره اول بیل کلینتون تحرک نظامی خاصی نداشت اما در چهار سال دوم یعنی حدود ۱۹۹۶ بود که ناتو برخلاف تضمین‌هایی که داده بود تصمیم گرفت مرزهاش رو توسعه بده.
۳۷/۶۶ برای این کار هم در اقدامی سوال‌برانگیز، لهستان، مجارستان و جمهوری چک همون کشورهایی که قرار بود عضو ناتو نشن بهش ملحق شدن.
۳۸/۶۶ توماس فریدمن ستون‌نویس سابق نیویورک تایمز بعد از این اقدام ناتو با جورج کنان تماس می‌گیره و ازش سؤالاتی می‌پرسه که اون رو در قالب مقاله‌ای در تاریخ ۲ می ۱۹۹۸ در نیویورک تایمز با نام «Foreign Affairs; Now a Word From X
» منتشر میکنه.
» منتشر میکنه.
۳۹/۶۶ جورج کنان یکی از باهوش‌ترین سیاستمدارهای آمریکا در نیمه دوم قرن ۲۰ و مبدع نظریه موفق «مهار شوروی به جای جنگ» بوده. دلیل اینکه حرف x در مقاله اومد برای چی بود؟ چون در سال ۱۹۷۴ در مجله وزارت امور خارجه جورج کنان مقاله «مهار شوروی به جای جنگیدن» رو با امضای حرف x منتشر کرد.
۴۰/۶۶ توماس فریدمن از کنان پرسیده نظرش درباره گسترش ناتو در مرزهای شرقی چیه که کنان میگه این شروع یه جنگ سرد جدیده و فکر می‌کنم روس‌ها به تدریج به طور کاملن نامطلوبی واکنش نشون میدن و روی سیاستهاشون تأثیر میذاره. این یه اشتباه کاملن مایوس‌کننده‌ای از سمت ناتو بود.
۴۱/۶۶ بعد از این اقدام ناتو، یلتسین با عصبانیت گفت شما به ما قول داده بودید. حالا با این کاری که کردید ما چه‌جوری به قول‌های شما اعتماد کنیم؟ ما هاییتی نیستیم و شما نمیتونید با ما شبیه کشور هاییتی رفتار بکنید. ما کشوری بزرگ با تاریخی پرشکوه هستیم و روسیه به زودی برمیگرده.
۴۲/۶۶ پازنر در ادامه سخنرانیش از حضار می‌پرسه از زمانی که گورباچف در مارچ ۱۹۸۵ به قدرت رسید تا سال ۲۰۰۷ زمانی که پوتین ۷ سالی بود که در رأس قدرت بود حدود ۲۲ سال می‌گذره. حالا پرسش اینه:
۴۳/۶۶ آیا در سیاست‌های داخلی یا خارجی که شوروی و بعدش هم روسیه داشت و اعمال می‌کرد شما اثری از عصبانی، تحریک یا ناامید کردن آمریکا به هر روشی رو می‌تونید پیدا بکنید؟ و خودش هم پاسخ میده: هیچی. حتا یک مورد در این بازه زمانی، یعنی از سال ۱۹۸۵ تا سال ۲۰۰۷ نیست.
۴۴/۶۶ روسیه در قبال این سیاست و رفتار برای جلب اعتماد غرب چه پاسخی دریافت کرد؟ نخستین پاسخ، گسترش و توسعه مرزهای ناتو بود. دوم، بمباران یوگوسلاوی توسط ناتو از ۲۴ مارچ ۱۹۹۹ تا ۱۰ جون ۱۹۹۹ که توسط سازمان ملل هم هرگز محکوم نشد.
۴۵/۶۶ اقدام بعدی ناتو، به‌رسمیت شناختن کوزوو به عنوان کشوری مستقل بود. کوزوو برای قرن‌های متمادی بخشی از خاک صربستان بود. روسیه هم در اقدامی متقابل آبخازیا رو به عنوان کشوری مستقل به رسمیت شناخت که هنوز هم محل مناقشه این کشور با گرجستانه.
۴۶/۶۶ سال ۲۰۰۰ که پوتین توسط یلتسین یه عنوان رییس‌چمهور روسیه انتخاب شد اولین اقدامش این بود که درخواست کرد روسیه به ناتو بپیونده. پوتین این سؤال رو مطرح کرد که چرا ما عضو ناتو نباشیم؟ مگه هدف از تأسیس ناتو محافظت از اروپا و از همه مهم‌تر در برابر تهاجم شوروی نبود؟
۴۷/۶۶ همون کشوری که رفتارشهاش برای شما قابل پیش‌بینی نبود. خب، الان که دیگه کشوری به نام شوروی وجود خارجی نداره. پیمان ورشو هم که به تاریخ پیوسته. چرا ما سازمانی رو نتونیم تاسیس بکنیم که بخشی از اون باشیم تا بتونیم در کنار همدیگه از هر تهاجمی محافظت بکنیم؟
۴۸/۶۶ اما پاسخ ناتو به درخواست پوتین چی بود؟ حالا برو یه دوری بزن و بعد حرف می‌زنیم. پوتین گفت حالا چی میشه اگه بخواییم عضو اتحادیه اروپا بشیم؟ گفتن نه نمیشه شما خیلی مساحت‌تون بزرگه و در تمام این مدت به روسیه یادآوری شد که شما دیگه کشور مهمی نیستید.
۴۹/۶۶ پازنر میگه روس‌ها هم مثل آمریکایی‌ها معتقدن که در این دنیا یه ماموریتی دارن و با بقیه مردم دنیا متفاوت هستن و چون خیلی مهم هستن رسالتی روی دوش اون‌هاست که دنیا رو مدیریت بکنن و نجات بدن. و از دست دادن حس مهم و بزرگ بودن براشون توهین‌آمیزه و باعث ایجاد خشم مردم روسیه شد.
۵۰/۶۶ البته خشم و نفرت از گورباچف، چون بیشتر مردم روسیه اعتقاد دارن گورباچف کشورشون رو فروخت. همین عقیده رو درباره یلتسین هم دارن. به همین دلیل محبوبیت این دو حدود ۵ درصده و مردم روسیه قبول‌شون ندارن. البته دلایل دیگه از جمله اقتصادی هم هست ولی نه به اندازه احساس فروش کشور.
۵۱/۶۶ بعد از انتخاب پوتین به عنوان رییس‌جمهور دز سال ۲۰۰۰ توسط یلتسین، تا مدت‌ها تلاش کرد رابطه خیلی خوبی با امریکایی‌ها و غربی‌ها داشته باشه و اوج کارش هم بعد از واقعه ۱۱ سپتامبر بود که خیلی سریع با بوش تماس گرفت و برای کمک به آمریکا اعلام آمادگی کرد.
۵۲/۶۶ و البته این کار رو کرد و در حمله به افغانستان کمک‌های روسیه در حدی بود که به بوش گفت می‌تونی از سربازهای روسی استفاده بکنی. حتا جرج بوش رو به گرجستان دعوت کرد. اما در عوض هیچ پاسخ در خوری از آمریکا دریافت نکرد.
۵۳/۶۶ (مثل همون رفتاری که با ایران شد و بعد از اون همه کمک لجستیکی ایران در حمله به افغانستان که با چراغ سبز خامنه‌ای همراه بود بوش در نهایت ایران رو محور شرارت خوند. یکی از دلایل کینه و نفرت خامنه‌ای از امریکایی‌ها همینه که پاسخ همکاریش رو اینطوری گرفت.)
۵۴/۶۶ بعد از این قضایا بود که از سال ۲۰۰۷ ورق به کلی برگشت و پوتین به شدت از دست رفتارهای غربی‌ها به خشم اومده بود و اولین اقدام در اعتراض به سران غربی در ۱۰ فوریه ۲۰۰۷ در مونیج و اجلاس سران ۲۰ اتفاق افتاد و در سخنرانی گفت:
۵۵/۶۶ فکر می‌کنم دیگه خیلی آشکار شده که گسترش مرزهای ناتو هیچ ربطی به مدرن‌سازی متحدانش یا تضمین امنیت در اروپا نداره. برعکس، این کار ناتو حاکی از یه تحریک جدیه که سطح اعتماد دوطرفه رو به شدت کاهش میده
۵۶/۶۶ پوتین گفت ما حق داریم بپرسیم که آیا این یه توسعه‌طلبی عامدانه‌ست یا نه؟ و چه بر سر اون تضمین شرکای غربی‌مون به ما بعد از انحلال پیمان ورشو اومد؟ اون بیانیه‌ها امروز کجا هستن؟ حتا یک نفر هم به یاد نداره. اما من به به حضار یادآوری می‌کنم اون زمان چه قول و قرارهایی داده شد.
۵۷/۶۶ پوتین اشاره میکنه به سخنرانی دبیرکل آقای برنر در ۱۷ می ۱۹۹۰: «این واقعیته که ما آماده استقرار ارتش ناتو در خارج از خاک آلمان نیستیم تضمین محکمی به شوروی هست.». پوتین می‌پرسه خب، اون تضمین کجاست؟ اما پاسخ غربی‌ها چی بود؟ «بله، ما به شوروی ضمانت دادیم ولی شما روسیه هستید.»
۵۸/۶۶ در سال ۲۰۱۷ پوتین درباره سیاست‌های خارجی سخنرانی داشت و گفت: اشتباه ما این بود که بیش از حد به شما اعتماد کردیم. و اشتباه شما این بود که تلاش کردید از این اعتماد نهایت سواستفاده رو بکنید. این شرایطی هست که امروز دچارش هستیم.
۵۹/۶۶ در آخر پازنر درباره پروپاگاندای رسانه‌ای هر دو‌طرف میگه به عنوان کسی که در رسانه کار میکنه باید بگم قدرت پروپاگاندای رسانه‌های غرب به مراتب خیلی خیلی قوی‌تر از روسیه‌ست. رسانه‌های اصلی روسیه درباره آمریکا سیاهنمایی میکنن
۶۰/۶۶ که همشون به صورت مستقیم و غیرمستقیم توسط دولت کنترل میشن و تصویر بسیار منفی و تیره‌ای از آمریکا و سیاستهاش و هر چیزی که مربوط به امریکاست نشون میدن. و جالب اینکه رسانه‌های اصلی آمریکا هم دقیقن همین روش رو در قبال روسیه دارن.
۶۱/۶۶ برخلاف کشور آمریکا سخته بگم در روسیه رسانه آزاد هست. درسته چندتا روزنامه و شبکه رادیوی مخالف هست ولی جزو رسانه‌های اصلی نبوده و مخاطب محدودی دارن. اینا در ظاهر روزنامه‌نگار هستن ولی در واقع هر دو طرف نقشی مخرب در ایجاد ترس، تنفر و بی اعتمادی بین مردم دو کشور ایفا میکنن.
۶۲/۶۶ و در آخر سخنرانی خودش رو با این جمله از هرمن گورینگ مرد دستراست هیتلر، یکی از دو فرمانده لوفت‌وافه نیروی هوایی آلمان در دوره رایش سوم تموم میکنه.گورینگ کسی بود که در دادگاه نورنبرگ محاکمه و به اعدام با طناب دار محکوم شد
۶۳/۶۶ ولی موفق شد از طریق احتمالن شوروی به سم دسترسی پیدا بکنه و خودکشی بکنه. در یه مصاحبه‌ای قبل از خودکشیش با یه روزنامه‌نگار آمریکایی گفت: «به طور طبیعی، مردم عادی تمایلی به جنگ ندارن، خواه در روسیه یا در انگلیس یا آلمان
۶۴/۶۶ بلکه این رهبران کشورها هستن که که سیاست‌ها رو تعیین میکنن و این موضوع ساده‌ست که بتونن پای مردم رو به جنگ باز بکنن. حالا مهم نیست حکومت‌شون دموکراسیه یا دیکتاتوری فاشیستی یا نظام پارلمانی یا یه دیکتاتوری کمونیستی، بلکه مهم اینه که مردم به راحتی به ندای رهبران‌شون گوش میدن
۶۵/۶۶ و وارد میدان میشن. تنها کاری که رهبران‌شون میکنن اینه که به مردم میگن مورد حمله قرار گرفتن و افراد صلح‌طلب رو محکوم به عدم میهن‌دوستی میکنن و اونا رو در معرض خطر قرار میدن و این فرمول در هر کشوری جوابگوست.» و به عقیده من کاملن درسته. افکار ما داره دستکاری میشه.
۶۶/۶۶ تصویری که از پوتین ساخته شده اونو بدتر از هیتلر نشون میده. حتا هیلاری کلینتون هم اونو با هیتلر مقایسه میکنه. پازنر میگه طرفدار پوتین نیست ولی همه چیز به صورت سیاه و سفیده. حتا در قبال ترامپ که آمریکایی هست تصویر چندان مثبتی ازش منعکس نمیشه.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
