சங்க காலத்தில் வானத்தைத் தொடும் வனப்புறு அரண்மனைகள், உயர்ந்த மதிற்சுவர்கள், காற்று உள்ளே வர சன்னல்கள் பொருத்தப்பட்ட இல்லங்கள், குழாய்களை மண்ணுக்குள் புதைத்து நீர்கொண்டு செல்லும் அமைப்புகள் இருந்தமையைச் சங்கப்பாடல்கள் உணர்த்துகின்றன.
#அரண்மனைகள்
அக்காலத்தே அரண்மனைகள் எவ்வாறு அமைந்திருந்தன என்பதைப் பத்துப்பாட்டில் ஒன்றாய #நெடுநல்வாடை வழிக் காண்போம்.
க) மனை அமைப்பு:
#அரண்மனை அமைக்கும் முன், நல்லதொரு நாளில் நல்ல நேரத்தில் மனைநூலில் கண்டவாறு மனையைப் பிழை ஏதும் வாராமல் நூலிட்டு அளந்து, அரண்மனைக்குத் திருமுறைச் சாத்துச் செய்வர் என்பதைக் கீழ்க்கண்ட அடிகள் புலப்படுத்தும்.
அமையப்போவது #அரண்மனை ஆதலின், அம் மனைக்கண் #கொற்றவை முதலிய தெய்வங்கள் அமைத்தற்குரிய இடங்களையும் குறித்துக் கொண்டனர். இதனைத் "தெய்வம் நோக்கி" என்ற தொடர் உணர்த்தும்.
பேரரசன் வாழ்தற்கு ஒப்ப மனை வகுக்கப்பட்டது என்பதும் அரண்மனை மதிற்சுவர், மன்றமும், நாளோலக்க மண்டபமும் படைவீடும்...
கருவூலமும், இன்னபிறவும் உள்ளடக்கியதாக இருந்தது என்பதும் பின்வரும் அடிகளால் அறியலாம்.
உ) அரண்மனை நெடுநிலை:
அரண்மனைகளின் மரக்கதவுகள் பருத்த இரும்பாலான பட்டைகளாலும், ஆணிகளாலும் இணைக்கப்பட்டிருந்தன. செவ்வரக்கு கொண்டு செந்நிறமூட்டப்பட்டிருந்தன.
மாடத்து நெடிய நிலைகளில் மேற்கூறியவாறு செய்யப்பட்ட இரு கதவுகள் பொருத்தப்பட்டிருந்தன இவற்றை பின்வரும் அடிகள் வழி அறியக்கூடும்.
செவ்வரக்கு கொண்டு செந்நிறம் பூசப் பெற்ற பலகை என்னும் பொருள் கொண்டது.
மரத்தாலான கதவுகள் போன்றவற்றைச் செவ்வரக்கு கொண்டு செந்நிறமூட்டி அழகுபடுத்துதல்...
அக்காலத் தொழில் நுட்பம் போலும். இது இக்கால வார்னிசு பூசுதலை ஒக்குமெனலாம்.
கதவுகளில் குவளை மலர் உரு செதுக்கப்பட்டிருந்தது. கதவைச்
சார்த்தற்கும், திறத்தற்கும், வேண்டிப் புதுமை தோன்றச் செய்த கைப்பிடிகள் அமைக்கப்பட்டிருந்தன.
கைத்தொழில் வல்ல தச்சனின் நுண் திறத்தால் #தாழ்க்கோல் நன்கு பொருந்துமாறு அமைக்கப்பட்டிருந்தது என்பனவற்றைப் பின்வரும் பாடலடிகள் உணர்த்துகின்றன.
இது அக்காலத்துத் தச்சுத் தொழில்நுட்பம் இக்காலத்தைய தொழில்நுட்பத்திற்கு ஒப்புடையதே என்பதை உணர்த்துவது.
வெற்றி குறித்து உயர்த்திய கொடிகளோடு, யானைகள் புகுதற்கு உகந்த உயரமுடையனவாக "அரண்மனை வாயில்கள்" அமைக்கப்பட்டிருந்தன என்பதை பின்வரும் அடி புலப்படுத்தும்.
தமிழ் விழாக்கள் நடைபெற்ற தஞ்சை, மதுரை, பூம்புகார் போன்ற நகரங்களில் அமைக்கப்பட்ட நெடிய தோரண நுழைவாயில்கள், மேற்காணும் அடிகளின் தாக்கமாகக் கூட இருக்கலாம்.
- நன்று.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
வழிகளைக் குறிப்பதற்கு இலக்கியங்களும், கல்வெட்டுகளும் பல்வேறு சொற்களைக் குறிப்பிடுகின்றன.
அவற்றில் அத்தம், நெறி, வழி, இட்டுநெறி, பெருவழி ஆகிய சொற்கள் சங்க இலக்கியங்களிலும், காவியங்களிலும் பயின்று வருகின்றன.
சங்க இலக்கியத் திணைக்குடி வாழ்வில் தலைவியைக் காண #இரவுக்குறி செல்லும் குறிஞ்சி நிலத்தலைவன் சென்று வந்த வழி பற்றிக் குறிஞ்சித் திணைப் பாடல்கள் பேசுகின்றன.
முல்லை நிலத்து ஆயர்கள் கால்நடைகள் மேய்த்து வந்த வழியும், முல்லை மகளிர் தயிர் விற்கச் சென்ற வழியும்...,
மன்னர்கள் போர் முடித்து நாடு திரும்பும் தேர் வழியும் முல்லைப் பாடல்கள் பேசுகின்றன.
தலைவியும் தலைவனும் உடன் போக்குச் சென்ற அத்தமும், தலைவன் பொருள் தேடச் சென்ற சுர வழிகளும், மொழிபெயர் தேயத்து வழிகளும், உமணர்களும், வணிகச் சாத்துகளும் சென்ற வணிக வழிகளும்....
Early Tamil society had evolved some conception of true love and norms of moral conduct. The lapses and the protests they provoked reveal the ideals held in view.
The virtues of immaculate love and true partnership in life between...
...the husband and wife find their echo in several verses of #Narrinai. One of these states that even poison offered by a real lover would not be rejected: (Stanza 355).
In passing it may be mentioned that below lines bear a tinge of similarity with the precept in Kural-586.
Love of a high order which promotes unbounded courage and unselfish sacrifice was known and appreciated.
#உணவு என்பதைப் பண்பாடு என்னும் முழுமையின் ஒரு
பகுதி எனக் கொள்வோமானால், அதனைக் குறைந்தது இரண்டு வகையான கண்ணோட்டத்துடன் அணுகலாம்.
பண்பாடு என்பது ஒரு சமூகம் அது வாழ்வதற்காக ஏற்படுத்திக் கொள்ளும் தகவமைப்பு முறை என்று அணுகுவது ஒருமுறை.
மாறாக, வாழ்வதற்கான அறிவு முறையின் வெளிப்பாடு என்று அணுகுவது மற்றொரு முறை.
சங்ககால உணவு முறையிலும், அதன் அடிசில் கலையிலும் தொடர்ச்சியான பண்பாட்டுப் பொருண்மைகள் ஒன்றன் பின் ஒன்றாகப் பரிணமித்து இறுதியில் மருதத்திணையில் அது அறுசுவை உணவாகப் பரிமாணம் பெற்றது.
தொடக்கத்தில் சமைக்காத பச்சை இறைச்சியைத் தின்ற #பச்சூன் (பசுமையான ஊன்: பெரும்பாண். 283) தொடங்கி,
காட்டில் இயற்கையாக எழுந்த தீயில் இறைச்சியை #வக்கி (வதக்கி: மலைபடு. 247-250) உண்ட பின்னர்,
நெருப்பைக் கண்டுபிடித்து அதில் சுட்டுத் தின்னும் முறையை உருவாக்கினார்கள் (புறம். 319: 8).
பெண்ணுக்கு ஏற்ற மாப்பிள்ளையைத் தேர்ந்தெடுக்கும் பொறுப்பு பெண்ணிடமே ஒப்படைக்கப்பட்டிருந்தது என்பதைத் தமிழிலக்கியங்களின் வாயிலாக அறியமுடிகிறது.
மாப்பிள்ளையின் ஆற்றலும் திறமையும் வெளிப்படத்தக்க போட்டிகளை நிகழ்த்தி அவற்றில் வெற்றிபெறும் மாப்பிள்ளையையே...
... தன் கணவனாகத் தெரிந்தெடுக்கும் வழக்கத்தைத் தமிழினத்துப் பெண்கள் பின்பற்றி வந்தனர்.
குறிஞ்சி, முல்லை, பாலை, மருதம், நெய்தல் எனும் ஐந்து நிலங்களில் வாழ்ந்த பெண்கள் தம் நில இயல்புக்கு ஏற்ற மாப்பிள்ளைத் தெரிவும் போட்டிகளையும் நிகழ்த்தினர்.
வேட்டைத் தொழிலை முதன்மையாகக் கொண்ட மலை நிலமாகிய குறிஞ்சித் திணையில் புலியை வாய்பிளந்து கொன்று,
அதன் பல்லைத் தாலியில் கோத்துக் கொணர்ந்த மாப்பிள்ளையைத் தன் கணவனாக அந்நிலத்துப் பெண் ஏற்றுக்கொண்டாள் என பின்வருமாறு சிறப்பாகக் குறிப்பிட்டனர்.