آیت الله #مکارم_شیرازی: بر اساس آيات و روايات و حکم عقل، احترام به #وطن جدا از اسلامی بودن یا نبودنش "در ذات" دارای ارزش است! 
https://twitter.com/Amirsalar__/status/1515303494332424198
هر قدر انسان به تاريخ عصر امير المؤمنين على( ع) آشناتر مى‌شود و ضعف‌ها و ناتوانى‌هاى عجيب مردم عراق و كوفه را در آن عصر بررسى مى‌كند، به اين حقيقت تلخ واقف مى‌گردد كه اين مردم زبون و ذليل و نادان چگونه ارزش‌هاى مكتب اين پيشواى بزرگ را با اعمال خودشان به زير سؤال بردند!
به همين دليل مولا على (ع) براى تحريک آنها و آماده ساختن‌شان جهت مبارزه با دشمنان خون آشام از تمام وسايل ممكن استفاده مى‌كند، از جمله روى مسأله وطن و علاقه انسان‌ها به آن تكيه فرموده و مى‌گويد: أىّ دار بعد داركم تمنعون؟، از كدامين خانه و وطن خود دفاع می کنید؟
اشاره به اين كه هر انسانى به خانه و وطن خويش علاقه‌مند است و هنگامى كه آن را در خطر جدى ببيند، هر كس كه باشد، و از هر آيين و مكتبى پيروى كند، براى دفاع از آن به پا مى‌خيزد، اما اين روح نيز در شما مرده است.
در اينجا، اين سوال پيش مى‌آيد كه آيا احترام به وطن در اسلام، به عنوان دار الاسلام بودن است؟ يعنى كشور اسلام، از اين نظر كه كشور اسلام است، احترام دارد يا نه، وطن ذاتا از ديدگاه اسلام داراى احترامى است كه وقتى دار الاسلام بر آن تطبيق كند، احترام آن دو چندان مى‌شود؟
پاسخ اين سؤالات را در آيات و روايات مى‌توان پيدا كرد و حكم عقل نيز آن را تأييد مى‌كند. توضيح اين كه كرارا در آيات قرآن آمده است كه «بيرون راندن از وطن، يك ضد ارزش» است. مفهوم آن، اين است كه وطن ذاتا یک ارزش محسوب مى‌شود.
از جمله آياتى كه بوضوح اين معنا را بيان مى‌كند، آيات 8 و 9 سوره ممتحنه است،در اين دو آيه، مخصوصا مسأله اخراج از خانه و وطن، در برابر مقاتله در دين قرار داده شده، كه نشان مى‌دهد هر كدام، ارزشى جداگانه دارد. مى‌فرمايد:👇
اين تعبير👇 نشان مى‌دهد كه انگيزه آنها براى جهاد، علاوه بر حفظ آيين الهى، نجات وطن بوده است و پيامبر آنان بر اين سخن اعتراض نكرد و عملا بر آن مهر تأييد نهاد. در اين باره آيات ديگرى نيز هست كه طالبان به آنها مراجعه كنند.
پيامبر اكرم (ص) نيز هنگامى كه مى‌خواست از مكه هجرت كند، سخت ناراحت و منقلب بود. درست است كه مكه، ارزش معنوى و الهى فوق العاده‌اى داشت، ولى به نظر مى‌رسد كه علاقه پيامبر به آن شهر جهات متعددى داشت كه از جمله علاقه او به زادگاهش بود. خداوند با اين جمله او را دلدارى داد:👇
اساسا انسان رابطه مادى و معنوى فراوانى با زادگاه خود دارد و تاريخ زندگيش با آن پيوند ناگسستنى پيدا كرده است. همين پيوند، سبب علاقه او به وطن مى‌شود و همين علاقه، انگيزه حفظ و دفاع و عمران و آبادى آن مى‌گردد.
در حديثى از امام على (ع) مى‌خوانيم: «عمرت البلدان بحبّ الأوطان، شهرها با حب وطن آباد مى‌شود» بحار الانوار جلد 75، صفحه 45.
در حديث ديگرى از همان حضرت مى‌خوانيم: «من كرم المرء بكائه، على ما مضى من زمانه و حنينه الى أوطانه، از نشانه‌هاى ارزش و شخصيت انسان آن است كه نسبت به عمر از دست رفته (كه در آن كوتاهى كرده است) اشک بريزيد و نسبت به وطنش علاقه‌مند باشد». بحار الانوار، جلد 7، صفحه 264.
حديث معروف «حبّ الوطن من الإيمان»، علاقه به وطن، از نشانه‌هاى ايمان است»، نيز در منابع مختلفى نقل شده است. از مجموع آنچه گفته شد، مى‌توان نتيجه گرفت كه عشق و علاقه به زادگاه و وطن هم ريشه‌هايى در قرآن مجيد دارد و هم در روايات و هم در منطق عقل.
اين نكته نيز قابل توجه است كه اگر وطن مادى و جسمانى توأم با معنوى و روحانى گردد و عنوان دار الاسلام به خود بگيرد،عشق و علاقه و احترام به آن،بمراتب، افزون‌تر گشته و در اينجاست كه انگيزه‌هاى معنوى و مادى، دست به دست هم مى‌دهند و انسان را براى دفاع از آن تا آخرين نفس آماده مى‌سازند.
زادگاه يک علاقه طبيعى است همانند علاقه به پدر و مادر و اقوام و بستگان و در واقع از روح حق‌شناسى سرچشمه مى‌گيرد و مى‌دانيم حق‌شناسى يكى از نشانه‌هاى ايمان است.
فتال نيشابورى در روضة الواعظين چنين نقل مى‌كند: هنگامى كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله از مكه به‌سوى مدينه هجرت كرد وقتى به جحفه كه منزلگاهى ميان مكه و مدينه است رسيد شوق به مكه و زادگاه خودش و پدرانش در دل او شعله‌ور شد. جبرئيل آمد عرض كرد:👇
روضة الواعظين، ج 2، ص 406.
روضة الواعظين، ج 2، ص 406.
و روايات متعدد ديگرى نيز در اين زمينه مورد بحث وارد شده كه همگى نشان مى‌دهد عشق و علاقه به وطن و زادگاه ازنظر اسلام پسنديده است.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
