உலோகங்களில் உயர்ந்தது பொன். ஈரம், காற்று ஆகியவற்றால் ஒளி மங்குதல் இல்லாமையானும், அமிலம் போன்றவற்றில் கரையாத் தன்மையானும் #பொன் உயர்ந்ததாகக் கருதப்படுகிறது.
(மேருமலையிலே பிறந்த மாணிக்கமும் பொன்னும் என்பது பொருள்) என்னும் இரு பாடல் அடிகளும், பிற இடங்களிலிருந்து பொன் தமிழ்நாட்டுக்குத் தருவிக்கப்பட்டது என்பதை உணர்த்துவன.
இந்நான்கில் #சாதரூபம் தெய்வத் தன்மை வாய்ந்தது, சிவபெருமானிடமிருந்து பெறப்பட்டது என்பர்.
'மலைபயந்த மணியும் கடறுபயந்த பொன்னும் கடல் பயந்த கதிர் முத்தமும்' (புறம் - 377:16, 17)
▪︎ கடறு-காடு
மேற்காணும் இவ்வடிகளுக்கு மலையிலிருந்து பெறப்பட்ட மணி, காட்டிலிருந்து பெறப்பட்ட பொன், கடலிலிருந்து பெறப்பட்ட முத்து என்று உரை கூறிச் செல்வர் ஆசிரியர்கள்.
மலை என்றது மேரு மலையையும், கடல் என்றது தென்பாண்டி நாட்டைச் சார்ந்த கடற்பகுதியையும் குறிப்பது என்பது யாவரும் அறிந்தது.
காடு என்றது மேரு மலையைச் சார்ந்த காடு என்று பொருள் கொண்டு நிறைவு எய்தலாம்.
தங்க வயல்கள் நிறைந்த #கோலார் மைசூர் பகுதியைச் சார்ந்தது.
சம்பு நதி என்ற நதியின் இருமருங்கிலும் நாவல் மரங்கள் இருப்பதால் அதன் கனி நதி நீரில் விழும்.
அத்தகைய நதியின் கண் தோன்றும் பொன் ஆதலின் #சாம்பூந்தம் என்ற பெயர் பெற்றது.
காவிரி பொன்னி என்ற பெயர் பெற்றாற் போல எனலாம்.
▪︎ சொக்கத் தங்கம்:
மற்றைய உலோகங்கள் ஏதும் கலவாது, தூய நிலையில் உள்ள தங்கம், நெகிழும் தன்மையது. செம்பு கலந்த பொன்னின் நெகிழ்ச்சி குறைவு. தூய தங்கத்தின் நெகிழ்ச்சி மிகையானது.
'தாஇல் நன் பொன் தை இய பாவை' (அகம்-212:1)
மேற்காணும் அடியின் பொருள் தூய்மையான அல்லது மாற்று உயர்ந்த பசும் பொன்னினாலே வடித்தெடுத்த நெகிழ்ச்சி மிக்க பாலை போன்றவள் என்பதாம்.
மாற்று உயர்ந்த பொன்னின் நெகிழ்ச்சி மிகையானது என்ற நுட்பத்தைச் சங்க காலத்தில் மக்கள் அறிந்திருந்தனர்.
திருப்பரங்குன்றின் மீது, பேரழகு படைத்த ஆடல்மகள் ஒருத்தி கள்ளுண்ட மயக்கத்தில் நடனமாடுகிறாள்.
ஆடல்மகள் அழகிலே தன் கணவன் மயங்கிவிடுவானோ என்று அஞ்சிய ஒருத்தி, தன் கணவனைச் சினந்து நோக்குகிறாள்.
மற்றொருத்தி அந்நாட்டிய மகளிலும் தன்னழகு கூடி இருப்பின் கணவன் தன்னைப் பிரியான் என்று நினைத்துக் கண்ணாடியில் பார்த்து, தன்முகம், அணிகலன் ஆகியவற்றைத் திருத்திக் கொள்கிறாள்.
தலைவியின் தோழிகள் கேட்குமாறு, காதற்பரத்தை கூறுமாறு அமைந்த பாடல் மற்றொன்று.
சங்க காலத்தில் வானத்தைத் தொடும் வனப்புறு அரண்மனைகள், உயர்ந்த மதிற்சுவர்கள், காற்று உள்ளே வர சன்னல்கள் பொருத்தப்பட்ட இல்லங்கள், குழாய்களை மண்ணுக்குள் புதைத்து நீர்கொண்டு செல்லும் அமைப்புகள் இருந்தமையைச் சங்கப்பாடல்கள் உணர்த்துகின்றன.
#அரண்மனைகள்
அக்காலத்தே அரண்மனைகள் எவ்வாறு அமைந்திருந்தன என்பதைப் பத்துப்பாட்டில் ஒன்றாய #நெடுநல்வாடை வழிக் காண்போம்.
க) மனை அமைப்பு:
#அரண்மனை அமைக்கும் முன், நல்லதொரு நாளில் நல்ல நேரத்தில் மனைநூலில் கண்டவாறு மனையைப் பிழை ஏதும் வாராமல் நூலிட்டு அளந்து, அரண்மனைக்குத் திருமுறைச் சாத்துச் செய்வர் என்பதைக் கீழ்க்கண்ட அடிகள் புலப்படுத்தும்.
வழிகளைக் குறிப்பதற்கு இலக்கியங்களும், கல்வெட்டுகளும் பல்வேறு சொற்களைக் குறிப்பிடுகின்றன.
அவற்றில் அத்தம், நெறி, வழி, இட்டுநெறி, பெருவழி ஆகிய சொற்கள் சங்க இலக்கியங்களிலும், காவியங்களிலும் பயின்று வருகின்றன.
சங்க இலக்கியத் திணைக்குடி வாழ்வில் தலைவியைக் காண #இரவுக்குறி செல்லும் குறிஞ்சி நிலத்தலைவன் சென்று வந்த வழி பற்றிக் குறிஞ்சித் திணைப் பாடல்கள் பேசுகின்றன.
முல்லை நிலத்து ஆயர்கள் கால்நடைகள் மேய்த்து வந்த வழியும், முல்லை மகளிர் தயிர் விற்கச் சென்ற வழியும்...,
மன்னர்கள் போர் முடித்து நாடு திரும்பும் தேர் வழியும் முல்லைப் பாடல்கள் பேசுகின்றன.
தலைவியும் தலைவனும் உடன் போக்குச் சென்ற அத்தமும், தலைவன் பொருள் தேடச் சென்ற சுர வழிகளும், மொழிபெயர் தேயத்து வழிகளும், உமணர்களும், வணிகச் சாத்துகளும் சென்ற வணிக வழிகளும்....
Early Tamil society had evolved some conception of true love and norms of moral conduct. The lapses and the protests they provoked reveal the ideals held in view.
The virtues of immaculate love and true partnership in life between...
...the husband and wife find their echo in several verses of #Narrinai. One of these states that even poison offered by a real lover would not be rejected: (Stanza 355).
In passing it may be mentioned that below lines bear a tinge of similarity with the precept in Kural-586.
Love of a high order which promotes unbounded courage and unselfish sacrifice was known and appreciated.
#உணவு என்பதைப் பண்பாடு என்னும் முழுமையின் ஒரு
பகுதி எனக் கொள்வோமானால், அதனைக் குறைந்தது இரண்டு வகையான கண்ணோட்டத்துடன் அணுகலாம்.
பண்பாடு என்பது ஒரு சமூகம் அது வாழ்வதற்காக ஏற்படுத்திக் கொள்ளும் தகவமைப்பு முறை என்று அணுகுவது ஒருமுறை.
மாறாக, வாழ்வதற்கான அறிவு முறையின் வெளிப்பாடு என்று அணுகுவது மற்றொரு முறை.
சங்ககால உணவு முறையிலும், அதன் அடிசில் கலையிலும் தொடர்ச்சியான பண்பாட்டுப் பொருண்மைகள் ஒன்றன் பின் ஒன்றாகப் பரிணமித்து இறுதியில் மருதத்திணையில் அது அறுசுவை உணவாகப் பரிமாணம் பெற்றது.
தொடக்கத்தில் சமைக்காத பச்சை இறைச்சியைத் தின்ற #பச்சூன் (பசுமையான ஊன்: பெரும்பாண். 283) தொடங்கி,
காட்டில் இயற்கையாக எழுந்த தீயில் இறைச்சியை #வக்கி (வதக்கி: மலைபடு. 247-250) உண்ட பின்னர்,
நெருப்பைக் கண்டுபிடித்து அதில் சுட்டுத் தின்னும் முறையை உருவாக்கினார்கள் (புறம். 319: 8).