दोन दिवसापूर्वी एक लेख वाचला. त्यामध्ये स्त्रीचे आईमध्ये रूपांतर कसे होते किंवा स्त्रीला त्यातून कशा पद्धतीने जावे लागते याबद्दल. त्यामध्ये किती ती कष्ट व वेदना असतात व त्याच प्रमाणे त्यात वात्सल्य व प्रेम या गोष्टी कश्या असतात वगैरे वगैरे. पुरुषांसाठी मात्र या गोष्टी पूर्ण
वेगळ्या असतात..बाजू छान मांडली होती.
पण माझा मुद्दाच वेगळा आहे यावर.....अर्थात माझा विषय मूळ विषयाला सोडून काहीतरी भलताच असतो यात वाद नाही. सवय आहे ती कशी जाणार...
परंतु हे सगळे वाचताना माझ्या मनात हा प्रश्न आला की मुलांना जन्म देण्याचे धाडस कुठून येते लोकांकडे? अर्थात हे मी थट्टेने किंवा टीका करण्यासाठी बोलत नाहीये तर मला खरोखर त्याचे नवलही वाटते आणि जिज्ञासा देखील.
परंतु हे सगळे वाचताना माझ्या मनात हा प्रश्न आला की मुलांना जन्म देण्याचे धाडस कुठून येते लोकांकडे? अर्थात हे मी थट्टेने किंवा टीका करण्यासाठी बोलत नाहीये तर मला खरोखर त्याचे नवलही वाटते आणि जिज्ञासा देखील.
अर्थात हा लेख मी पूर्णपणे माझ्या वैयक्तिक विचारांप्रमाणे लिहीत आहे यामध्ये कोणाच्याही भावना दुखावणे हा भाग त्यामध्ये नाहीये. परंतु मला जे काही प्रामाणिक प्रश्न पडतात ते मी यामध्ये मांडेन. अर्थात याआधी देखील मी यावर लिहिलेले आहे.
एकंदरीत आपण सर्वजण आत्ताच्या ज्या अवस्थेत मधून जात आहोत ती अवस्था (कोरोना वगैरे) जरा बाजूला ठेवली. तरी एकंदरीतच गोरगरिबांना पासून अंबानी पर्यंतचा प्रत्येक माणूस प्रचंड खास्ता खातच जगत असतो. मग भले पोट भरण्यासाठीच या खास्ता खाणे असेल
किंवा जगातील नंबर एकचा श्रीमंत मी कसा राहील याबद्दल खास्ता खाणे असेल.
म्हणजेच थोडक्यात आपण पूर्णपणे समाधान व आनंद यामध्ये खरोखर आयुष्य जगत असतो का हा पहिला प्रश्न स्वतःला विचारणे आवश्यक आहे. आपला जॉब करियर किंवा पैसा किंवा छंद व एकूणच आयुष्य अत्यंत
जबरदस्त आणि विनातक्रार चालू आहे का?? त्यामध्ये कोणत्याही प्रकारची चिडचिड किंवा मनस्ताप नाहीत का??
आता एकंदरीतच वाढत चाललेले बेरोजगारी, पैशाचा व इतर गोष्टींचा अतिरिक्त ताण, निसर्गाची होणारे सतत खाणे व त्यातून निर्माण होणारे प्रदूषण व भविष्यातील
संकटे या गोष्टी तर आपण आपल्या डोळ्यासमोर बघत आहोत. आपला स्वतःचा जॉब टिकणे व टिकवणे ेच बर्याच लोकांसाठी एकाप्रकारे च्यालेंज असते.
म्हणजे थोडक्यात आपल्याला स्वतःला उद्याची स्वतःबद्दल काहीच खात्री नसते तरीदेखील कोणत्या अवसानाने मुलांना जन्म दिला जातो हे मला कधी समजलेच नाही.
वैयक्तिक दृष्ट्या सांगायचे झाले तर मला तर हा प्रचंड मोठा जुगार वाटतो. किंबहुना जुगरापेक्षा जास्त डेंजरस. कारण जुगारा मध्ये आपण फक्त स्वतःच्याच गोष्टी घालवत असतो परंतु ुलांना जन्म देणे म्हणजे दुसर्या जीवाशी खेळ करण्यासारखे आहे.
1. आपले होणारे मूल शारीरिक दृष्ट्या सक्षम असणार आहे की नाही हे आपल्याला माहीत नसते तरीदेखील आपण बिनधास्त या सगळ्या गोष्टी करतो. अर्थात शारीरिक दृष्ट्या काही प्रॉब्लेम असले तर त्या पालकांची चुकी नक्कीच नाहीये. पालक संपूर्ण आयुष्य पणाला लावून आपल्या बाळासाठी सगळे काही करतील
हे देखील मान्य आहे. परंतु त्या जीवाची त्यामध्ये काय चूक? त्या जिवाने शारीरिक प्रॉब्लेम घेऊन अख्खे आयुष्य का काढावे??
2. आत्ताच आपल्यासमोर इतक्या प्रचंड प्रॉब्लेम असतात व इतके प्रॉब्लेम असलेले आयुष्य जगताना देखील दुसऱ्या जीवाला देखील जन्माला घालून त्यांना
आपल्या सारखेच आयुष्य खस्ता खात जगावे हा विचार अन्यायकारक वाटत नाही का??
की आजूबाजूला जवळपास 90 ते 95 टक्के लोक असेच आयुष्य रेटत जगत असलेले बघून देखील लोकांना अशी भाबडी आणि आंधळी आशा असते की आपल्या मुलांचे आयुष्य आपल्यासारखे नक्कीच नसेल.
ते खूप उज्ज्वल आणि जबरदस्त असेल??
3. आता कोरोना संकटामध्ये बऱ्याच गोष्टी वाचल्या. अर्थात माझ्या स्वतः बद्दल देखील मी बघत आहेच. आता मी एकटा पुण्यात असल्यामुळे आई-बाबांना सतत काळजी लागलेली असते. बोलून दाखवले नाही तरीदेखील चिंता ही असतेच. त्याच प्रमाणे हजारो मुले
आपल्या पालकांपासून वेगळी दुसऱ्या गावाला किंवा परदेशात असतील.
स्वतःहून आपल्या आयुष्यामध्ये टेन्शन्स आणि चिंता का वाढवायच्या? साधे सरळ व सोपे आयुष्य का जगता येऊ नये?
मागे एकदा मी म्हणालो होतो तसे, एखाद्या जंगलात किंवा डोंगरावर जाताना मला अत्यंत खडतर वाट लागली तर ी मला वाटेत भेटणार्या दुसऱ्या प्रवाशाला दुसरी वाट घेण्याकरता सांगेन कारण मी जे त्रास व अडचणी त्या मार्गावर सहन केल्या त्या दुसऱ्याला सहन करायला लागू नयेत. परंतु आपण ज्या अडचणीच्या व
धोकादायक रस्त्यावरून गेलो त्या रस्त्यावरूनच बाकीच्या लोकांनी सुद्धा जायला पाहिजे ही मनस्थिती असेल तर त्याला काय म्हणावे?
त्याचप्रमाणे नवीन जीव जन्माला घालून त्याने देखील आपल्यासारखेच आयुष्य जगावे ही माझ्यासाठी तरी अत्यंत भयावह कल्पना आहे. म्हणजे त्याने देखील झक
मारून अभ्यास करावा मग पैशासाठी वणवण फिरून नोकरीचे दरवाजे खटखयावेत, मग आयुष्यामध्ये पैसा आणि छंद यामध्ये नक्की काय निवडायचे यासाठी संघर्ष करत बसवेत...अशी इच्छा असते का?? कारण होणार असेच असते इतके नक्की... हे सगळ्यांना आतून पूर्णपणे माहिती असते.
अर्थात हे माझं वैयक्तिक मत आहे त्यामुळे हे मी कोणावरही लादत नाहीये किंवा माझा तसा उद्देशही नाहीये. कदाचित माझी विचारसरणी माझ्यासाठी बरोबर असेल व मला गोष्टी कमी समजतात त्यामुळे ही गोष्ट फारशी कळली नसेल.
त्यामुळे लग्न करणे किंवा शारीरिक संबंध वगैरे अशा गोष्टी करणे या गोष्टी त्यामानाने खूप दुय्यम आहेत. परंतु दुसरा जीव जन्माला ghalane हे मात्र एकतर अत्यंत मोठा जुगार आहे किंवा माझी मनस्थिती या गोष्टीची कल्पना करण्या इतकी देखील स्ट्रॉंग आणि सक्षम नाही.
असो.... शेवटी हा प्रत्येकाच्या निर्णय आहे त्यामुळे मी हे केवळ माझ्या बाबतचे माझ्या आयुष्यामध्ये विचार सांगितले. व मी या गोष्टी का केल्या त्यामागची काही कारणे. यामध्ये दुसऱ्या कोणालाही चूक किंवा बरोबर ठरवण्याचा कोणताही संकल्प नाही व तो माझा
अधिकारही नाही. त्यामुळे कोणाचे मन किंवा भावना दुखावल्या गेल्यास क्षमस्व.
आज सकाळी मी लॉ ऑफ अट्रॅक्शन किंवा आपल्या अचेतन मनाची ताकद या वरती हा लेख टाकला होता. परंतु यांच्या विरोधातील किंवा थोडीशी विरुद्ध गोष्ट मी टाकायचा प्रयत्न करणार आहे.
नक्कीच लॉ ऑफ अट्रॅक्शन हा खोटा नाही. परंतु त्याची गरज कोणासाठी? ज्या व्यक्तीला या भौतिक जगामध्ये काहीतरी मिळवायचे आहे त्याच्यासाठी.
मुळामध्ये गीतेमध्ये भगवान श्रीकृष्ण सांगतात येथील प्रत्येक गोष्ट ही प्रकृती ठरवत असते. म्हणजे माझ्या आयुष्यात काय होणार हे आधीच ठरलेले आहे.
हे जर का मला खरोखर समजले नसेल तर मग मी लॉ ऑफ अट्रॅक्शन वगैरे वापरून पैसा, प्रेम, चांगली माणसे, ज्ञान किंवा, प्रसिद्धी, स्वतःचे आयुष्य सुधारणे यापैकी काहीही मिळवायचा प्रयत्न करेन परंतु ज्या माणसाची मानसिक स्थिती अशा लेव्हलला पोहोचली असेल जेथे आयुष्यात काहीही आले तरी त्याचे स्वागत
लहानपणी आजी घरात नेहमी सांगायची ही नकारार्थी बोलायचं नाही किंवा वाईट बोलायचं नाही कारण वास्तुपुरुष कोणत्याही गोष्टीला तथास्तु म्हणत असतो. त्यामुळे घरात नेहमी चांगले व सकारात्मक बोलावे.
सहा एक वर्षांपूर्वी सहजच काही पुस्तके वाचायला घेतली. लॉ ऑफ अट्रॅक्शन चे फ्याड लय वाढत असलेले बघून अंतर्मनावर भरपूर काम केलेला डॉक्टर जोसेफ मर्फी याची बरेच ची पुस्तके वाचून काढली. पॉवर ऑफ सबकॉन्शस माइंड हे त्यांचे सर्वात गाजलेले पुस्तक.
प्रत्येक माणसाने खरोखर एकदा वाचावे कारण त्याचा नक्कीच फायदा प्रत्येकाला होईल.
त्या म्हणण्याप्रमाणे दोन मने आपल्याला असतात एक बहिर्मन आणि एक अंतर्मन..
बहिर्मन म्हणजे मेंदू व त्याचा कार्यभाग डिसिजन घेण्याची क्षमता वगैरे वगैरे. परंतु अंतर्मन म्हणजेच सब कॉन्शियस माइंड
नेताजी यांच्या विमान अपघातातील मृत्यूची बातमी देशांमध्ये पोहोचली होती. सर्व देशावर दुःखाची छाया पसरली होती. काही लोकांमध्ये शंका-कुशंका नेताजींचा मृत्यू या बाबत उलट सुलट चर्चा चालू होत्या.
परंतु त्यावर कोणताही राजकीय विचार किंवा ॲक्शन अशी गोष्ट नव्हती कारण नेताजींचा मृत्यू झालेला आहे हे मान्य करण्यात आले होते.
सर्वात पहिल्यांदा नेताजी सुभाषचंद्र बोस यांच्या गूढ मृत्यूवर काम करण्यास अमेरिकेने चालू केले. कारण नेताजींच्या मृत्युचा एकही स्पष्ट पुरावा कोणा समोरच नव्हता
त्यांचे मृत शरीर कोणाच्याही हाती लागले नाही किंवा त्यांच्या मृत शरीराचा फोटो कुठेही नव्हता किंवा त्यांच्या शवविच्छेदनाचा अहवाल कोठेही नव्हता. अशाप्रकारे डायरेक्ट लिंक असलेला कोणताच पुरावा त्याबाबत उपलब्ध झाला नाही त्यामुळे अमेरिका व इंग्लंड या बाबत साशंक होती. नेताजींचा मृत्यू
हे लेख लिहिणे यामागे कोणावरही टीका किंवा कोणावरही आक्षेप घेणे हा उद्देश नाहीये तर सत्य काय होते हे माहिती करून घेण्याचा प्रयत्न आहे. स्वतंत्र भारताचे पहिले सरकार स्थापन करणारे, पहिली आर्मी स्थापन करणारे, पहिले चलन काढणारे, पहिला ध्वज असलेले
असलेले सरकार म्हणजे नेताजी.
नेताजी सुभाष चंद्र बोस त्यांच्या गूढ मृत्यूबाबत आपण पर्याय निवडून काढले तर ते 3 निघतात. 1. विमान दुर्घटना (सरकारी मान्यता ) 2. रशियामधील मृत्यू 3. गुमनामी बाबा
आपण आता जे 3 ऑप्शन आहेत ते क्रमाक्रमाने बघणार आहोत. त्यातील पहिली शक्यता व ज्याला सरकारने
मान्यता दिलेली आहे ते version बघू.
ते म्हणजे नेताजींचा मृत्यू त्या विमान अपघातात झाला.
अमेरिकेने जपानवर अणुबॉम्ब टाकून दुसरे महायुद्ध संपवले होते. येत्या काही दिवसात जपानच्या शरणागतीची तयारी चालू होती. सिंगापूर मध्ये हेड क्वार्टर्स किंवा हेड ऑफिस असलेल्या INA मध्ये देखील
माझी चौथीची परीक्षा संपली. मे महिन्याच्या सुट्ट्या चालू झाल्या. आई बाबा म्हणाले होते कुठेतरी फिरायला जायचे आहे. कोठे ते काहीच सांगितले नव्हते मला. सुट्टी
लागल्यावर तीन-चार दिवसांनीच सकाळी सहा वाजताच आंबेसेटर दाराशी आली. बाबांच मित्राची गाडी होते व तोच ते गाडी चालवणार होता.
आम्ही निघालो. मी विचारत होतो कुठे जातोय. आई म्हणाली, "आपण गोव्याला फिरायला चाललो आहोत."
मी असला खुश झालो. पण आधी का मला सांगितले नाही म्हणून वादही घातला.
गोव्याला आम्ही साधारण संध्याकाळी सहाला वगैरे पोहोचलो. मला आता सगळी नावे आठवत नाहीत. परंतु एका मस्त हॉटेलमध्ये बाबा आणि बाबांचा मित्र असे
बऱ्याच जणांसाठी हा लेख म्हणजे अत्यंत जहाल जळजळीत असे रसायन असू शकेल त्यामुळे वाचायच्या आधीच विचार करा.
उत्क्रांतीवाद या वरती केलेले बरेच पेपर आणि डॉक्युमेंट्स अवेलेबल आहेत.
त्याचप्रमाणे ज्यांना वैद्यकशास्त्र कळते किंवा स्त्री आणि पुरुष यांच्या शरीर व मन काय पद्धतीने बनले आहे हे कळते या लोकांशी देखील तुम्ही या विषयी प्रामाणिकपणे बोलून बघा. याची देखील गरज नाही जर का तुम्ही खरोखर स्वतःच्या आत मध्ये खोलवर शिरून गोष्टी बघू शकतात तर....
मुळामध्ये सेक्स हे गोष्ट अति प्रचंड महत्त्व देऊन उदात्त केले गेलेली गोष्ट आहे. खरेतर एक सर्वसाधारण शारीरिक गरज इतकेच त्याचे महत्त्व असायला हवे. परंतु ते कोणाबरोबर केले गेले तर पवित्र कोणाबरोबर केले गेले तर अपवित्र याबद्दल हजारो वर्षे आपल्या डोक्यामध्ये गोष्टी कोंबण्यात आलेले आहेत