Thread by @tolchintamani01

एक वेगळा विषय मांडतोय..🙏

#वांझ_स्त्री
वांझ असणं खरच खूप वाईट आहे
आज सहज एका व्यावसायिक मित्राकडे कामानिमित्त गेलो होतो.त्याला अपत्य नाहीये अन् त्याच खापर फुटत ते बाईवरच

अमाप पैसा अडका गडगंज संपती आणि विशेष म्हणजे सर्व घर सुशिक्षित तरीही इतर लोकांनी बोललेल्या वाक्यात त्या स्त्रीच्या भावना जाणवल्या म्हणून पोस्ट प्रपंच.
वांझ निपुत्रीक वंशाला दिवा नाही वंश खंड आहे हिचा तोंड पाहु नये पांढरतोडीचं,पांढरी पाल लेकरूबाळ

नसणारणीला कदर नसती लेकरांची मानपान कशाला द्यायचा? ओटी भरायला तिला कशाला बोलवितात?अन ती जर आली तर मग आम्ही नाहीत यायचो. सकाळी सकाळी वांझ बाईचं तोंड बघीतलं की बरकत येत नाही वांझ बाईच्या खांद्याला खांदा लावू नये

हे शब्द हे वाक्य आपण हमखास ऐकलेले असतात
माझा समज होता फक्त खेड्यात ही स्थिती असावी पण आजच्या प्रसंगाने खात्री झाली खेड्यातच नव्हे तर शहरातही हीच परिस्थिती आहे.

किती सहज बोलतो आपण मुलबाळ नसलेल्या स्त्री ला वांझ?एखाद्या समाजातील व्यक्तीना जातिवाचक बोललं तर गंभीर स्वरूपाचा गुन्हा समजून आरोपीवर गुन्हा दाखल केला जातो मग अशा स्त्रियांना नावं ठेवणार्या लोकांवर का होऊ नये एखादा गुन्हा दाखल?

स्त्री जन्माला आली म्हणजे तिने मुलं जन्माला घातलीच पाहीजेत का?का जबरदस्ती आहे मुलं जन्माला घालण्याची तिच्यावर?

किती सहज बोलतो न आपण त्यांना वांझ
किती सहज दुखावतोय भावना त्यांच्या? कधी विचार केलाय,

एखाद्या घरी लेकराचं बारसं सुरू आहे आणि आपण आपल्या शेजारी रहाणाऱ्या त्या वांझ बाईला कार्यक्रमाला बोलवत नाहीत. एखाद्य बाळसेदार बाळ तिला घ्यावं वाटतं पण त्याला तिची नजर लागु नये म्हणुन तिच्या मांडीवर खेळायला जेव्हा

आपण देत नाही तेव्हा तिला काय वाटत असेल? एखाद्या गरोदर स्त्रीचा डोहाळेजेवण कार्यक्रम असतो आणि आपण त्या वांझ स्त्रीला त्या कार्यक्रमाला आपण बोलवत नाहीत किती वेदनादायक ते क्षण ती अनुभवत असेल याची कल्पना करतो का कधी?

#वांझ
लागतो ना हा शब्द? तोडतो कुठेतरी आत एका असह्य स्त्रीच्या तिच्या भावना तिच्या संवेदना ह्यांच्यावर जोरदार वार करतो तोही एका फटक्यात मागचा पुढचा विचार न करता .

स्त्री कधीच वांझ नसते .तिच्यातली ममता नेहेमीच जागी आणि जिवंत असते स्वतःच्या पोटी जन्म दिला नाही म्हणून ती वांझ आसणे

किती हे अडाणीपणाचे विचार. तिची तळमळ कुणालाही सांगून समजण्यासारखी नसते .आभाळभर मायेच पांघरून छोट्याश्या पिल्लावर घालायची आस हि ममतेला असतेच त्याच पिल्लावर उनपावसातही तग धरून राहणार्‍या

झाडासारखी सावलीही तिला धरायची असते पण त्यासाठी तिला ते पिल्लू आपलच हव आपल्याच रक्ता मासांच हव हा अट्टाहास का ?कशासाठी?.

ह्या समाजाला त्या स्त्रीच्या अंतर्मनातल्या वेदना कधी कळणार ?कधी तिच्याही श्वासात , तिच्या अपेक्षांची वर्दळ ,

त्यांची चाहूल असते हे तिला वांझ म्हणणाऱ्या लोकाना कस कळणार .तिला बोलता येत नाही पण तिच्या आसवांचा प्रत्येक थेंब आक्रोश करून सांगत असतो कि " मलाही आई व्हायचयं ..मलाही मातृत्वासारख देन जपायचयं "

जेव्हा डॉक्टरी उपाय करुनही काहीच साध्य होत नाही तेव्हा
दत्तक मुल घेण हा एकमेव सुंदर पर्याय असतो
पण अशी किती तरी मन आहेत जी ह्या गोष्टीला तयार होत नाहीत ..ह्याला
कधीकधी स्त्रीमनही अपवाद नसते

जोपर्यंत ह्या गोष्टी स्वतहाच्या नात्यातल्या , जवळच्या व्यक्तींच्या
वाट्याला येत नाहीत तोपर्यंत समाजाचा दृष्टीकोन सहज साधा
खूपच वर वर रहातो पण हेच सगळ जेव्हा जवळून बघण्याची वेळ येते

त्यावेळी मात्र त्या वेदना सांगूनही समजण्यापलीकडे असतात .
आशा आहे कि ह्यातून जे सांगायचय ते घेणारे नक्कीच घेतील ..
जो पर्यंत ही वागणूक स्वतच्या मुलीला/बहिणीला मिळत नाही तो पर्यंत या वेदनांची जाणीव होणार नाही
शेवटी देवाला एकच प्रार्थना

अनंता एवढे द्यावे
घराला उंबरा राहो, पेटती राहू दे चूल
कुण्याही माय पदराशी खेळते राहू दे मूल ।।

तान्हुल्या बाळ ओठांचा ,तुटो ना दे कधी पान्हा
असू दे माय कोणाची असू दे कोणता तान्हा ।।

- लंकाधीश
@caatfeesh @sandip_1407 @Shraddha_b__ @anna_chimbori @devharshada

@abhi_hinduwagh @Manishapangark1 @angarajkarna @Cool_Bhakt @stitch_yamalaa @VaishnaviDongr5 @Cool_Rahulya @VikasDe90360343 @VinodWayal12 @rana_indrjeet @amar_ghodke @Swarnkanya