ऐन बंडात, अर्ध्या रात्री.......
हॉटेलच्या आवारात सामसूम होती. सगळे वाघ डाराडूर झोपले होते. त्यांच्या गुरगुरण्याचा आवाज शांत झाला होता. सगळ्या वाघांचा राजा असलेला, ढाण्या वाघासारखा
हॉटेलच्या आवारात सामसूम होती. सगळे वाघ डाराडूर झोपले होते. त्यांच्या गुरगुरण्याचा आवाज शांत झाला होता. सगळ्या वाघांचा राजा असलेला, ढाण्या वाघासारखा
दिसणारा तो दाढीधारी हळूच आपल्या रूममधून बाहेर पडला. त्याने चष्मा सारखा केला. एका हाताने दाढीला ताव दिला आणि (वाघ असला, तरी) मांजरीच्या पावलांनी तो हळूच बाहेर पडला.बाहेर रिक्षा त्याला न्यायला सज्ज होतीच.
आधी स्वतःच ती चालवावी, असा मोह त्याला झाला. पण मर्सिडीजपेक्षा आपली रिक्षा वेगवान आहे, हे दाखवण्याची ही वेळ नाही, ती नंतर येणार आहे, याची त्याला कल्पना होती. आवाजही न करता तो रिक्षात बसला आणि त्यानं रिक्षावाल्याला खूण केली.``अरे, दातेसाहेब, तुम्ही?``
रिक्षावाल्यानं ओळखीचं हसू फेकलं.धर्मवीरचा प्रभाव अजूनही ओसरलेला नाही, हे त्याच्या लक्षात आलं आणि तो दाढीतल्या दाढीत हसला.``दाते नव्हे, मी स्वतः शिं.....`` बोलता बोलता तो अचानक थबकला. आपल्याला कुठल्याही प्रकारे स्वतःची ओळख जाहीर करायची नाहीये,
हे त्याच्या लक्षात आलं आणि त्यानं हसून वेळ मारून नेली.``साहेब, बातम्या लावू का रेडिओवर?`` रिक्षावाल्यानं विचारलं.``नको नको. रोज तेच तेच ऐकून कंटाळा आलाय!`` दाढीधारी म्हणाला, ``त्यापेक्षा गाणी लाव.``रिक्षावाल्यानं पडत्या धनुष्यबाणाची आज्ञा प्रमाण मानून लगेच रेडिओवर गाणी लावली.
``या चिमण्यांनो, परत फिरा रे, घराकडे अपुल्या...`` सुरेल आवाजातलं गाणं लागलं होतं.``बंद करा....बंद करा ते आधी!`` दाढीधारी कडाडला.``साहेब, भोली सुरत दिल के खोटे लावू का?`` रिक्षावाल्यानं विचारलं.``नको, कुठलंच नको. मुळात इथे मराठी गाणं कसं लागतं?`` दाढीधारीला प्रश्न पडला होता.
``अहो इथेच काय साहेब, उद्या गुवाहाटीत गेल्यावरही मराठी गाणी ऐकायला मिळतील तुम्हाला. मराठी भाषा कुठेकुठेपर्यंत पोचली आहे! माझा तमाम मराठी बांधव आणि भगिनी....``रिक्षावाला एकदम वेगळ्याच वाटेला लागला आणि दाढीधारीला या क्षणी नको असलेल्या आठवणी जागृत झाल्या.
त्यानं पुन्हा त्याला थांबवलं.मुळात गुवाहाटीचं नाव ह्यानं का घेतलं? सहज, की ह्याला काही अंदाज आला असेल आपल्या प्लॅनचा? दाढीधारी अस्वस्थ झाला.दुसरीकडे सागराला उधाण आलं होतं. नुकतंच यू ट्यूबच्या एका नव्या गाण्याचं रेकॉर्डिंग पूर्ण करून अमृतातेही पैजा जिंकणाऱ्या ताई घरी आल्या होत्या.
दारातून त्यांनी आत प्रवेश केला, तर अचानक डोळ्याला मोठ्ठा चष्मा लावलेला, डोक्यावरून हूडी घेतलेला एक अनोळखी माणूस त्यांना समोर दिसला आणि त्या दचकल्याच!``चोर...चोर!!`` त्या किंचाळल्या.``शsss….!! हळू....!! काय ईडी-बिडी झालीस की काय? मी चोर नाही....मी....`` हूडीधारी बोलता बोलता थबकला
महाशक्ती बनून आपण राज्याचं भवितव्य पालटण्यासाठी निघालो असलो, तरी आत्ता या क्षणी ओळख जाहीर करायची नाहीये, हे त्याला आठवलं.``मीच आहे. जरा बाहेर निघालोय.`` त्यानं सांगितलं.ती गोंधळून बघत राहिली.``अरे हो...पण पहाटे तुझा रियाज असेल ना?````हो.`` तिनं नकळत उत्तर दिलं.
``मग उशिराच येईन. पण मी पुन्हा येईन.`` एवढंच बोलून तो तिथून सटकला. अजूनही ती गोंधळल्यासारखंच बघत होती. मग अचानक त्याचं शेवटचं वाक्य तिला आठवलं आणि तिच्या डोक्यात लख्खकन प्रकाश पडला.दाढीधारी आणि हूडीधारी ठरलेल्या ठिकाणी भेटले.
``काय वेगळे दिसता हो तुम्ही! सुरुवातीला ओळखलंच नाही. काय हूडी, काय अवतार, काय चष्मा...! एकदम ओक्के मधी सगळं.`` हूडीधारीला त्यावर हसू आलं.``तुमची व्यवस्था नीट आहे ना?`` त्यांनी खातरजमा केली.``हो हो. आता महाशक्तीच पाठीशी आहे म्हटल्यावर....`` दाढीधारीने डोळा मारला.
``हॉटेलमधले सगळे सहकारी झोपल्यावर निघालोय. पहाटे ते उठायच्या आत परत जायचंय.`` दाढीधारीनं सांगितलं.``मला खरंतर लवकर निघायचं आहे, पण पहाटे जायला निघालो, तर चुकून राजभवनाकडेच जाईन!`` हूडीधारीनं त्याचा प्रॉब्लेम सांगितला आणि दाढीधारीला एका बाजूला नेलं.
दाढीधारीचं सहज हूडीधारीजवळ असलेल्या झोळीकडे लक्ष गेलं, तर त्यात चाणक्यनीतीचा ग्रंथ डोकावत होता. दुसऱ्या पुस्तकाच्या शीर्षकाकडे त्याची नजर गेली आणि तो दचकलाच.``राऊत? त्यांचं आत्मचरित्रही आलंय?`` त्यांनी आश्चर्यानं विचारलं.``राऊत नाही हो, राऊ म्हणून कादंबरी आहे ती.
फावल्या वेळेत वाचण्यासाठी. ते राऊ दे, मला सांगा, तुमचं पुढचं सगळं नक्की आहे ना?````होय तर! सगळे घट्ट आहेत, ठाकरायचं कारण नाही!" त्यांनी ग्वाही दिली.हूडीधारीला समाधान वाटलं."एकूणच कुठलीही नॉर्मल नसलेली वेळ तुमची जास्त आवडती दिसतेय. एकदा पहाटे तुम्ही शपथविधी केला होतात.
आता शपथविधीसाठी आपण मध्यरात्री, पहाट व्हायच्या आधी भेटून चर्चा करतोय. राज्याचं भवितव्य बदलण्यासाठी आपल्याला पुढे जे काम करायचंय, ते दिवसाढवळ्या नीट करता येणारेय ना?" दाढीधारीनं शंका विचारली.``नक्कीच! तुम्ही धाडस करून जे पुण्याचं काम करताय, त्यासाठी….````पुण्याचं नाही हो,
ठाण्याचं...ठाण्याचं काम करतो मी.`` दाढीधारीनं खुलासा केला.``पुण्याचं म्हणजे पुणे शहराचं नाही हो, पाप-पुण्यामधल्या पुण्याचं!`` हूडीधारीनं स्पष्ट केलं. ``तर त्या कामासाठी तुम्हाला अमितशः धन्यवाद!`` हूडीधारी
म्हणाला.``शतशः म्हणायचंय का तुम्हाला?`` दाढीधारींनी जरा बिचकतच विचारलं.यावर हूडीधारीनं कपाळावर हात मारून घेतला आणि दोघं दिलखुलास हसायला लागले.
#अराजकीय
#अराजकीय
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
