De individualisering van onze Westerse maatschappij is naar mijn mening hetgeen waaraan we kapot gaan. Constant het eigen ego voorop stellen en jezelf als uitgangspunt nemen is wat ons sloopt.
De hysterie die gaande is omdat een overheid adviezen geeft over bijvoorbeeld:
de hitte, het klimaat en het milieu is wat mij betreft het toppunt van egoïsme.
Wanneer je merkt dat een advies voor jou overbodig is omdat je het wel weet dan hoef je er dus niks mee te doen! DAN WAS DIE BOODSCHAP NIET VOOR JOU!!
Wanneer je problemen negeert die ons allemaal aangaan omdat het een negatieve impact heeft op jouw werk of economische positie dan ben je wat mij betreft een egoïstische wegkijker.
Beroepen gaan verloren of worden ingeperkt omdat de tijd zegt dat dat beter is..
..of omdat ze niet meer (in grote getale) nodig zijn.
De kolenboer, de marskramer en de loodklopper zijn ook verdwenen. Dat doet de tijd, dat heet ontwikkeling.
Veehouders zullen ALTIJD nodig zijn, maar niet zoveel en niet in deze vorm.
De overheid geeft op dit vlak geen adviezen omdat ze hier zelf zoveel beter van wordt, maar omdat ze op dit vlak beseft dat het kwart over twaalf is.
Ja, dat betekent dat er offers moeten worden gemaakt, ja dat betekent DRACONISCHE MAATREGELEN, maar alles beter..
dan janken achteraf. Dan wachten tot het kalf verdronken is.
En als consument hebben we hier ook iets te doen. Wanneer iedereen bewust twee dagen geen vlees/vis/zuivel consumeert kunnen we nog eeuwen genieten en deze rijkdom delen.
Maar ja, dat ego.
Focking sneuflakes.
Het voelt trouwens best heel gaar om een overheid te verdedigen die ik grotendeels veracht omdat zij debet is aan die extreme individualisering.
Centraliseer de zorg! Stop institutioneel racisme! Geef de slachtoffers van 't #toeslagenschandaal hun kinderen én hun geld terug! NU!
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Het melden van signalen van (seksueel) grensoverschrijdend gedrag bij bijv. een leidinggevende of vertrouwenspersoon in beroepen zonder geheimhoudingsplicht met inachtneming van privacy, tips:
Luister naar de melder zonder enig oordeel, sturing of advies.
Benoem dat dat je aantekeningen maakt en de persoon anonimiseert. Blijf zo objectief als mogelijk. En geef tegelijkertijd steun! Troost het slachtoffer en prijs de persoon om zijn dapperheid. Want het is dapper!
Het gedetailleerde doch anoniem beschreven verhaal sla je beveiligd op.
Je bespreekt met het slachtoffer hoe, wat en wanneer je het signaal evt. afgeeft en aan wie. Dit is nooit de dader! Denk aan: leidinggevende, vertrouwenspersoon, HRM, mensen die dit serieus móéten nemen!
Ik vertel niet vaak hoe het écht met me gaat en wanneer ik dat doe is her vaak 's nachts en verwijder ik m'n tweets snel.
Vandaag deelde ik overdag en haalde ik niks weg.
Ik vind het lastig; de nare dingen delen. Enerzijds snak ik dan even naar >>
een beetje aandacht. Anderzijds wordt de aandacht me al snel teveel en voel ik me bezwaard. Van nature ben ik niet iemand die 'zomaar' moeilijke dingen deelt of heel open is over wat me écht dwarszit.
Ik ben heel goed in praten zonder echt iets te zeggen.
Ik ben open over >>
dingen die ik heb verwerkt of onder 'controle' heb. Maar veel blijft bij mij en een kleine groep mensen die ik bewust kies op gevoel of omdat ze er al jaren zijn.
Ik vind ook niet dat ik alles hoef te delen hier. Sommige zaken zijn gewoon echt privé. Sommige wonden liggen >>
Uit vele studies en de praktijk blijkt dat harder straffen en repressie helemaal niet goed werken als het gaat om het verminderen van recidive.
Natuurlijk moet er een straf tegenover een misdrijf staan. Maar als je wilt voorkomen dat een dader zijn daden herhaalt dan is inzetten
op behandeling, (psycho) educatie en werken aan terugkeer naar de maatschappij door o.a. zinvolle dagbesteding (binnen detentie) hetgeen dat het beste werkt.
Mensen die sec vanuit (begrijpelijke) emotie roepen om (extreem) hoge straffen en zelfs oproepen tot geweld als passende
vergelding zijn niet bezig met dit land veiliger maken. Dit draait puur om bevrediging van eigen emotie.
Vanuit een slachtoffer gezien kan ik dit best begrijpen, vanuit de niet direct betrokken meute niet. En nog erger vind ik mensen die op social media het slachtoffer en direct