Thread by @benwilbrink

#formatief_toetsen is geen recent fenomeen. In een internationaal congres in 1973, in Leiden, was er uitvoerig aandacht voor. Ook criterium-gerefereerd toetsen hoort erbij. Mastery learning. Voor previews van de bijdragen in het congresboek zie degruyter.com/document/doi/1…

Hoewel ik erbij was, kan ik mij er nauwelijks meer iets van herinneren. Wel dat de vele Amerikaanse deelnemers in paniek waren: de dollar was plots sterk gedevalueerd. Maar dat terzijde.
Hoe interessant was dit congres voor huidige formatieve toetsers? Laten we eens kijken.

Ik citeer het begin van hoofdstuk 14, van Marshall N. Arlin, Jr, dat een indruk geeft van de thematiek van een belangrijk deel van dit congres:
"Recent applications of formative evaluation in education have typically involved criterion-referenced tests, provisions for

feedback and correction based on the tests, and provision for adequate learning time to achieve mastery of each criterion unit. (Airasian 1969, 1971; Block 1970, 1971, 1973; Bloom 1967, 1968; Bloom, Hastings & Madeus, 1971; Glaser 1968;

Horn 1972; Kim 1971; Knipe 1973; Klausmeier 1971; Loue 1973). Research studies have consistently found that formative evaluation can raise achievement level and minimize between-student achievement variance. Block (1971) generalizes from

over 40 mastery learning studies to state that the lower 75 per cent of students are generally helped to achieve at levels formerly reached by only the highest 25 per cent."
Het idee van formatief toetsen is een halve eeuw geleden echt radicaal.

Want de visie van Benjamin Bloom en 'mastery learning' [denk aan het '2-sigma experiment'].
"Research studies have consistently found that formative evaluation can raise achievement level and minimize between-student achievement variance." #fair_schooling

Hoe kan het dat dit Bloomiaanse doel in de jaren erna vrijwel geheel uit zicht is geraakt? Heeft dat misschien daarmee te maken dat het onderwijsveld afstand heeft genomen van psychologen, en onderwijskundigen heeft binnengehaald?

Waarschijnlijk hebben psychologen hun hand overspeeld door deze belangrijke thematiek vooral met statistische methoden te behandelen (literatuur over criterium-gerefereerd toetsen), in plaats van onderwijsexperimenten op te zetten (2-sigma: benwilbrink.wordpress.com/2018/09/28/ben… n/n

Dit heeft toch nog een (voor mij) onvermoed staartje. In de 2e helft van de 70er jaren was er een actieve werkgroep over criterium-gerefereerd toetsen, getrokken door Don Mellenbergh en Wim van der Linden. Ik deed daar ook vrolijk aan mee. Dat kwam overwaaien uit de VS.

Niet alleen via dat Leidse congres in 1973, maar ook langs andere wegen, zoals een publicatie in 1974: Ch. E. Harris , M. C. Alkin & W. J. Popham (Eds): 'Problems in criterion referenced measurement'. Los Angeles: Center for the study of evaluation, University of California.

Mogelijk heb ik het enige nog in Nederland beschikbare boekje. Het is niet online beschikbaar, wel een inhoudsopgave: eric.ed.gov/?id=ED171732
De schok was voor mij: '(Ch 9) Some Technical Characteristics of Mastery Tests', by Chester W. Harris
Wait a sec, criterion =? mastery?

Wat ik mij nu pas realiseer, veertig jaar te laat, is het volgende. In de meeste publicaties van de werkgroep M-vdL over criterium-gerefereerd toetsen is impliciet dat het criterium gelijk kan zijn aan de grens voldoende-onvoldoende uit de Nederlandse onderwijscultuur.

Maar de Amerikaanse publicaties slaan op de Amerikaanse onderwijscultuur waar pass-fail scoring niet algemeen is, en waar Bloom en anderen met het idee van mastery learning een forse steen in de vlakke onderwijsvijver hadden gegooid.
Bij mijn weten is die vulturele kloof

tussen publicaties van Amerikaanse en van Nederlandse auteurs nooit expliciet benoemd. Maar die kloof is wel heel diep en breed, want aan het Nederlandse toetsen met criterium voldoende of onvoldoende is een cultuur van onderscheid maken tussen leerlingen gekoppeld.

Mijn eigen bijdrage destijds bestaat uit twee artikelen in het Tijdschrift voor Onderwijsresearch, waarin het niet gaat om mastery, maar om onderscheid tussen wie slaagt, en wwie vooralsnog niet slaagt. Zie benwilbrink.nl/publicaties/80…
Best ernstig, ik overzie het nog niet.

Deze kleine bende psychometrici rond Don Mellenbergh en Wim van der Linden is wel mede bepalend geweest voor het denken over toetsen en selectie in Nederland. Hij bevestigde het denken in VERSCHILLEN tussen leerlingen. En dat is een filosofie die schadelijk is voor onderwijs.

unroll @threadreaderapp