Thread by @aqolizadeh

شبهای #محرم ۸۶ برنامه‌ای در مشهد برگزار کردیم، این #رشتو خلاصه سخنرانی مرحوم #هدی_صابر در آن برنامه با عنوان «جامه‌دان پر و پیمان» است. اگر خوشتان آمد لطفا ریتوئیت کنید.

«اگر جامه‌دان اول مرد عاشورا را باز کنیم که حضرت امام حسین بود، عناصر چندی را بطور جدی در آن رویت میکنیم.»
۱

«اول درک دورانی؛ دوم فهم موضوع و مطلب؛ سوم مسئولیت تاریخی؛ چهارم ایمان مبشّر؛ پنجم که مهمترین است، خدای رفیق راه، خدای شریک راه؛ تئوری؛ استراتژی؛ مشی؛ روش؛ منش. اینها عناصر جامه‌دان پر و پیمان #امام_حسین بود. درنگ کوتاهی کنیم حول این ده عنصر درون جامه‌دان حسین.»
#محرم #هدی_صابر
۲

درک دورانی:
در ک دوران این بود که پس از علی انحراف معیاری در تاریخ پیدا شد و خلیفه‌ای جانشین «او» شد که جهان را جور دیگری میدید، از هستی تلقی دیگر داشت و در پی اتراق بود. انسانهای در پی اتراق هم خودشان سریع پروار می‌شوند و هم پیرامون‌شان. معاویه چنین وضعی داشت.
#محرم #هدی_صابر
۳

نامه‌ی اهل کوفه به #امام_حسین هم دومضمونه و دومنظوره بود. یکی این که حاکمیت حاکم، نامشروع، ستمگر و نماد ظلم است، و دوم این که ما نیاز به یک زمامدار سالم و شفاف داریم که اهل اتراق نباشد، اهل حرکت باشد و تو بیا! یک وجه دریافت هم این بود.
#محرم #هدی_صابر
۴

مسئولیت تاریخی:
مسئولیت تاریخی‌اش این بود که تسلیما لأمرک (من تسلیم امر توام) لامعبود سِواک (و غیر تو معبودی نیست)؛ یک تبیین جوهری از پروردگار. من فقط در هستی، تو را میشناسم. نقطه اتکای من توئی. دیگران نقطه اتکایی نیستند و من با تو بیعت کردم و با دیگری بیعت نمیکنم.
#هدی_صابر
۵

ایمان مبشر:
اما مهم‌تر، ایمان مبشّرش بود. امروز هم بخش مهمی از جامعه ما مومن هستند؛ مومن به ذات احدیت، مومن به حرکت در چارچوب مذهب و ... . ولی ایمان داریم تا ایمان. ایمانی که #امام_حسین (ع) داشت، ایمان مبشر بود: «اللهم انی اسئلک ایمانا تباشر به بقلبی»
#محرم #هدی_صابر
۶

امام حسین (ع) قبل از ظهر عاشورا دعا می‌
کند: «اللهم اوقفنی علی مراکز اضطراری». از خدا میخواهد آگاهش کند بر پاشنه آشیل‌های درونش، بر مراکز اضطرارش. مراکز اضطرار، مراکز شیش و بش انسان اند، سایه‌روشن‌های انسان، «می‌شود- نمی‌شود»های انسان، تردیدهای شکننده هستند.
#محرم #هدی_صابر
۷

رفیق راه:
در این سی سالی که در جمهوری اسلامی زندگی کردیم خدایی که به ما شناسانده شده، خدایی است عبوس، خشن، با تبختر، گرز به دستِ سر چهارراه تاریخ و منتظر که یکی خطا کند و از آن بالا بر سرش بزند! نه رفیق راه است، نه شریک کاروان، نه مشاور است و نه مبشّر و نه تیماردار.
#هدی_صابر
۸

تلقی حسین از خدا این نیست. تلقی‌اش از خدا، تلقی دیگری است؛ خدا را رفیق راه می‌داند: «أنْتَ ثِقَتي في كُلِّ كُرْبَ». اعتماد کامل و بدون درز دارم به تو در همه‌ی زمینه‌ها «وَ اَنْتَ رَجائي في كُلّ شِدَّهٍ» و امید ویژه ـ همان ایمان مبشّر ـ به تو دارم در شدیدترین وضعیتها.
#هدی_صابر
۹

پس از این که جایگاه خدا را ادا می‌کند، اعتماد کامل به پروردگار، امید سرشار؛ بعد مطرح میکند چه بسا مشکلاتی رخ می‌دهد... پس راه خروج بر من گشودی و مرا کفایت کردی، تو صاحب کل کار هستی، تو صاحب کل نیک هستی. تلقی‌اش را به خدا میگوید. منبع سرشار ایمان و اعتماد ویژه به خدا.
#هدی_صابر
۱۰

تئوری:
در آن جامه‌دان ما یک عنصر دیگر یافت می‌کنیم؛ آن تئوری است. یعنی بی‌تئوری نیامد. یک متن راهنما داشت که همان دعای عرفه بود. عرفه که به مفهوم شناخت است، دعای امام حسین هم دعای مبسوطی بود. آخرین شناخت امام حسین از پروردگارش است. شناختی که دارد، شناخت ساده‌ای است:
#هدی_صابر
۱۱

یکم: «وَ هُوَ لِلدَّعَواتِ سامِعٌ» تو شنونده‌ی هر دعوتی هستی. هفتاد و چند آیه در قرآن هست که خدا توصیه می‌کند «مرا بخوانید». این از سر شهوت و انحصارطلبی نیست. از سر اینست که اگر پروژه‌ای داری و می‌خواهی استارتی بزنی، ما را هم دعوت کن ما هم یک هُلی به آنچه استارت زده‌ای میدهیم.
۱۲

دوم: نکته‌ی کلیدی دیگر این است که «اِنَّکَ اَقْرَبُ مَنْ دُعِىَ». تو نزدیک‌ترینی به دعاکننده. تو نزدیک‌ترینی به خواهنده. لذا هرکس پروژه‌ای دارد، در وهله اول، نخستین شریکی که تلقی می‌کند که می‌تواند همراه باشد، خداست. این تلقی دوم امام حسین است.
#امام_حسین #محرم #هدی_صابر
۱۳

سوم:«وَاَنْتَ الَّذى تَعَرَّفْتَ اِلَىَّ فى کُلِ ّشَىْءٍ». یعنی شناختش را نسبت به خدا مطرح کند. و این شناخت ساده است، نه شناخت فلسفی و پیچیده. #امام_حسین خدا را اینطور شناسایی میکند که کسی هستی که من در هر چیز که دیدم، شناختمت. یعنی از همه آیات و نشانه‌های پیرامون به تو رسیدم.
۱۴

چهارم: سرانجام، محصول شناختش را به خدا مطرح می‌کند. می‌فرماید از تو چه خواستم که عطا نکردی. هرچه خواستم اجابت کردی.
#محرم #امام_حسین #هدی_صابر

استراتژی:
استراتژی‌اش نفی بیعت، رفع انحراف، و حذف ارتفاع است. خدا نسبت به بشر کینه ندارد ولی یکی از جاهایی که در قرآن کینه بروز میدهد نسبت به ارتفاع گرفتن فرعون است. یزید هم بهمین ترتیب. یک آدم ۳۲ ساله، بی‌صلاحیت، اهل اتراق، اهل شراب، اهل عیاشی که نشسته بود جای علی؛
#هدی_صابر
۱۶

مشی:
مشی امام حسین که بسیار مشی قابل تدقیقی است، چند عنصر داشت: عنصر اول، کار توضیحی. در مسیری که از مدینه به کوفه میرفت تا نهایتا به کربلا سر هر روستا کار توضیحی کرد. انحراف و ارتفاع و علت عدم بیعتش با یزید را توضیح داد و به اصطلاح امروز، کارتوضیح و کار آموزشی کرد.
#هدی_صابر
۱۷

عنصر دیگر مشی #امام_حسین هم جذب نیرو است. وقتی بر سر راه کوفه با لشکر حرّ روبه‌رو میشود، خسته نباشید می‌گوید، به آنان آب می‌دهد، و با آنها نماز جماعت میخواند. سعی می‌کند دشمن را جذب کند و در کنار این جذب، تلاش می‌کند نیروهای خودش را هدر ندهد. به نیروهایش اهمیت میدهد.
#هدی_صابر
۱۸

عنصر بعدی مترتب بر کارتوضیح و جلوگیری از هدم نیرو و جذب نیرو از مقابل، «تأخر» است. وقتی مقابل حر قرار میگیرد، زهیر به او میگوید این‌ها هزار نفر بیشتر نیستند، ما الان بجنگیم، پیروز میشویم. حسین می‌گوید نه! ما شروع‌کننده نیستیم. در عاشورا هم میگوید تیر اول از ما نیست.
#هدی_صابر
۱۹

روش:
یزید دوراهیِ عزت و ذلت برای امام گذاشت، امام حسین سه راهی ترتیب داد. اگر کوفه میرفت امکان بسیج بود، اگر به مدینه بازمیگشت بدون جنگ مطلب را تحقق داده بود. به کربلا رفت، حرجی نبود. مقابل سپاه سی هزار نفره، با هفتاد و چند تن که شکست فیزیکی طبیعی بود. این روشش بود.
#هدی_صابر
۲۰

منش:
منش #امام_حسین آوردن حداکثر ظرفیت به صحنه بود. منش‌اش این بود که شب آخر همه را جمع کرد و تا آخر کار توضیحی کرد. گفت: آقا! مشکل این‌ها من هستم. و اینها من را در سیبل قرار داده‌اند. شب است، تاریک است، هرکس می‌خواهد برود. اگر بروید هم با شما کاری ندارم. این یک وجه منش بود...
۲۱

امام مهمترین وجه منش این بود که به کوفیان [که عهد شکستند] می‌گوید: «نَفْسی مَعَ أَنْفُسِکُمْ، وَ أَهْلی مَعَ أَهْلیکُمْ». جان من با جان شما و خاندان من با خاندان شماست. جان خود محفوظ نخواهم داشت. جان‌مایه را این قرار میدهد. جان، مشاع است. هم جان شما، هم جان ما.
#هدی_صابر #محرم
۲۲

این مجموعه عناصری بود که در این جامه‌دان پر و پیمان یافت می‌کردیم. من تصور نمی‌کنم جامه‌دان مبارزاتی به این پر و پیمانی وجود داشته باشد. لذا بی‌دلیل نیست که امام حسین ماندگار می‌شود و خودش خیلی زیبا عنوان می‌کند «فَإذَا مُحِّصُوا بِالْبَلاَءِ قَلَّ الدَّیَّانُونَ»...
۲۳

وقتی بلا و فتنه‌ها دربرمی‌گیرند، آنجا مشخص می‌شود که دینداران واقعی چه اندک‌اند. وقتی خودش به این میدان رفت، طبیعتا کمکی که خدا به او کرد، همان کمکی نبود که خدا به موسی در مقابل فرعون کرد. دیگر اینجا دریایی شکافته نشد، دم مسیحی که مرده زنده کند، به امام حسین داده نشد...
۲۴

ید بیضایی به حسین داده نشد. موجودیت خود امام را خدا تقویت کرد. امام حسین آمده بود بالنهایه چند کار انجام دهد. اینکه پیامی دهد، اینکه خانواده‌اش را همراهش آورد، این بود که دستگاه اطلاع‌رسانی که نبود اگر هم بود، ابتدایی بود و در اختیار حاکمیت. خواست بینندگان و شنوندگانی باشند...
۲۵

تا این پیام را ابلاغ کنند و انصافا پیرامون، خصوصا خواهرش پیام را تا حد ممکن منتشر کرد و پیام هنوز هم داغ‌داغ به ما می‌رسد. اینکه آمده بود نقطه‌ای را رقم بزند. بعضی انسان‌ها هستندکه می‌آیند حکومتی برپا کنند یا حکومتی را سرنگون کنند، بعضی هم آمده‌اند منش و روشی را به جا بگذارند.
۲۶

جوهر روش و منش #امام_حسین در این دوبیتی آمده:
کاش میشد که به هنگام دعا، لب ز میان برمیخواست
بی میانجی‌گری لب، تو فقط بودی و من
کاش واژه و مطلب تو فقط بودی و من
کاش بی‌واسطه هر شب تو فقط بودی و من

متن کامل سخنرانی «جامه‌دان پر و پیمان» #هدی_صابر:
hodasaber.net/index.php/visi…

۲۷/پایان

@threadreaderapp unroll