1/12) این سخنرانی عجیب #ترامپ را احتمالاَ تا الان صد بار در تایملاین دیدهاید.
او جملهای را #لنین نقل میکند، با تاکید بر این که مردم اسم لنین را سردستی تلفظ میکنند، و تلفظ درستش لنین (با تاکید بر کشیدگی ی ) است.
ترامپ میگوید:
2/12) "The vote counter is far more important than the candidate."
ترجمهاش شاید این طوری بشود که "آن کسی که رایها را میشمارد، بسیار مهمتر از کسی است کاندیدا است."
این ویدیو را رفیق بزرگوار مهدی مازرونی به تایم(دامت افاضاته) به تایم لاین من آورد:
3/12) اما ماجرای این نقل قول چیست؟
اول این که احتمالاَ این را #ترامپ در گروه واتساپ خانوادگی، با پست شوهرعمهاش دیده است.
آن چه گفته شده مهمتر است، نه کاندیدا که رای دهندگان است. شمارندهی رای، مهمتر از رای دهنده است.
آن هم به این استناد
4/12) جملهای با عکسی از #استالین که میگوید:
کسانی که رای میدهند، برای چیزی تصمیم نمیگیرند، آن کسانی که رایها را میشمارند، برای همه چیز تصمیم میگیرند." #ژوزف_استالین
5/12) پرزیدنت ترامپ هم نقل قول و هم انتساب آن را اشتباه کردهاند.
اگر به نظرتان رسیده که چنین خبطی از رئیس جمهور سابق بزرگترین اقتصاد جهان احمقانه است، احتمالاَ بیشتر تعجب کنید که این نقل قول هم جعلی است! استالین هرگز چنین چیزی نگفته! politifact.com/factchecks/201…
6/12) در این میانه هنر دنیای گندیدهی سیاستمداران را قابل تحملتر میکند. این تصویر را ببینید. تصویری که به وضوح یادآورد دوران اوج هنر پروپاگاندا در شوروی در دههی بیست و سی قرن بیستم است.
این گرافیست کماکان رنگ سرخ کمونیسم را به شکل غالب در اثرش استفاده کرده:
7/12) حالا این نقاشی مشهور اثر الکساندر گراسیموف را ببیند. در عکس قبلی #کاخ_سفید جایگزین #کاخ_کرملین شده. و المانهایی مثل پرچم ایالات متحده، عقاب سرسفید که سمبل این کشور است، به جای پرچم سرخ شوروی و داس و چکش مشهور آن.
8/12) این دو را ببینید حالا. شوخی فوقالعادهای که با یکی از مشهورترین پروپاگانداهای دوران انقلاب فرهنگی #مائو کردهاند.
و پوستر پروپاگاندای لنین.
9/12) و این پوسترهای فراموش ناشدنی از روزگاری که دنیا به قطب داشت:
10/12) این هم اشارهای است به نقاشی مشهوری که #لنین در حال سخنرانی برای جمعیتی است. اتفاقی که در نوامبر 1917 رخ داد و این نقاشی پیوسته برای ارجاع به آن به کار میرود.
11/12) اصل این نقاشی بدون کراپ این طوری است. اثر یکی از سرشناسترین نقاشان دوران اوج شوروی "ولادمیر الکساندرویچ سروف"
اما ظاهرن سقف بلند و لوسترهای مجلل و تزئینات کاخ خیلی برای استفادهکنندگان از این اثر جالب نبوده و همیشه کراپ شده است.
12/12) اشتباه ناشیانه ترامپ، قاطی شدن مرزهای چپ و راست وقتی که دنیای سیاستمداران در اقتدارگرایی همگرا میشود، با شوخیهای هنرمندان و درکشان از تاریخ هنر قرن بیستم، اگر نه لذتبخش که تحملپذیر میشود. فکر کردم شاید دانستن این منبع هنری این شوخیها برای کسانی جالب باشد.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
1/7) "هر چه طولانیتر و بیشتر به یک داستان خندهدار نگاه کنیم، غمانگیزتر میشود."
این روایت #گوگول از کمدی یا تراژدی بودن یک داستان است.
2/7) در مورد عظمت گوگول در ادبیات روسیه، نظر مشهوری وجود دارد که احتمالاً همه بارها شنیدهایم این که "همهی ما از زیر شنل گوگول بیرون آمدهایم."
گوگول و شنل او آن قدر بر ادبیات مدرن روسیه و متعاقب آن کشورهای دیگر تاثیر گذاشت که این بیرون آمدن از زیر شنل او، امری بدیهی شد.
3/7) این را هم در پرانتز عرض کنم که بر خلاف آن چ که در منابع فارسی میبینید، این جمله از ایوان تورگینف نیست. نه این که نظر تورگینف این نبوده باشد، بلکه این جمله به کسان دیگری هم نسبت داده شده و داستایفسکی هم از این نسبت در امان نمانده.
برای این که این را نقاشی میکرد و میگفت دارم طرح استوریبورد برای فیلمام میزنم!
2/8) یکی چیزهایی که تماشای فیلمهای #آکیرا_کوروساوا به طرز فوقالعادهای جذاب میکند، این است که میتوانید هر لحظه که دوست داشتید، روی پلانی فیلم را نگه دارید و یک عکس خوب را تماشا کنید.
3/8) کوروساوا برای کشیدن استوریبوردهای خودش از گچ، آبرنگ، گواش و سومی (تکنیک سیاهقلم ژاپنی) استفاده میکرد.
1/15) شاید جوانها به جز رهبر فعلی جمهوری اسلامی که ردیف دوم نشسته و احتمالاً بازرگان که ردیف جلو وسط نشسته، برای شناختن باقی آدمها کمی با مشکل مواجه شوند و مقایسه ایرج ملکی با این مجلس خیلی برایشان معنادار نباشد.
اما ماجرا چیست؟
2/15) آنها که ردیف اول نشستهاند، از راست: احمد صدر حاجسیدجوادی، مهدی بازرگان تبریزی، و یدالله سحابی اند،
و ردیف عقب هم آن که سمت چپ با پیراهن آستین کوتاه نشسته جواد فکوری است.
خب که چی؟
3/15) دکتر احمد صدر حاجسیدجوادی، اهل قزوین، قبل از انقلاب وکیل بود، و وکالت سرشناسترین روحیانیون تاریخ معاصر ایران را ایشان بر عهده گرفت: سید علی خامنهای، محمدرضا مهدوی کنی، صادق خلخالی، فرزندان سید عبدالکریم موسوی اردبیلی و علی مشکینی، عبدالرحیم ربانی شیرازی، و ...
1/16) در نگاه اول ممکن است تصور کنیم که این نقاشی به چند قرن قبل تعلق دارد. مثلاً دوران رنسانس یا رمانتیسیسم؟
اما این طور نیست، این کار نه به خاطر قدمتش، که بنا به دلایل دیگری از توئیتر و فیسبوک علاقمندان به هنر درآورد.
2/16) شاید از این جا شروع کنیم که این نقاشی کار چه کسی است، بد نباشد.
بهتر از ترکیب رنگ و موضوع آن فریبمان ندهد، این کار بسیار متأخر است. ظاهراً ایگناتسیو ترلیس، نقاش معاصر اسپانیایی، حوالی سال 2017 این نقاشی را با نام
RÉQUIEM مرثیه
کشیده است.
3/16) و سال 2018 بخشی از نقاشی، طرح روی جلد آلبوم گروه سادیستیک با نام
l'appel du vide ندای مغاک
شد.
(البته حادر مورد این تاریخها خیلی مطمئن نیستم)
1/19) ممکن است این نقاشی این روزها بارها در تایملاین سوشالمدیای شما آمده باشد.
چه چیزی این آن را این طوری مهم کرده؟
چرا نمیشود ندیدش؟
2/19) در نگاه اول یک نقاشی قرن نوزدهمی، مثل همهی نقاشیهای آن دوره است. اما حتا اگر مخاطب نقاشی و هنرهای تجسمی هم نبوده باشید، با دیدن این نقاشی یک چیز بلافاصله توجه شما را جلب میکند.
این چشمهایش:
3/19) اما ماجرا چیست؟
اول این که این نقاشی
La Fiancée hésitante
که بعضاَ The Reluctant Bride هم ترجمه شده و شاید بشود نامزد مردد یا عروس بااکراه آن را ترجمه کرد،