दिवसाच्या पहिल्या प्रहराची सुरवात..रात्री बाराला गडगडाटी पाऊस पडून गेला होता..घरी सगळे साखर म्हणावी अशा झोपेत..रातकिड्यांची किरकिर शांत वातावरणाची शांतता भयाण रातीत परावर्तित करत होती.. मधूनच एखादं कुत्रं रडायचं..पण ते कोणीतरी तोंड दाबून धरल्यागत लगेच शांत पण व्हायचं.
#Annabelle
#Annabelle
मला जाग आली तेंव्हा घरात सगळे आपापल्या रूममध्ये झोपले होते..फॅनची घरघर सोडता कसलाच आवाज न्हवता..अजून थोडा वेळ आहे, पडावं..या हिशोबाने मी कलंडलो..इतक्यात लहान मुलांच्या सायकलचं ते इंग्लिश संगीत वाजायला सुरवात झाली..पहिल्यांदा मला बाहेरून आवाज येतोय वाटलं..पण ते फक्त पाचच मिनिट.
कारण आवाजाची दिशा ही आपल्याच घरातून होती..आणि इतक्या उशीर आमच्या घरात एकसारखं ते संगीत वाजायची ही पहिलीच वेळ..आणि एवढं घाबरायचीही ही पहिलीच वेळ.. अगदी The Conjuring, Annabelle एका दणक्यात आठवावी इतकी.
काय करावं कळत न्हवतं..आणि खोलीचं दार उघडलं आणि काही दिसलंच तर करायचं काय?
काय करावं कळत न्हवतं..आणि खोलीचं दार उघडलं आणि काही दिसलंच तर करायचं काय?
काही वेळापूर्वी ज्या हिमतीने उठून बसलो होतो..ती हिम्मतसुद्धा पांघरूण घेऊन दडपून निजली होती..ही परिस्थिती.
मला जे लहान मुलीचं गाणं ऐकू येतंय..ते पप्पा मम्मीना ऐकू येत नसेल का? हे वेगळंच टेंशन.. कारण मांजर चालण्याच्या आवाजाने ते जागं होतात..आता इतका वेळ हा दंगा असूनही झोपलेत कसे?
मला जे लहान मुलीचं गाणं ऐकू येतंय..ते पप्पा मम्मीना ऐकू येत नसेल का? हे वेगळंच टेंशन.. कारण मांजर चालण्याच्या आवाजाने ते जागं होतात..आता इतका वेळ हा दंगा असूनही झोपलेत कसे?
संगीत बंद व्हायचं नाव घेईना..इतर कोणी जागं व्हायची आशा पण मावळत चालली..मी तोंडावरच पांघरून न काढता अंदाजाने फक्त हात बाहेर काढून मोबाईल आत घेतला..आणि आतूनच torch लावली..आता जरा धीर आला..हळूहळू पांघरूण काढून रूमच्या दरवाज्यात येऊन बंद दाराबाहेरचा अंदाज घेतला..हळूच दरवाजा उघडला.
पटकन हॉलमधील लाईट लावली..तिथं कोणीच नाही..सगळं जिथल्या तिथं यथास्थित..पुढं आवाजाच्या दिशेवर जाऊ लागलो..ती दिशा जात होती टेरेसकडे..लाईट असूनही मोबाईल टॉर्च बंद करायचं धाडस होईना..हळूच पायऱ्या चढत जाऊ लागलो..टेरेसचा दरवाजा उघडाच होता..सायकलची संगीतबद्ध लाईटही आता हळूहळू दिसू लागली.
पुढं काय दिसतंय काय न्हाय..या धाकधूकीत खट् आवाज न करता पुढं जात होतो..एवढ्यात पाठमागून दार उघडल्याची करकर ऐकू आली..म्हणून दोन मिनिटं स्तब्ध झालो..पुढं काहीच हालचाल ऐकू येईना म्हणून परत मोर्चा इंग्लिश गाण्याकडे वळवला..चिंब भिजलेली सायकल त्या चमकत्या प्रकाशात अजूनच अंगावर येत होती.
मी पुढं होऊन आता सायकलला हात लावणार तोच पाठीमागून कोणीतरी मला धरलं..पप्पा होते ते..गाण्याचा आवाज ऐकून आलो असं म्हणून..तू जा खाली..मी सायकल घेऊन खाली येतो म्हणाले..
आता भीती शांत झाल्यामुळे मी पण गुमान खाली गेलो.. पाहतो तर पप्पांच्या खोलीचा दरवाजा बंद..वर आतून लॉक..
आता भीती शांत झाल्यामुळे मी पण गुमान खाली गेलो.. पाहतो तर पप्पांच्या खोलीचा दरवाजा बंद..वर आतून लॉक..
वरती सायकलही आता शांत झालेली..पण पावलांचा आवाज मोठा होत माझ्याकडेच येत होता..मी त्या आवाजाकडे तोंड करून उभा असा..तोच पाठून पप्पांनी मला हात लावला..आणि दचकून मला जाग आली..तेंव्हा डोक्यात हॉरर संगीत वाजत होतं.. Annabelle Comes Home चं..❤️
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
