Thread by @Saman15216939

یک #خاطره
قدیمها در اصفهان رسم‌ بود که خانواده‌ها تابستونها بچه‌هارو میگذاشتند سرکار ، کارش هم مهم نبود ، از پدر طرف مغازه داری ، کارگاه‌داری چیزی بود که از اولین روز شروع تعطیلات تابستانی پسر میرفت سر شغل پدری و کمکش میکرد ، اگر پدر طرف کارمند بود ، براش یجایی ی کاری

۱.
پیدا میکردن و میفرستادنش سرکار .
خلاصه که بچه نیمباس تابستون رو تو خونه یَلَللی تَللی بکونه ، دختر و پسرم نداشت ، پسرا بیرون از خونه ، دخترها هم داخل خونه به قالیبافی و گیوه بافی و منجوق دوزی و ... مشغول بودن .
بچه‌ها با این کارشون پول درمی‌اوردن و کمک میکردن به

۲.
پدر برای خرج تحصیلشون در‌ سال بعدشون .
حالا دیگه شما نمیدونین که چه عذابی بود کار کردنا .
خلاصه این حقیر هم از این قاعده مستثنی نبود و هرسال تابستون باید رنج کارکردن رو به جون میخریدم و خبری از توکون توپ زدن و گرگم‌به‌هوا نبود .
اون زمونا از این قرتی بازیهایی مثل

۳.
کلاس زبان و نقاشی و ...نبود که ، زبان هم اینجوری بود که ی پولی میزاشتی تو ی پاکت و پست میکردی به ی موسسه بود تو تهران ، ی ۱ ماه بعد ۱ جعبه گنده برات میفرستاد که توش ۲۰ ، ۲۵ تا نوار کاست و ۷،۸ تا کتاب بود که باید خودت زحمت شنیدن و زبان اموزی رو میکشیدی .
خلاصه که برای

۴.
سالها ، بازی تو کوچه و ... تعطیل بود و اولین روز تعطیلات میرفتی شاگردی و‌ کارگری تا اولین روز شروع مجدد مدارس .
اما سالها گذشت تا فهمیدم که این زجر دوران کودکی و نوجوانی ، چه نعمتی بود .
برای سالهای آزگار ، شاگرد ی اوس حسین مکانیک بودم که کارش حرف نداشت و اگه نمیدونید

۵.
بدونید که اوساهای مکانیک اصفهان دومی ندارن و به طرز عجیب غریبی تو کارشون حرفه‌ای هستند .
این‌اوس حسین داستان منم بعضی شوما نباشد ، تو کارش حرف نداشت و‌ از اون مهمتر این بود که دریغ نداشت و هرچی بلد بود رو به شاگرداش یاد میداد .
کی ؟
اون موقع که اکثر قریب به اتفاق

۶.
ماشینا کاربراتوری بودن و پلاتین میخوردن و فیلرگیری میشدن .
سالهای سال گذشت تا درس تموم شد و دیپلم گرفتم و رفتم دانشگاه و همزمان در ۲ دانشگاه درس میخوندم و دیگه از شر و زجر کارکردن در مغازه مکانیکی اوس حسین خلاص شده بودم ‌.
غافل از اینکه چرخ‌ روزگار ، قرار بر این داره که

۷.
منو برگردونه به کنج همون مغازه سراسر کَل و‌کثیف مکانیکی اوس حسین و قراره که برای سالهای متمادی ، با داشتن ۲ مدرک دانشگاهی به شغل شریف مکانیکی مشغول باشم .
داستان اینجوری شد که سالهای ۷۶ ، ۷۷ (یکم عقب جلوتر) بود که تازه در دانشگاه مشغول بکار شده بودم که یروز وقتی داخل

۸.
دفتر کارم داشتم کارامو ( اون موقع هر ۲ استاد ۱ دفتر داشتن) میکردم ، همکارم وارد شد و درحالی که ناراحت و متفکر بود گفت :
- حراست خواستنم .
+ واقعاً ، چرا ؟
- ی تعهدنامه دادن به تمام استادها که باید امضاء کنند وگرنه قراردادشون لغو میشه .
(حالا تعهدنامه چی بود ، بماند)

۹.
تورو نخواستن ؟
+ نه ، چیزی نگفتن بهم
هنوز حرفم تموم‌ نشده بود که تلفن زنگ خورد و گوشی رو که برداشتم صدائی پشت گوشی گفت آقای ...
+ بله بفرمائید .
- امروز بعد از کلاستون وقت کردید ی سر تشریف بیارید حراست .
+ چشم .
بعد از کلاس رفتم حراست و بعد از احوالپرسی باهام و ...

۱۰.
ی برگه گذاشتن جلوم و گفتن امضاء کن .
گفتم این چیه ؟
طرف خنده‌ای کرد و گفت چیز خاصی نیست و تمامی اساتید امضاء کردن ی برگه فورمالیته است
- میتونم بخونمش ؟
+ بله بفرمائید
خط اول و دوم رو که خوندم دیگه نتونستم ادامه بدم ، برگه رو اروم هل دادم جلوی طرف و گفتم که متاسفانه

۱۱.
نمیتونم این برگه رو امضاء کنم .
خنده‌ای کرد و گفت :
بنده خدا ، این ی برگه فورمالیته است ، اما اگه امضاءش نکنی قراردادت تمدید نمیشه ، حیف این همه سال درس خوندن و دودچراغ خوردن نیست که حالا با ی لجبازی الکی و بیمورد خرابش کنی و بیکار بشی ؟
گفتمش :
شما همین الان هم

۱۲.
منو تو بلک لیستتون گذاشتین ، دقیقاً از همون لحظه‌ای که برگه رو هل دادم جلوی شما ، من اخراج شدم ، حالا دیگه توفیری نمیکنه که امضاءش بکنم یا نه ، اما اگه امضاء کنم ، دیگه به خودم توهین کرده‌ام .
بعدم گفتم ببخشید و بلند شدم ، طرف گفت
- پس فکر ی کار دیگه باش ، قرارداد

۱۳.
شما تمدید نخواهد شد .
خندیدم و بهش گفتم
- زحمت نکشید ، من خودم از فردا دیگه نیستم خدمتتون .
رفتم کلاس بعدازظهر و برگذار کردم و در‌ اونجا به دانشجوها گفتم که جریان چی بوده و چی شده و اینکه دیگه از فردا نیستم خدمتشون .
هرگز نگاه خوشحال دانشجوها رو از اینکه این عنصر

۱۴.
ضد نظام و ضد اصلاحات داره گورش رو گم میکنه فراموش نمیکنم .
فردا صبح بجای پوشیدن کت و شلوار و رفتن به سمت دانشگاه ، لباس کار پوشیدم و رفتم سراغ اوس حسین .
تازه مغازه رو باز کرده بود و تا منو دید خنده بلندی کرد و گفت :
- دکتر ، نبینمت با لباس چرکوندی .
تمام ماوقع رو براش

۱۵.
گفتم ، خنده بلندی کرد و گفت :
- برو پِسِره دعا بجونی آقات کون ، ۲۰ سال پیش وقتی آوردت اینجا ، کوچولو بودیا . بهم گفت اوس حسین ، این پسره ابش با این حکومت تو ی جوب نمیره ، بزن توسرش و‌ کار یادش بده که فردا روزی تو این مملکت برای ی لقمه نون دستش جلو هر مادرقحبه‌ای دراز

۱۶.
نباشه و گردنش رو جلوی هر تخم حرومی کج نکنه .
کار شروع شد و برای سالهای سال ، بجای کتاب و جزوه و .... اچار و پیچ‌گوشتی و روغن سوخته و بنزین ، شد وسایل کارم .
در تمام این سالها به اندازه موهای سرم دکتر ، مهندس و استاد دانشگاه دیدم که ماشینهای لاکچریشون گیر ی بست ، یا

۱۷.
ی پیچ بود و می‌اوردن اونجا و ماشینشون برای چند روز ماشیناشون میخوابید و اخرش هم بست رو میزدن و ۲ ، ۳ میلیون تومن از آقای دکتر میگرفتن و خوشحال و خندون میفرستادنش که بره .
شاید غیراخلاقی به نظر بیاد ، اما مادرقحبه‌ای که برای ۴ قرون حقوق میشه چرخ دنده‌های سرکوب یک ملت

۱۸.
مجازات کمی نبود .
در طی این سالها چند نفر از شاگردای سابق رو دیدم که از صدقه سری امضاهاشون و سرسپردگیهاشون به نون و‌ نوایی رسیده بودن و مجبور شدم که زیر بار نگاه تحقیر آمیزشون ماشینهاشون رو تعمیر کنم و از دست مبارک تمیز و شسته‌شون دستمزد بگیرم .
امضائی که خودم هم

۱۹.
میتونستم بکنم و عالماً و‌ عامداً نکردم .
اما بزرگترین حسن زجرهای دوران کودکی این بود که دیگه هر سِفله بیشرف و بیپدر و مادری نتونست کنترلم کنه .
دیگه رزقم دست خودم بود و نیاز نبود از هیچ بیپدر و مادر بیصفت بیشرفی رزق خونواده‌ام رو گدائی کنم .
همین اخلاق موندگار شد

۲۰.
همین امروز هم میبینم هر بچه سراز تخم در نیاورده‌ای میاد تو دایرکتم ، ۳ روز باهام حرف میزنه و روز سوم به بعد میشه پسرخاله و بعدش فکر میکنه میتونه منو کنترل کنه .
طرف خام دستانه فکر میکنه که من شدم عروسکی که نخهاش دستشه ، میاد تو کلاس من شرکت میکنه ، فکر میکنه میتونه

۲۱.
بره زیر هر پستی که به من فحش بده رو لایک کنه و بعدم سرشو بندازه زیر بیاد کلاس من .
اینکه به اسم دوست ، همراه ، همفکر به من نزدیک بشی ، به خودت مربوطه ، اما اینکه پس از ۲ بار حرف زدنت تو دایرکت فکر کردی دیگه کنترل منو دستت گرفتی دیگه به شخصیت ضعیف و اسکول خودت برمیگرده

۲۲.
وقتی میای پیشم دائم شاهزاده شاهزاده و پهلوی پهلوی میکنی ، مطمئن باش که بیشتر از اونی که بهم فحش میده بهت شک میکنم و البته که همیشه شکهام درست درامده است .
این اکانت ، مستقله ، نه امیدی و چشمی به آینده ایران بعد از این رژیم داره که بخاد مصالحه‌ای با هرکسی بکنه

۲۳.
نه‌ انقدر سالمه که بتونه برای اینده‌اش برنامه ریزی کنه ، همین الان هم اگر مریضی عارض نشده بود ، هنوز سر کار اوس حسین بودم و عمراً پامو همچین جائی میگذاشتم و یا رانندگی میکردم .
فلان خبرنگار و مفسر و .... بچه‌ننه‌ای نیستم که برای ۵۰ دلار پول تن به هر بیشرفیی بدهم

۲۴.
خلاصه که ، قبل از هر تماسی با این اکانت ، خوب فکر کن عزیزم ، خریت و حماقتت رو پشت ۲ بار اشک ریختن و ... قایم بکنی ، سریعتر میشناسمت .
#مخاطب_خاص
#برعنداز_خودگوزپندار