#FutbolowyTydzień #PrzewodzikFilmowy
„Diego”, reż. Asif Kapadia (2019). Tego dnia dwa lata temu zmarł jeden z najwybitniejszych piłkarzy wszech czasów - Diego Armando Maradona. To chyba dobra okazja, żeby parę słów napisać o głośnym filmie dokumentalnym poświęconym jego (1)
„Diego”, reż. Asif Kapadia (2019). Tego dnia dwa lata temu zmarł jeden z najwybitniejszych piłkarzy wszech czasów - Diego Armando Maradona. To chyba dobra okazja, żeby parę słów napisać o głośnym filmie dokumentalnym poświęconym jego (1)
https://twitter.com/Przewodzik/status/1463861858092396547
życiu, który niedawno miałem okazje zobaczyć. Po doskonałym „Sennie” tego samego reżysera można się było spodziewać naprawdę porządnej filmowej biografii argentyńskiego piłkarza. I chyba dostałem to, co chciałem – sprawnie zrealizowany, ciekawy, intrygujący nawet obraz. Ale (2)
czy mówiący prawdę o Maradonie? Być może na tyle, na ile da się prawdę zawrzeć w filmie. Autor skupia się na włoskim etapie kariery piłkarza i to tam szuka źródeł jego ogromnego sukcesu, ale też spektakularnego upadku. W przedakacji mamy oczywiście zarys jego młodości, epizod (3)
w Barcelonie, ale to tylko wstęp – to Neapol i związki z camorrą są głównym daniem opowieści. I to oczywiście pikantne ekscesy Maradony w tym mieście są wytłuszczone - na pierwszy plan wysuwają się narkotyki, nieślubny, nieuznany syn, ale na szczęście jest w tej opowieści (4)
także sporo o futbolu i geniuszu małego Argentyńczyka. Bo o ile oczywiście „ręka Boga” w meczu z Anglia była najzwyklejszym draństwem, to przecież trudno Maradonie odmówić prawdziwego talentu piłkarskiego. Wszystko to okraszone jest niezwykle ciekawymi zdjęciami archiwalnymi,(5)
które oprócz meczów i treningów, dużo pokazują Diego prywatnie – widzimy go na imprezach, w domu z córeczką, a nawet podczas zabiegu medycznego. Kapadia od jednego z rozmówców usłyszał, że „było tak naprawdę dwóch Diego Maradonów” i trzyma się tej myśli przez cały właściwie (6)
film: tym pierwszym był „Diego”, skromny, nieśmiały chłopak ze slumsów Buenos Aires, który po prostu dobrze grał w piłkę, ale był też ten drugi: „Maradona”, zadufany, narcystyczny, uważający siebie z nieśmiertelnego pół-boga. To całkiem zgrabny filmowo zabieg stylistyczny,ale (7)
mam wrażenie, że jednak nieco naciągany i zaciemniający obraz piłkarza. Mimo tego według mnie, uproszczenia, „Diego” to zdecydowanie warty zobaczenia film, który może zainteresować nie tylko kibica. Ocena: 7/10
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
