Thread by @ParameswaraRaoH

#DiceDay #Dice 🎲
పాచికలు🎲 చిన్నవి, విసిరివేయగల వస్తువులు, ప్రత్యేకంగా గుర్తించబడిన భుజాలతో బహుళ స్థానాల్లో విశ్రాంతి తీసుకోబడతాయి. అవి యాదృచ్ఛిక సంఖ్యలను ఉత్పత్తి చేయడానికి ఉపయోగించబడతాయి మరియు సాధారణంగా వైకుంఠపాలిళి ఆటలలో ఉపయోగిస్తారు.

వీటితో పాచికల ఆటలు , బోర్డు ఆటలు , రోల్ ప్లేయింగ్ ఆటలు మరియు( క్రాప్స్ వంటివి ), మేకా పులి, బారా కట్టా, మొదలగునవి ..#DiceDay 🎲🎲🎲

సాంప్రదాయిక డై అనేది ఒక క్యూబ్ , దాని ఆరు ముఖాలలో ఒకటి నుండి ఆరు వరకు వేరే సంఖ్యలో చుక్కలు ( పిప్స్ ) తో గుర్తించబడతాయి.

విసిరినప్పుడు లేదా చుట్టబడినప్పుడు, డై దాని ఎగువ ఉపరితలంపై ఒకటి నుండి ఆరు వరకు యాదృచ్ఛిక పూర్ణాంకాన్ని చూపిస్తుంది, ప్రతి విలువ సమానంగా ఉంటుంది. పాచికలు పాలిహెడ్రల్ లేదా సక్రమంగా లేని ఆకృతులను కలిగి ఉండవచ్చు మరియు పిప్‌లకు బదులుగా సంఖ్యలు లేదా చిహ్నాలతో గుర్తించబడిన

ముఖాలను కలిగి ఉండవచ్చు. మోసం లేదా వినోదం కోసం లోడ్ చేసిన పాచికలు ఇతరులపై కొన్ని ఫలితాలకు అనుకూలంగా రూపొందించబడతాయి.

పురాణాలలో పాచికలు🎲🎲 :-
పాండవుల దాసత్వానికి కారణమైనది ద్యూతక్రీడ.దీనినే అక్షవిద్య అని కూడా అంటారు. అక్షాలు అంటే పాచికలు.

దీనివలన కష్టాల పాలైన నలుడి కధ అప్పటికే ప్రచారంలో ఉన్నది.కురు పాండవుల మధ్యన రెండుసార్లు జరిగింది - విదురుడూ శ్రీకృష్ణుడూ మాత్రమే వ్యతిరేకించారు,అందులో ధర్మాధర్మవిచక్షణని కోల్పోయి మత్తెక్కించేలా చేసే లక్షణం ఉంది గనక వూహించరాని విపరీతాలు జరగవచ్చును అనే భావంతో!

కానీ మిగులిన వారికి మాత్రం అట్లా అనిపించలేదు - కేవలం క్రీడయే కదా అని కొట్టిపారేశారు.అదీగాక అప్పటి కాలంలో ద్యూతార్జితం కూడా రాజులకు యుద్ధార్జితం లాంటిదే.మనం ఇవ్వాళ సినిమాల్లోనూ నాటకాల్లోనూ చూస్తున్నటు నాలుగు పాచికలతో ఆడే తేలికపాటి ఆట కాదు - పాచికలు,గవ్వలు,శంఖాలు వంటివాటిని

ఉపయోగించి ఆటగాడి గణితశాస్త్ర పాండిత్యానికి ప్రాధాన్యత ఉన్న సంక్లిష్టమైన ఆట.అది - తేలికపాటి ఆట అయితే చతురంగ బలాలను సమకూర్చుకుని చేసే యుధానికి సమానం యెట్లా అవుతుంది?

శ్రీవేంకటేశ్వర స్వామితో కలిసి హథీరామ్ బాబా పాచికలు అడిన‌ట్లు అనేక కథలు ఉన్నాయి.

క. అత్తీవంచ తిగదుగయు
సత్తాదచ్చౌక వంచి చౌవంచీరై
దిత్తిగ యిద్దుగ బద్రలు
చిత్తంబున దలచినట్లు బేతికి దెచ్చున్.

(ఉత్తరహరివంశము. అ. 3 వ. 120-121, ఈ సందర్బములో 109 నుండి 129 వరకు ఈ పాచికల ఆటను వర్ణించినది చదువుట అవసరము.

ఈ పద్యాలలో పెక్కుపదాలు అర్థముకాని వై పోయినవి.)

ఈ యాట మన తెనుగు వారిలో విశిష్టతతో నిలిచిన దనవచ్చును. నేటికిని ఈ యాటను రెండు పాచికలతో వైదిక బ్రాహ్మణ స్త్రీ పురుషులు పలువురాడుచున్నారు. తక్కిన వర్ణములవారు పాచికలకు మారుగా 6 కాని 7 కాని గవ్వలను లొడివేయుచు ఆడుదురు.

ఆయాటను పచ్చీస్ అందురు. అనగా మన "నెత్తపు" ఆటను ముసల్మానులు స్వీకరించిరనియు, మరల వారి నుండి వారి మాటలతో మనవారు దానిని స్వీకరించి రనియు గ్రహింపవలెను. దస్, బారా, పచ్చీస్, తీస్ అను పదాలను తెనుగువారును వాడుచున్నారు. మొద లీ పద్యాలలోని వర్ణనమును తెలుసుకొందము.

ఆట ప్రారంభించు వారు "జోగిణి" దేవతకు మ్రొక్కుకొందురు. ఒక కట్టెపలకపై కోపుబలముతో ఇండ్లను గీయుదురు. ఆటగాండ్లు "స్వరము" (సూర్యచంద్రనాడులను నాసికాశ్వాసముల శాస్త్రమును) చూచుకొని ప్రారంభమందే ఎంతెంత పందెము అని నిర్ణయించుకొందురు. ఈ విధముగా రుక్మిణీకృష్ణులు నెత్తము నారంభించిరట.

ఈ యాటకు గల సంకేతములు గమనింపదగినవి. దుగ, తుగ, సత్తా, బద్రలు మున్నగు పేరులు పెట్టుకొనిరి. బద్ర అను పదమువద్ద శబ్దరత్నాకరమం దీ వివరణ నిచ్చినారు. బద్ర అన పన్నెండు. 'సొగటాలాటయందు పాచికలు రెండు. ఆ పాచిక లొక్కక్కటికి నాలుగు ప్రక్కలు,

ఒక్కొక్క ప్రక్కకు అరు నారును, నాల్గు నాల్గును, మూడు మూడును, ఒకటొకటి యనగా జతలు ఎనిమిదింటికి బొట్లు ఇరువది యెనిమిదియై యుండును.

ఆ పాచికలు రెంటిని తూనించి వేయునప్పుడు వాని పొర్లిక భేదముచేత 12, 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 2 గా పందెములు తొమ్మిది పడును. కాన ఆ పందెములు తొమ్మిదియు 'అత్తీవంచిత్తిగ' అను పద్యములో చెప్పబడియున్నవి.