வர்க ரீதியாக பெரும்பான்மை தமிழ்சினிமா பார்வையாளர்கள் நடுத்தர,ஏழை குடும்பத்தை சார்ந்தவர்களாகவே இருக்கிறார்கள். இவர்களை திரையில் நிகழும் ஒரு நகர்புற எலைட் குடும்ப கதைக்குள் அந்தப் கனெக்ட் செய்ய வைக்க தமிழ்சினிமாவுக்கு என ஒரு பார்முலா இருந்தது.
அது ஏழையாகவோ/ நடுத்தர வர்கமாகவோ இருக்கும் நாயகனோ அல்லது வேறு முக்கிய கதாபாத்திரங்களோ வெளியில் இருந்து அந்த வீட்டில் நுழைவதாகவே இருக்கும். எம்.ஜி.ஆரின் எங்கள் வீட்டு பிள்ளை, ரஜினியின் பணக்காரன், மாப்பிள்ளை வரை பலத் திரைப்படங்கள் இந்த பார்முலாவை அடியொற்றியே வந்திருக்கும்.
இந்த வகைமையில், மணிரத்தினம் மற்றும் கெளதம் மேனன் முன் வைக்கும் எலைட் குடும்ப கதைகளுக்கு விதிவிலக்கு உண்டு. பெரும்பாலும் அவர்கள் எலைட் குடும்ப பின்னணியை மட்டும் வைத்துக்கொண்டு, அதில் வேறு கதைகளை சொல்வதால் அந்த விதிவிலக்கு நிகழ்ந்திருக்கிறது.
கிராமப்புற பின்னணியில் வந்த நாட்டாமைகள் மாதிரியான எலைட் கதைகளும் பார்வையாளர்களால் கனெக்ட் செய்து கொள்ளப்பட்டிருக்கின்றன. தெலுகு,இந்தியில் இந்த பாகுபாடு நிகழ்வதில்லை. இதுவரை வந்த அதிகப்படியான இந்திய எலைட் (குடும்ப) சினிமாக்கள் இந்த மொழிகளிலேயே அதிகமாக வந்திருக்கின்றன.
நினைவுக்கு தெரிந்து மேற்சொன்ன எந்த பார்முலாவும் இன்றி நகர்புற எலைட் குடும்ப கதையாக வந்த தமிழ் திரைப்படமாக #Varisu இருக்கின்றது. பார்வையாளர்களால் இது கனெட்க்ட் செய்து கொள்ளப்படுகிறதா? எனக்கேட்டால், விஜய் ஆக இருப்பதால் ஓரளவு முடிகிறது. ஆனால், முழுமையாக இல்லை என்பதும் உண்மை.
நிர்வாக ரீதியாக பணக்கார வீடும், அவர்களின் வியாபாரமும் சிதைந்து போயிருக்கும் நேரத்தில் அந்த குடும்பத்தின் கடைசி வாரிசு எப்படி இரண்டையும் மீட்டெடுக்கிறார் என்பதே படத்தின் கதை. இதில் தந்தைக்கும், கடைசி வாரிசுக்கும் ஏழு வருட பகை.
அவர் அந்த வீட்டில் இல்லாமல் தனியே வாழ்கிறார் என்பதையெல்லாம் ஒரே ஒரு பிளாஷ்பேக் காட்சியில் நமக்கு காட்டுகிறார்கள். பிற்பாடு, விஜய் அந்த வீட்டிற்குள் வருகையில், அவரது அம்மாவைத் தவிர மற்றவர்கள் அவரை கெஸ்ட்டாகவே பார்க்கிறார்கள். நமக்கும் கிட்டத்தட்ட அப்படியேதான் இருக்கின்றது.
குடும்ப கதைதான் சொல்லப் போகிறோம் என்றால் அந்த குடும்பத்தின் முக்கிய கதாபாத்திரங்களின் தன்மைகளையும பார்வையாளர்களுக்கு கனெக்ட் செய்ய வேண்டும். இயக்குனர் விஜயை ஆடியன்ஸோடு (ரசிகர்களோடு) கனெக்ட் செய்து கொள்ள போட்ட உழைப்பை, மற்ற கதாபாத்திரங்களுக்கும் சேர்த்து போடத் தவறி இருக்கிறார்.
மொத்த குடும்ப நபர்களும் பார்வையாளர்களுக்கு அன்னியர்களாகவே இருக்கிறார்கள். சரி போகட்டும், அந்தக் குடும்பம் சந்திக்கும் சிக்கல்கள் அதை மீட்கும் நாயகனின் யுக்திகளாவது சுவாரஸ்யமாக இருக்கிறதா எனக்கேட்டால், 'நாயகன் செல்லுமிடமெல்லாம் ஜெயம்' என்பது போல,
விஜய் மொத்த சிக்கலையும் எந்தவித சிரமமும் இன்றி அசால்ட்டாக கடக்கிறார். சரி, செண்டிமெண்ட்டாவது இதில் சரியாக வந்திருக்கிறதா என்றால், விஜய் இரண்டு வசனங்களை பேசினாலே எல்லோரும் சட்டென திருந்தி வீடு திரும்புகிறார்கள்.
நடு நடுவே ராஷ்மிகாவை லவ் செய்கிறார். ரசிகர்களை குதுகலம் செய்ய அவ்வப்போது சேட்டை, குறும்புகளை செய்கிறார். இறுதியாக எல்லா சிக்கலையும் முடித்து 'குடும்பம் ரொம்ப முக்கியம் புவி' என ஒரு வசனத்தை போட்டு படத்தை சுபம் என்று முடிக்கிறார்கள்.
ஒருவழியாக நன்றிடா எனச்சொல்லி நாம் வெளியேறுகிறோம். இறுதியாக ரசிக கொண்டாங்களைத் தாண்டி #வாரிசு நமக்கு சுத்தமாக கனெக்ட் ஆகவில்லை என்பதை கனத்த மனதுடன் ஒப்புக்கொள்ளத்தான் வேண்டி இருக்கின்றது.
ஹவுசிங் போர்ட் மக்களை ரவுடிகளாக, போதைப் பொருட்கள் விற்பவர்களாக சித்தரித்துக் கொண்டிருந்த தமிழ் சினிமா இயக்குனர்களுக்கு மத்தியில், இந்த வம்சி பூமர் அவர்களை இண்டர்நேசனல் கிரைமான ஹியூமன் டிராபிக்கிங் லெவலுக்கு முன் நகர்த்தி இருக்கிறார்.
ஒரேய்ய்ய் வம்சி 👎🤬🤬
#தஸ்ஸால்
ஒரேய்ய்ய் வம்சி 👎🤬🤬
#தஸ்ஸால்
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
