#पुस्तकआणिबरचकाही
शरच्चंद्र चिरमुले ( १५ जानेवारी १९३१ - २७ मार्च १९९२ ) ‘कामरूपचा कलावंत’ ही पहिली कथा ‘वाङ्मयशोभा’मध्ये (१९४९) प्रसिद्ध झाली. १९६७ ला प्रकाशित झालेली, ‘श्री शिल्लक’ ही त्यांचा पहिला महत्त्वाचा कथा संग्रह. यानंतरच्या पाच कथासंग्रहाव्यतिरिक्त आत्मवृत्तात्मक 👇
शरच्चंद्र चिरमुले ( १५ जानेवारी १९३१ - २७ मार्च १९९२ ) ‘कामरूपचा कलावंत’ ही पहिली कथा ‘वाङ्मयशोभा’मध्ये (१९४९) प्रसिद्ध झाली. १९६७ ला प्रकाशित झालेली, ‘श्री शिल्लक’ ही त्यांचा पहिला महत्त्वाचा कथा संग्रह. यानंतरच्या पाच कथासंग्रहाव्यतिरिक्त आत्मवृत्तात्मक 👇
आत्मवृत्तात्मक ‘वास्तुपुरुष’ आणि ललित निबंध ‘जीवितधागे’ हे लेखन केले. त्यांनी कथालेखनाची वेगळी व स्वतंत्र पायवाट निर्माण केली. नवकथेतून कथालेखनाला बळ घेतले, पण अंधानुकरण केले नाही. फार मोठी प्रायोगिकता आणली नसली, तरी कथाप्रवाहावर स्वतःच्या कथालेखनाचा स्वतंत्र ठसा उमटवला. 👇
कलावाद-जीवनवाद या वादचर्चेच्या अधीन न जाता कथाविषयक कलात्मक जाणिवेचे भान गांभीर्याने ठेवून चिरमुले यांच्या कथेने मराठी कथेला वैविध्यपूर्ण आणि समृद्ध बनविले आहे. माणसाचे मन, त्याचे एकाकीपण, मृत्यू, मानवी जीवनातील रहस्यतत्त्व अशा आशयसूत्रांतून गंभीरपणे पाहणारे चिरमुले जीवनाकडे👇
मिस्किलपणाने पाहतात आणि त्यातून निखळ शुद्ध विनोदाचे दर्शन घडविणार्‍या विनोदी कथांचे दालन उघडले जाते. अर्थात अशा विनोदी कथा मोजक्याच पण दर्जेदार आहेत. ‘श्री शिल्लक’ या कथासंग्रहासाठी १९६८ साली ललित पारितोषिक मिळाले तर ‘कॉग्ज’ या कथासंग्रहासाठी १९७४-७५ साली महाराष्ट्र शासनाचे 👇
पारितोषिक मिळाले. ‘एका जन्मातल्या गाठी’ ह्या कथासंग्रहासाठी केशवराव कोठावळे पुरस्कार १९८६ साली तर ‘वास्तुपुरुष’ लेखसंग्रहासाठी कै.प्रा.वि.ह. कुलकर्णी पारितोषिक १९८८ साली त्यांना मिळाले. ( संदर्भ - महाराष्ट्र नायक)
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
