Thread by @KadivarJamileh

در مقاله امروزم در روزنامه اطلاعات «گونه شناسی اپوزیسیون» به بررسی فعالیتهای اخیر #اپوزیسیون در خارج و داخل پرداختم.
یکی از ابزارهای اصلی قدرت #ایران در سالهای بعد از پیروزی انقلاب ۵۷، که موجب مانایی نظام به رغم همه اتفاقات سختی که با آن مواجه بوده، اپوزیسیون فشل آن بوده است.

#اپوزیسیون طی این سالها بارها پوست اندازی کرده و به اشکال مختلف تغییر شکل داده و تجدید سازمان کرده و تلاش برای مصادره هر حرکت اعتراضی داشته است. حال با اعتراضات اخیرخون تازه ای در رگهای اپوزیسیون به جریان افتاده و شیوه های جدیدی برای مقابله با نظام و جذب نیرو و سرمایه دنبال کرده.

از جمله ویژگی های مهم اعتراضات اخیر، نداشتن سر و نبود رهبری در راس اعتراضات و تلقی آن به عنوان نقطه قوت بود.چند ماه اعتراضات پراکنده در شهرهای مختلف،بدون رهبری و هماهنگی در کشور، با تشویق رسانه ها و اپوزیسیون خارج کشور و با هزینه جانی و مالی فراوان در داخل شکل گرفت و ادامه یافت.

رهبری از مولفه های اصلی حرکت های سیاسی اعتراضی، اعم از خیزش ها، جنبش ها یا انقلاب ها محسوب می شود و کارکردهای مختلف دارد؛ گفتمان سازی، برنامه ریزی، تدوین استراتژی، بسیج توده ای، جذب اقشار خاکستری، کادر سازی، تامین مالی، سازماندهی و ایجاد وحدت در بین حامیان از جمله این وظایف است.

رهبر اصیل یک حرکت اعتراضی، رهبریست که هم توان لازم برای وظایف فوق داشته باشد و هم پایگاه اجتماعی در بین توده های مردم. قدرت رهبر اصیل مبتنی بر عمق و دامنه نفوذ او در جامعه و توانایی های مدیریتی او است و بدون شک شامل رهبران تزریقی و تحمیلی توسط رسانه ها یا دولت های خارجی نمی شود.

حال که مدتیست اعتراضات در کف خیابانهای داخل کشور خاموش شده و شور انقلابی و انگیزه معترضین مقیم در خارج کشور همچنان مثل ایام اعتراضات بیشتر و شدیدتر از شهرهای داخل است، تلاش محافل مختلف برای روشن کردن موج جدید اعتراضات به لطایف الحیل در جریان است.

به موازات تلاشهای اپوزیسیون برانداز ،در این بازه زمانی افول اعتراضات و اقدامات مثبت حاکمیت در جهت عفو و آزادی بسیاری از زندانیان از جمله منتقدان و معترضان اعتراض های اخیر (که البته قابل انتقادست) به چند اقدام در داخل و خارج نیروهای اپوزیسیون برای رهبرسازی و ... اشاره می کنم.

پیش از این در مورد چلبی های قلابی نوشتم. روز چهارشنبه ۱۹ بهمن تعدادی از نمایندگان کنگره آمریکا در کنفرانسی مطبوعاتی که مریم رجوی نیز بصورت آنلاین درآن شرکت داشت، از ارائه قطعنامه شماره ۱۰۰ به کنگره با امضای ۱۶۵ نماینده دمکرات و جمهوریخواه خبر دادند.

در این کنفرانس،تام مک کلینتاک از اعضای کنگره و بانیان قطعنامه ضمن «الهام بخش خواندن رهبری خانم رجوی برای مردم ایران و مردم جهان» ابراز امیدواری کرد که شخصاً با او در تهران ملاقات کند.حمایت از طرح ۱۰ماده‌‌ای مریم رجوی برای آینده ایران از محورهای صحبت برخی شرکت کنندگان کنفرانس بود.

برنامه ۱۰ ماده‌ای ۲۲ تیر۹۲ توسط مریم رجوی برای دوران انتقال پس از سرنگونی ج ا ایران مطرح و در سخنرانی ها و بیانیه های او و سازمان به کرات عنوان شده. از جمله مواد این طرح، ایران غیر اتمی، خودمختاری اقوام و ملیت های ایرانی و انحلال سپاه، نیروی قدس، بسیج، وزارت اطلاعات و ... بود.

مفادی که توسط طیف های اپوزیسیون برانداز به کرات دنبال شده. یک نمونه این طرح اشاره به «ملیت های ایرانی» است که زمینه ساز تجزیه سرزمینی ایران است.قبلا پمپئو، در مقر مجاهدین گفته بود«عامل گمشده جدی در سیاست ایالات متحده در قبال ایران عدم حمایت سیاسی از اپوزیسیون سازمان یافته بوده.»

این اظهار نظر مورد تایید برخی دیگر از سیاستمداران آمریکایی هست و مفاد قطعنامه ارائه شده و سخنان اعضای کنگره در کنفراس مشترک با مريم رجوی موید همین دیدگاه در حمایت از اپوزیسیون سازمان یافته مورد نظر برای سرنگونی و آلترناتیو دولت ایران است.

از اینرو، این گفته که سازمان بخاطر منفور بودن در ايران امکان جلب حمایت ندارد، ادعایی نادرست است. سازمانی که اعضای کنگره آمریکا و بسیاری از سیاستمداران غرب را مي خرد،قطعا امکان خریدن افرادی هم از بین اپوزیسیون برانداز و هم دست اندرکاران و هم مردم عادی دارد. فقط قیمتها متفاوتست!

بر خلاف مجاهدین با سابقه طولانی سازماندهی و کادرسازی و امکانات مالی با طیف دیگری از اپوزیسیون برانداز مواجهیم که متفرق است و با اعتراضات اخیر، اتاق فکر اپوزیسیون که مصادره اعتراضات را با حضور رقیبی قوی همچون سازمان ممکن نمی داند،در صدد نزدیک کردن آنها ولو به شکل صوری بر آمده است.

متحدسازی این طیف از باصطلاح چلبی هاي ايراني از اقدامات جدید در راستای رهبرسازی برای اعتراضاتيست که فعلا در خیابان های ایران خاموش شده و فقط در روزهای تعطیل (شنبه یا یکشنبه) در خیابانهای کشورهای خارجی و یا در شبکه های اجتماعی و رسانه هاي فارسي و دفاتر سیاستمداران غربی ادامه دارد!

نتیجه این متحدسازی، ضلع دوم مدعیان رهبری را شکل می دهد که روز جمعه ۲۱ بهمن هشت نفر از این اپوزیسیون در نشست دانشگاه جرج تاون شرکت کردند تا از تشکیل و به رسمیت شناختن شورای گذار و تلاش ها برای شورای رهبری رونمایی کنند و مژده «منشور همبستگی و سازماندهی برای ایران» در آینده دهند.

عمده پیامی که مخاطب از این نشست گرفت این بود که بدون فشارحداکثری کشورهای خارجی و تحریم و انزوای ایران هیچ تغییری در کشور رخ نخواهد داد. اظهاراتی که با صراحت تمام از سوی حاضران بیان شد. بیگانگی و فاصله خواست ها و ایده های جمع با اکثریت مردم داخل کشور از نکات قابل تامل دیگر بود.

. درهفته های اخیر در داخل کشور نیز تلاش هایی در حمایت از معترضین و ناراضیان صورت گرفت، که البته حساب شان را باید از موارد فوق که قبلا از آنها با عنوان چلبی های قلابی یاد کرده ام، کاملا جدا دانست. افرادي كه نوعا حامي تمامیت سرزميني اند و با تحريم مخالف.

از اقدامات اين مجموعه مي توان به بيانيه اخير ميرحسبن موسوي، خطبه هاي مولوي عبدالحميد و بيانيه هاي تعدادي از زندانيان سياسي و حقوق بشري اشاره كرد كه قابليت جذب بيشتري از طيف هاي داخلي دارد. هرچند راهكاري واقعگرايانه در اين اظهارات و بيانيه ها با إمكان و قابليت اجرايي ارائه نشده.

با توجه به اقدامات و اظهارات اپوزيسيون قديم و جديدلتاسيس در خارج و داخل و سوء عملكردهاي موجود و ضرورت اصلاح و تغيير در كشور، بجد بر این باورم که بیانیه سید محمد خاتمی، ٰرئیس چمهور سابق و رویکرد اصلاح گرانه اش، کاملا واقعگرایانه، عملي و حلال بسیاری از مشکلات جاری کشور است.

متن این مقاله را در سایت روزنامه اطلاعات و تلگرام مکتوب می توانید ببینید:
ettelaat.com/archives/67341…

@threadreaderapp
@unrollhelper