#पुस्तकआणिबरचकही
आबाजी नारायण पेडणेकर : (२० फेब्रुवारी १९२८ - ११ ऑगस्ट २००४). मराठी साहित्यातील सुप्रसिद्ध कथाकार, कवी, समीक्षक आणि भाषांतरकार.
'आम्ही मासे मारतो त्याची गोष्ट’ ही त्यांची पहिली कथा. तर शेलूक (१९७२) हा त्यांचा पहिला कथासंग्रह. कोकणातील प्रादेशिक जीवनाचे 👇
आबाजी नारायण पेडणेकर : (२० फेब्रुवारी १९२८ - ११ ऑगस्ट २००४). मराठी साहित्यातील सुप्रसिद्ध कथाकार, कवी, समीक्षक आणि भाषांतरकार.
'आम्ही मासे मारतो त्याची गोष्ट’ ही त्यांची पहिली कथा. तर शेलूक (१९७२) हा त्यांचा पहिला कथासंग्रह. कोकणातील प्रादेशिक जीवनाचे 👇
वास्तवपूर्ण चित्रण, विशेषत: कोकणातील माणसे, सांस्कृतिक लोकजीवन, समुद्र, कोकणातील निसर्ग, मालवणी बोली आणि तेथील मानवी जीवनाचा अनुबंध त्यांनी शेलूकमध्ये गुंफला आहे. रेडग्रीन , मैत्र, वेडा आंबा हे त्यांचे पुढील कथासंग्रह होत. या कथासंग्रहातील कथनात त्यांनी फॅन्टसीचा वापर 👇
केला आहे. ‘वेडा आंबा’ ही त्यांची परीकथा अनेक भारतीय भाषांत भाषांतरित झाली. ऐलपैल (१९७६) ही त्यांची कोकणच्या पार्श्वभूमीवरील कादंबरी प्रसिद्ध आहे. कोकणातील प्रादेशिक जीवनाचे आणि निसर्गाचे विविध विभ्रम कादंबरीत त्यांनी रेखाटले आहेत. संतांच्या क्रांतिकारी जीवनाविषयीची आस्था 👇
त्यांनी रेखाटलेल्या संतचरित्रातून प्रकट झाली आहे. महाराष्ट्र राज्य साहित्य व संस्कृती मंडळाकरिता लिओ टॉलस्टॉय यांच्या वॉर अ‍ॅन्ड पीस या बृहत्कादंबरीचा युद्ध आणि शांती (१९७६) हा अनुवाद त्यांनी केला. त्याशिवाय मृगजळ (१९७८), मोहिनी (१९७८) हे अनुवादित ग्रंथ तसेच शेक्सपिअरच्या 👇
अनेक सुनितांचे अनुवाद प्रसिद्ध आहेत. शेलूक या त्यांच्या या कथासंग्रहास महाराष्ट्र शासनाचा पुरस्कार प्राप्त असून आणीबाणी काळात रेडग्रीन कादंबरीला मिळालेल्या राज्य शासनाच्या पुरस्कार त्यांनी स्वीकारला नव्हता. (संदर्भ - मराठी विश्वकोश)
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
