Thread by @KalantriPravin

#पुस्तकआणिबरचकाही
रा. ना. दांडेकर ( १७ मार्च १९०९ - ११ डिसेंबर २००१ ) मराठी, संस्कृत व इंग्लिश या भाषांमधून विपुल लेखन करून आपल्या विद्वत्तेची वारंवार प्रचिती आणून दिली आहे. या सर्वांत महत्त्वाचा ठरू शकेल, असा ग्रंथ म्हणजे त्यांनी केलेली वैदिक ग्रंथांची, लेखांची सूची (वैदिक 👇

बिब्लिओग्रफी - पाच भागांमध्ये) फ्रेंच विद्वान लुई रनू यांनी १९४५ पर्यंतच्या वैदिक अध्ययनाची एक सूची छापली होती. त्यानंतरच्या काळात संस्कृत, भारतविद्या यांच्यावर विपुल लेखन झाले.१९४५ पासून १९९० पर्यंतच्या पंचेचाळीस वर्षांच्या कालावधीत निरनिराळ्या कालखंडांसाठी बिब्लिओग्रफी-सूची 👇

छापली आहे. सुरुवातीला कोणत्या नियतकालिकातून लेख, परीक्षणे घेतली आहेत, त्यांची सूची आहे. नंतर विषयवार विभागणी करून (सुमारे १९० वर्ग) पुस्तके व लेख यांची अकारविल्हे यादी दिली आहे. अभ्यासकाला ही सूची त्याच्या मार्गदर्शकाइतकीच मार्गदर्शक ठरते. त्यांची ग्रंथसंपदा मोजकी असली, तरी 👇

ती मूल्यवान आहे. त्यांच्या ग्रंथांपैकी ‘वैदिक देवतांचे अभिनव दर्शन’ (१९५१), ‘अ हिस्टरी ऑफ द गुप्ताज’ (१९४१), ‘सम अस्पेक्टस ऑफ द हिस्टरी ऑफ हिंदूइझम’ (१९६७), ‘सुभाषितावलि’, ‘रसरत्न प्रदोपिका’ (१९४५), ‘श्रौतकोश’ (सहकार्याने), महाभारत (काही पर्वे त्यांंनी संपादिली) वगैरे 👇

प्रसिद्ध  आहेत. अनेक देशी-परदेशी महत्त्वाच्या नियतकालिकांच्या संपादकीय मंडळांवर ते होते. भारतीय व भारताबाहेरील विशेषत: संस्कृत, भारतविद्या, प्राच्यविद्या यांविषयक काम करणाऱ्या अनेक विद्यापीठांशी त्यांचा संबंध आला.भारत सरकारच्या शिक्षण खात्याच्या राष्ट्रीय 👇

संस्कृत संस्थानचे सदस्य, युनेस्कोतर्फे सांस्कृतिक संबंधविषयक भारतीय काउन्सिलचे सदस्य अशी महत्वाची पदे त्यांनी भुषवली. ( संदर्भ - महाराष्ट्र नायक)
@Marathi_Mee @ShubhangiUmaria @threadreaderapp unroll