Thread by @john_bumblebee

Ik wilde al een tijdje een draadje schrijven over wat 'pathologisch liegen' inhoudt, voorheen vaak 'Pseudologia fantastica' genoemd.

Dit is natuurlijk vooral geïnspireerd door een zekere #fekttjekker @Thematic_Report.

Het wordt een vrij lang draadje.
#Pseudologia_Fantastica

Mensen met deze aandoening worden uiteindelijk vaak door een psychiater gezien, maar iedere dokter krijgt er vroeg of laat mee te maken.

Ik kreeg als arts-assistent in opleiding al snel met een ernstig geval te maken, waarbij (te) lang bleef geloven in het verhaal.

Het was iets dat in de basisopleiding volledig uit beeld was gebleven, en dus wilde ik zeker weten dat dat me niet nog eens zou gebeuren, en daar is mijn interesse begonnen. Dit was mijn 1e artikel dat ik las.

Dit zijn een aantal 'rode vlaggen'.

pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/10080254/

De eerste 'rode vlag' is dat de (medische) geschiedenis van iemand erg vol is met de meest uiteenlopende gebeurtenissen, opleidingen en betrekkingen.

Dat hoeft op zich geen probleem te zijn: ik heb ook een wat bijzonder 'C.v.' Amateur judoka die wereldkampioen wilde worden...

...maar niet verder kwam dan een 5e plaats bij het NK-judo onder de 18 jaar. Verder timmerman-C, via MAVO, HAVO, VWO, geneeskunde gaan studeren...

Enzovoort enzovoort...

Als iemand zo'n vol c.v heeft, is de volgende vraag: kan zo iemand de 'landmarks' van zijn leven noemen?

De meeste mensen kunnen vrij gemakkelijk de jaartallen noemen bij de belangrijke gebeurtenissen in hun leven, zoals wanneer ze begonnen met studeren, wanneer ze afstudeerden, wanneer ze van baan veranderden, trouwden, kinderen kregen, enz, enz...

Pathologische leugenaars blijven daar vaak vaag over, moeten lang nadenken, corrigeren zichzelf regelmatig, en vaak klopt de tijdslijn niet.

'Ze weten het allemaal niet zo goed meer', of 'kunnen ze het zich allemaal niet meer zo goed herinneren.'

Does it ring a bell?

Vaak voeren ze titels die ze verkregen hebben...

Zo zijn er 'artsen' die geen artsen zijn.

En zo zijn er ook 'dierenartsen' die geen dierenarts zijn...

En zijn er 'medisch onderzoekers' die geen medisch onderzoeker zijn.

Dat is niet uitzonderlijk.

Sommige mensen geven zich uit als hoogleraar.

En alsof twee zes jaar durende opleidingen nog niet genoeg zijn, noemen sommige mensen zich ook nog 'bachelor of science'.

En die graad moet bij voorkeur behaald worden aan een prestigieuze universiteit met een collegegeld van enkele tienduizenden euro's.

Daarbij zijn hun beweringen vaak gemakkelijk te controleren.

Zo zijn ze niet geregistreerd als 'arts' of 'dierenarts'. Ze hebben geen leerstoel of vakgroep, en hebben nog nooit iets gepubliceerd.

Pubmed of Google Scholar doen wonderen.

En mocht er nog tijd over zijn, naast twee studies, een bachelor of science, dan schrijf je tussen neus en lippen door ook nog even over je indrukwekkende psychiatrische voorgeschiedenis een boek.

Over die diagnose straks nog iets.

Een volgende rode vlag heeft hiermee te maken: omdat ze zelf nooit 'arts', 'dierenarts' of 'wetenschapper' zijn geweest, maken ze fouten die echte artsen en dierenartsen nooit zouden maken.

Want een echte arts, zou zich nooit 'dierenarts' noemen. En vice versa. Nóóit.

Vaak uiten ze zich ook op andere manieren die mensen doet fronsen. Want je hoeft geen genie te zijn om te weten dat je zonder co-schappen geen arts wordt.

En dat als je je uitgeeft voor neuroloog, gemakkelijk te traceren bent in het BIG-register.

Dit is een dieprode vlag.

Een hele grote dieprode vlag. Waarom deze mensen dat doen wordt niet duidelijk uit de literatuur.

Ik kom daar nog op terug.

Overigens: meet @DocScurlock3, het alter ego van deze vrouw. Zelfde taalgebruik, zelfde vreemde opmerkingen.

Het volgende punt is dat deze mensen vaak 'grootse daden' verrichten. Waarbij het vaak in één oogopslag duidelijk is dat ze die 'grootse daden' nooit in hun eentje hadden kunnen uitvoeren.

Want zo tussen het dieren (cavia's) redden, mensen redden...

...immunologie studeren en wetenschappelijke onderzoeker zijn, is er nog wel wat tijd over om wat wetsvoorstellen door de @2eKamertweets te jassen.

Meestal geeft een minister of staatssecretaris daar opdracht toe.

rijksoverheid.nl/onderwerpen/we…

Deze mensen geven zelf de opdracht, veranderen zelf de wet, en voeren die zelf door.

No problem at all.

De vraag is natuurlijk: waarom doen mensen dit. Daar hebben psychologen en psychiaters hun tanden op stuk gebroken. De verklaringen zijn legio, maar een sluitende hypothese is er niet.

Psychiatric aspects of normal and pathological lying pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27048622/

Er zijn twee types persoonlijkheidsstoornissen waarbij pathologisch liegen wordt gezien:

De 1e is de schizoïde persoonlijkheidsstoornis. Maar de vraag is of het bij deze mensen wel om liegen gaat.

Waarschijnlijk is het ben deze mensen zo dat ze geen 'filter' hebben om de realiteit van hun fantasie te scheiden. Het zijn vaak wat vreemde en eenzelvige mensen, waarbij het contact altijd wat bijzonder is.

Check.

De tweede persoonlijkheidsstoornis is de borderline persoonlijkheidsstoornis.

Deze stoornis is moeilijk behandelbaar, al verminderen de symptomen vaak wel bij het ouder worden.

De diagnose heeft over de jaren een negatieve bijklank gekregen, waarschijnlijk ook omdat het vaak 'moeilijke mensen' zijn om mee om te gaan.

nature.com/articles/nrdp2…

Deze figuur zet ik hier al vast neer. Dit is het einde van deel 1 van deze inmiddels hele lange draad.

Maar het is nog niet klaar. Wordt vervolgd.

sci-hub.se/10.1038/nrdp.2…

Een zeer opvallend kenmerken van een borderliner is het extreme in de emoties. Dat geldt ook voor hoe ze naar een ander kijken en wat ze van een ander denken:

Het is extreem idolaat zijn van iemand...

Of iemand tot in het diepst van het hart haten. En in het laatste geval gaat alles uit de kast.

Wat dat betreft zou ik een borderliner kunnen zijn.

Maar ik heb al een andere diagnose, en ik hou van zuinigheid.

Want dan worden kosten, tijd noch moeite gespaard om iemand in een kwaad daglicht te stellen, te belasteren, te stalken en te bedreigen.

Een goede collega van mij is er aan onderdoor gegaan door toedoen van een dergelijke patiënte, die meende dat hij een fout gemaakt had.

Een ander kenmerk daarbij is dat ze vrijwel dag en nacht met hun onderwerp van haat bezig zijn.

U bent niet overtuigd?

Nog steeds niet overtuigd?

Echt niet?

Nu wellicht genoeg gezien? Nee?

Ok...

'Bezeten', zei één van mijn volgers. Oordeel zelf.

Een psychiater zei eens tegen mij:

"Het onderwerp van hun adoratie of hun haat is zo groot dat er werkelijk geen leven meer mogelijk is, naast dat onderwerp van adoratie of haat."

https://twitter.com/john_bumblebee/status/1631693475975397389

Goed. Sommigen maken zich zorgen over de enorme lijst van bedreigingen. Ja, deze mensen kunnen gevaarlijk zijn, maar zijn dat meestal niet.

Want meestal gaan de bedreigingen als een nachtkaarsje uit.

Als het onderzoek is afgerond, bijvoorbeeld.

Een ander specifiek kenmerk is dat deze mensen hun eigen gedrag projecteren op een ander.

Again: ik zou eigenlijk best een goede borderliner zijn. Maar gelukkig ben ik niet alleen.

Ik verkeer in uitermate goed gezelschap.

U ziet wat ik bedoel? Een beetje ziekte-inzicht kan geen kwaad. Ik oefen daar soms een beetje mee.

Maar niet iedereen is dat gegeven.

Dan over de diagnose: die willen de meeste borderliners niet. Vanwege de negatieve bijklank.

Autisme daarentegen is een moderne fancy diagnose bij vrouwen, want daarbij is het 'heel anders dan bij mannen'. Vrouwen met autisme bestaan.

Maar er zijn heel veel mensen met andere minder fancy diagnoses die hem zelf graag inruilen voor autisme.

N.b. Pathologisch liegen is geen kenmerk van autisme. Ook niet bij vrouwen.

De ervaring leert dat als je de medische voorgeschiedenis van deze mensen op wilt vragen...

...het vaak al behoorlijk misgaat.

Sommigen worden hysterisch: "Gelooft u me soms niet???".

Anderen gaan traineren, zullen het 'zelf wel meenemen', of verzinnen een ander excuus.

Totdat je zelf aan het bellen slaat, en er achter komt dat de werkelijke medische voorgeschiedenis er iets anders uitziet dan de bewuste patiënt zelf verteld heeft.

En dat er een aantal zelf toebedeelde diagnosen meer reële en door een psychiater gestelde diagnosen vervangen.

Soms zou je willen dat je een boek kon lezen in parallel met de medische / psychiatrische statusvoering, om te kunnen zien in hoeverre beiden met elkaar overeenkomen. Maar helaas, dat gaat niet.

En in het verlengde daarvan, is het goed om te weten dat de psychiatrische klachten en symptomen bij veel van hen níet de reden zijn dat ze afgekeurd zijn en een WAJONG uitkering hebben. Nóóit.

Absoluut niet. Ook al zou je er een boek over kunnen schrijven.

Nee, er is een andere oorzaak. Bij voorkeur een somatische. Een hele interessante.

Een diagnose die bijna niemand heeft. En waar vrijwel nooit iemand op afgekeurd wordt. Meer dan eens gezien, want zeldzame neurologische diagnosen hebben op deze mensen grote aantrekkingskracht.

Het grote dilemma is hoe deze mensen te confronteren met hun leugens, en hoe zinvol dat is.

Sommigen blijven volharden in hun leugens, ook al worden ze keihard geconfronteerd met het tegendeel. Anderen hullen zich in stilzwijgen over de feiten waarmee ze geconfronteerd worden.

Weer anderen worden hysterisch.

En er is een deel die er nog een schepje bovenop doet.

En hun leugens zo sterk overdrijft dat het gewoon lachwekkend wordt.

Want zou je nog meer kunnen zijn dan arts, dierenarts, medisch onderzoeker, bachelor of science in de immunologie, minster of staatssecretaris en schrijver?

Zeker wel.

Echt hoor.

Er is nog zoveel meer wat je kunt zijn en wat je kunt doen. Je kunt nog veel meer mensen redden, dieren redden, wetenschappelijk onderzoek doen, advies over supplementen geven.

En euthanasie plegen... Oef.

Vergeet ik er dan nog één? Verdomd.

Cavia's knuffelen.

Goed. Dat was een klein kijkje in de psyche van een pathologisch leugenaar, voorheen pseudofantasia fantastica geheten.

Er is nog veel meer over te vertellen, maar ik denk dat het nu wel mooi geweest is.

Ik heb gedrag altijd bijzonder interessant gevonden, zeker in combinatie met het brein. Maar als je de verklaring terug wilt vinden in het brein, kom je meestal bedrogen uit. Dat kun je veel beter doen door naar mensen te kijken en te kijken naar wat ze doen.

Ik wilde ooit psychiater worden, totdat een psychiater tegen mij zei dat 'psychiatrische patiënten pas echt psychiatrische patiënten zijn, als ze gekker zijn dan de psychiater zelf'. Toen heb ik er vanaf gezien.

Bang voor te weinig klandizie.

De nabrander...

Voor wie een heel leuk én leerzaam boekje wil lezen over de 'big five' van de persoonlijkheidsleer, dit is echt een aanrader. Leuk en leerzaam!