این شاهکاری که میبینید، نهر داریون است در شوش خوزستان. کانالی برای آبرسانی منطقه شوشتر خوزستان که به دستور #داریوش_بزرگ ساخته شد و دانش ساخت سازههای آبی نزد نیاکانمان را نشان میدهد.
(رشتو)
یکی از بزرگترین سازههای آبی در دوران باستان، #سازههای_آبی_شوشتر است که قدمت آنها به دوران هخامنشیان بازمیگردد.
نهر داریون بهعنوان بخشی از این سیستم آبرسانی، یکی از شگفتانگیزترین و قدیمیترین سازههای آبی شوشتر است که یک کانال آبیِ «دستکند» میباشد.
دستکند به سازهٔ معماری که با دست و بدون ابزار خاصی ساخته شود، میگویند.
وظیفهٔ این نهر، آبیاری دشت میاناب شوشتر بوده و هست. سر دهانهٔ نهر داریون، در زیر قلعه سلاسل قرار دارد و توسط میرابها از همین قلعه کنترل شده و بصورت عادلانه بین کشاورزان و مردم تقسیم میشده است.
داریون نهری است در شوشتر که از رود شطیط جدا می شود و دوباره به آن میپیوندد. این نهر، نهر داریوش یا نهر دارا نیز نام دارد و در زمان داریوش هخامنشی حفر شده است.
این مجموعه دارای ٨آبگیر است که با گذشت سالهای زیاد، برخی از آنها مسدود شدند. در آن زمان در زیر قلعه سلاسل، پلههایی ساخته شده بود که از آن برای برداشت آب از نهر استفاده میکردند، با این استراتژی زمان محاصره و بسته شدن درهای قلعه امکان برداشت از آب رود به راحتی وجود داشت.
در زیر قلعه، هشت کانال آبگیر وجود دارد که بعد از مسافتی به هم میپیوندند و دو کانال میشوند و این دو کانال بسیار بزرگ می باشند که بعد از خروج از قلعه همه از کانال خارج میشوند.
به گفته میرعبداللطیفخان شوشتری نویسنده تحفهالعالم: «در حوالی شهر، باغ و بوستان نبود و رودخانه از حوالی شهر تخمیناً نیمفرسخ دور بود و مردم قری و قوافل به کشتی از رودخانه عبور مینمودند و به این سبب زحمت بسیاری کشیدند تا این که
دارای اکبر (=داریوش بزرگ) نهر داریان را ابتدا نموده اما فرصت اتمام نیافت و دارا بن دارا به اتمام آن کوشید و آب از میان شهر و صحرای گرگر جاری ساخت و این قبل از اسکندر مقدونی بود.»
این نهر تنها سازه آبی شوشتر است که پس از گذشت قرنها، همچنان نام بانی و سازندهٔ خویش را یدک میکشد.
این نهر نه تنها آب مورد نیاز کشاورزی ساکنان شهر را تامین میکند، بلکه با حفر تونلهای آب (مانند قنات) آب را به درون شوادان (زیرزمین) منازل بافت قدیم نیز هدایت میکرد.
این اثر در تاریخ ۱۰ مهر ۱۳۸۰ با شماره ثبت ۴۱۴۱ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
نهر داریون در بهار بسیار دیدنی است و اگر به جنوب سفر کردید، حتما از این سازه باستانی بینظیر و دلکش، دیدن کنید.
پس از تصویب قانون ملی شدن صنعت نفت ایران و تنفیذ شاه، دوره جدیدی در تاریخ ایران آغاز شد. حسین علا، نخستوزیر وقت، استعفا داد و شاه، سید ضیاءالدین طباطبایی رو برای سمت نخستوزيری کاندید کرد. اما پیش از انتخاب ضیاء، زمانی که جمال امامیخویی یکی از
کاسه مینایی پایهدار
اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم هجری قمری
ساوه
سفال مینایی که همواره در بررسی پیشینه نگارگری ایرانی مورد توجه قرار میگیرد، ظریفترین گونهٔ سفالی دوران اسلامی است که به اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم هجری قمری تاریخگذاری میشود. این کاسه مینائی پایهدار نمونهای ارزشمند و جالب از اینگونه سفالی است که کتیبه شعری به زبان
فارسی در بیرون دارد. نقش اصلی در میان و کف ظرف شامل نقش طرح شمسهای به رنگهای لاجوردی، فیروزهای، سیاه و قرمز است که در اطراف آن در چهار قسمت چهار ترنج به ابعاد کوچکتر وجود دارد. ترنجها به رنگ سیاه طرح شدهاند و درون و اطراف آن به رنگ قرمز و فیروزهای درآمده است.
سکه سیمین مهرداد اوّل اشکانی
دوره اشکانی (مهرداد اوّل ۱۳۲- ۱۷۱ پیش از میلاد)
قطر : ۲۱ میلیمتر
تصاویر: آرشیو موزه ملّی ایران
این سکه سیمین دوره اشکانی با نقش مهرداد اوّل (اشک پنجم) نمونهای جالب توجه از سکههای با کلاه باشلقی است که در این دوره رایج بوده و از محوطه شوش بدست آمده است.
همچنین در پشت این سکه علاوه بر نقش کماندار در حالت نشسته، کتیبهای به زبان یونانی باستان وجود دارد که در زمان مهرداد اوّل کلمه «مگالو»، به معنی «بزرگ» به آن افزوده شد. مهرداد، اولین شاه پس از هخامنشیان بود که به این لقب دست یافت و ملقب به #شاهنشاه شد.
یکی از سوالهایی که زیاد پرسیده میشه اینه که حاجی فیروز کی بوده؟ چرا اسمش عربیه؟ چرا سیاهه؟ حتی یه عده که قوه تخیلشون بالاتره گفتن حاجی فیروز مربوط به سنت بردهداری هست 😂
بریم سراغ رشتوی امشب 👇
١-
نوروز جشن «دوبارهزایی» و تولد است. تولد بهار. تولد طبیعت. پایان سرما. از قدیم در ایرانباستان رسم بود که پایان زمستان و تولد بهار و رویش مجدد طبیعت را جشن میگرفتند.
٢-
قدیمیترین نشانههای نوروز در میان ایرانیان، به اسطوره "جمشید" نسبت داده شده است. این خود نشان میدهد که ایرانیان، در هزاران سال پیش -خیلی پیشتر از هخامنشیان- آغاز بهار و نوزایی طبیعت را جشن میگرفتند.
قبلا هم توضیح دادم که ما چیزی به اسم قوم فارس نداریم. خدمت علامههای توییتر عارض بشم که عباراتی نظیر ملت فارس، فُرس، پارس، پرشیا، Persia, Persians و... در کتابهای تاریخ، اعم از کتابهای یونانی، لاتین، پارسی، عربی و... از ٢٠٠٠سال پیش تا
امروز، همه در معنای «ملت ایران» به کار رفته. نام کشور ما ایران در دوران هخامنشی با عنوان «سرزمین پارس»
این بانوی زیبا، #مریم_عمید هستند؛ از زنان روشنفکر و روزنامهنگار دوران قاجار. وی بنیانگذار نخستین نشریهٔ اختصاصی زنان و موسس دو مدرسهٔ دخترانه بود.
وی با انتشار نشریات، ضمن آموزش و آگاهسازی زنان، برای احقاق حقوق زنان نیز تلاش کرد. او همچنین به تشویق فراگیری هنرهای دستی توسط زنان میپرداخت و از نخستین زنانی بود که دو شعبه مدرسه نوین: «دخترانه دارالعلم» و «صنایع مزینیه» را بنیان نهاد و چند کتاب فرانسوی نیز به فارسی ترجمه کرد.
(یک فمنیست واقعی، به این شکل در جهت احقاق حق بانوان فعالیت میکنه؛ نه که مثل برخی از اوباش چپگرا، با لختشدن و بیرون ریختن خیکوخمره، خودش رو مبارز جلوه بده!)