Acharya’s upanayanam was performed at the age of five itself. When we look at the story of Sambandhar, it is learnt from Periya Puranam that he started singing devotional verses at the age of three,
thereafter undertook pilgrimage to a few kshetrams, when he returned, his Upanayanam was performed. Since it is mentioned “upanayana paruvam eitha” (உபநயன பருவம் எய்த), it hints that the sacred thread ceremony was conducted at the minimum age by which it was appropriate to be
performed. For ‘Nitya Upanayanam it is eight years of age. For ‘Kaamya Upanayanam’ it is only five years of age. There are two types of karmanushtanams. #Nityam and #Kaamyam. For #NityaKarma the fruit (benefit) is only the invigoration of the Atma [Atma shakti] internally. No
other desired gain can be obtained by that. Is there any gain if one speaks the truth always? We see that lucrative profits can be obtained only by speaking lies! Despite that, is there not a rule that we should speak only the truth? Why is it so? Because, it is a sin to speak
lies; that is, the Atma becomes impure. Nitya karma is also like that. Not doing it is a sin. If it is done, apart from the cleansing of the Atma -which happens without our knowledge, no visible benefits like wealth, progeny etc. can be shown. Kaamya karma is done with the
specific intention of attaining a desired objective. The Putra Kaameshti yajna performed by Dasaratha with the specific intention of begetting a son was a kaamya karma. Circumambulating the Navagrahas with the specific desire of getting a promotion is Kaamya karma. It is not
necessary that these should be done. Nitya karma must be done. Not doing it is a sin. Nitya Upanayanam should be performed at the age of eight. Eight years is including the period in the womb. That is, seven years and two months after birth. This is the minimum. There is an
opinion in the Sastras that this stipulation is also the ‘maximum’. However, it is said that it can be done up to sixteen years of age, thus providing a grace of another eight years considering that there could be some unavoidable circumstances. Should never go beyond that.
It is a sin if it is allowed to go beyond that. We saw that it is a sin to avoid something categorised as ‘Nityam’, isn’t it? According to this [rule], it is a sin if a father does not perform the sacred thread ceremony for his son even by sixteen years of age. Nowadays many
fathers are committing this sin without any reason or justification. The point is, Gayatri should enter the mind of the Brahmin boy before the emotion of lust enters his mind and only if he chants the Mantra daily to the extent of a thousand times will he attain Mantra siddhi and
purification of mind, and will also radiate positive vibrations to the world. Is it not a sin if a father fails to facilitate his son’s attainment of the wellbeing of his atma and welfare of the society? 8 years of age is what is called as ‘Mukhya’ time. Mukhyam means adhering to
the rules correctly. In an attempt to be lenient, Sastras have given a second option which is #Gaunam. The period above 8 and up to 16 is Gauna period for Upanayanam. It is said in the Manu Smriti [and other Sastras] that if a person goes beyond this period without Upanayanam
being performed, he becomes a Vraatya. ‘Vraatya’ means an out-caste. When the age limit for Government service is prescribed as 25 years, do they not try to follow it even by producing false certificates? But when age limit is prescribed by the Sastras if one decides to act as
per their wish and not follow what is said, is it correct? I am tirelessly saying all these hoping at least one or two will get sensitized and feel responsible. While in the present times we are all so indifferent in this matter, in the olden days parents of children who were
mentally very sharp, observing the child grasp very well whatever was taught even at the age of 4 or 5, used to think “Should we not perform the Upanayanam till the age of eight!” Addressing this very situation, Sastras have prescribed one ‘Kaamya Upanayanam’. It has given the
minimum lower age as five years for this purpose. It is generally said that ‘Kaamya’ karma which is performed to fulfil one’s own desires, is inferior to ‘Nitya’ karma, which is ordained as one’s duty in the Sastras. However, when we say ‘Kaamyam’ in the matter of Upanayanam,
which desire does it intend to fulfil? As said in the Smritis, “brahma varchasakaamasya panchame” is it not intended that the son should earn Brahma Tejas, purify himself and also facilitate purification of the society? How can this be counted along with the other worldly
desires? If the child is mentally sharp by nature, Gayatri Devi will enter his intellect and ensure that the intellect gets sharper and not get blunted. Also, she will ensure that the intelligence and power do not stray into unrighteousness but remain righteous, leading to
betterment of the individual. Even if the children are dull or of average intelligence, repetitive chanting of Gayatri Mantra sharpens their intellect, makes it shine and enables them follow the path of goodness. That Mantra is a helpful one, whatever be the level one is in.
Acharya, Sambandar, et al. are incarnations endowed with the power of the divine. Even then, they did not show it off externally – did not show it off all the time. They displayed it only when the need arose. When the Divine comes down to act as human – ‘Leela Maanusha Vesham’ in
the material world, this is how it displays its Divinity – only once in a while! They had incarnated only to show the right path for ordinary human beings. Therefore, they conducted their human lives in such a manner so as to demonstrate to the human beings as to what can be
achieved by using human power in a proper regulated way and also to provide motivation to the humans to live that way. Moreover, Swami takes incarnations with the desire that people should mingle and move with Him. If it is entirely a display of divine power, will others come
forward to mingle and move with him? They will stand at a distance and will only tap their own cheeks (in reverence). If Acharya had displayed himself as Paramashiva all the time, how could his father and mother have brought him up showing love and affection? This is how in many
incarnations everything is done as if He were a human being. The divine power is exhibited only when there is a need, and these divine deeds are also erased from the memory of those who live with them. Nevertheless, when the world was getting degraded, the compassionate heart of
Acharya, Sambandhar, et al. did not allow them to rectify it in a gradual and human way. Acharya was very anxious to complete the reestablishment of Dharma in the entire country within a span of 32 years; Sambandhar was anxious not to take more than 16 years to reform Tamilnadu
alone. That is why they demonstrated an extraordinary intelligence not found in ordinary human children and completed their studies at a very young age. To show that it was not his own effort but Ambal’s grace, Sambandhar became a Jnani and an erudite scholar after having
consumed the milk of Ambal. I have mentioned earlier itself that there is a similar story about Acharya also. He looked more like a‘prodigy’, something rare among human children; He lived more as a genius child on whom the parents could shower their affection, and not as an
incarnation where the parents and others would stand at a distance and worship him. Having mastered the grammar and literature of the native language and Samskritam by the age of five, Acharya had his upanayanam at that age, went for Gurukula Vasam, completed his adhyayanam-
learning the Vedas and mastered all the Sastras by the age of 8. Acharya has done wonderful things like Upanayana at the age of five, mastering Sastras, etc. within the age of eight, taking up Sanyasam at that age itself and completing the writing of all commentaries [Bhashyam]
by the age of 12 itself. He would have completed his studies even earlier! However, the study of Vedas cannot be undertaken without getting the sacred thread ceremony done; also the Sastras of Saanga and Upaanga of the Vedas cannot be studied; Even if it is Kaamya Upanayana, it
cannot be performed before the age of five – thus with a view to demonstrate that everything should be done according to the Sastras, he studied only the native language, language of the Devas [Samskrit], their ‘Grammar’, literature, etc. by five years of age and postponed the
study of Sastras to beyond 5. Although it would sound good to say ‘Acharya is the only person to have had the greatness of studying and grasping literature and plays even before the performance of sacred thread ceremony’, the thought of another person keeps coming up in my mind!
Let me say who it is. Instead of someone else talking about it, he has himself written about the scholarly traits which were there in him even before his upanayanam was performed. His name is Rajachoodaamani Deekshitar. He had lived around 350 to 400 years back. He was the
brother-in-law (wife’s brother) of Appaya Deekshitar. It is learnt that he not only studied literature much before his Upanayanam, but also created them! In the play #Kamalinee_kalahamsam written by him, he has mentioned thus: ‘Even before Gayatri, one of the wives of Brahma,
came to me, that is even before having my Upanayanam, his other wife Saraswati had come to me (mastery in composing literature had been achieved)! To demonstrate that they did everything after their upanayanam at the appropriate age, and only because of the grace of Gayatri,
Acharya and Sambandhamurthy Swami carried out their special tasks only after the upanayana ceremony. It was done as a lesson for all of us. Decimating the other religions and establishment of Sanatana Dharma was the main task of these incarnations. Therefore, instead of holding
protest meetings against conversions, organising conferences, indulging in violence if needed etc., it is enough if we first and foremost conduct the sacred thread ceremony for our children at the age of 8 and persuade and cajole them into doing the Gayathri Japam a 1000 times
daily – all conversions will run away due to the power of the mantra! It is enough if the children start by doing it for a few days, Gayatri will take a hold on them. They will start doing it with interest on their own, without the need for us to persuade, threaten, or compel
them. I am repeatedly banging my head on the same subject only because we are not making use of the huge treasure we have. (Maha Periyava is uttering these words with great concern). There is nothing else that we need to do, for having listened to the life history of Acharya.
1 This is the rule for Brahmins. The age prescribed for Kshatriyas is 11-22; for Vaishyas 12-24.
ஸ்ரீராமாநுஜர் ஜெயந்தி*
25/4/23
ஒரு பூரண மனித ஆயுளைப் பூர்த்தி செய்த மகான் ஸ்ரீராமானுஜர். அவ்வாறு 120 ஆண்டுகள் வாழ்ந்து ஆன்மிக சமுதாயக் கடமையாற்றிய அப்பெருமகனாரின் வாழ்க்கையை 120 வாக்கியங்களில் தொகுத்தளித்திருக்கிறார் மெய்யூர் ஸ்ரீ நரசிம்மாச்சார்யார்.
ஸ்ரீமதே ராமானுஜாய நம:
1. ஸ்ரீ பெரும்பூதூரை பிறப்பிடமாக உடையவர். 2. ஆஸுரிகேசவாசார்யர் மற்றும் காந்திமதிதேவியை பெற்றோர்களாக உடையவர். 3. சித்திரையில் ஆதிரை நாளில் அவதரித்த பெருமையை உடையவர். 4. திருமலை நம்பியை மாதுலராக உடையவர். 5. மாதுலரால் சூட்டப்பட்ட லக்ஷ்மணன் என்ற பெயரை உடையவர். 6. பிற்காலத்தில்
சூட்டப்பட்ட இளையாழ்வான், ராமானுஜர் என்ற பெயர்களை உடையவர். 7. 16 வயதிற்குள் கசடறக் கற்றுக் கொண்ட வேத, வேதாங்க, சாஸ்திர கல்வியை உடையவர். 8. நல்லார் பரவும் ராமானுஜன், கற்றார் காமுறு சீலன் என்று போற்றப்பட்ட பெருமையை உடையவர். 9. வேதாந்த சாஸ்திரத்தை போதித்த யாதவபிரகாசரை குருவாக உடையவர்
#மகாபெரியவா மே 06 2017 தினமலர்.-திருப்பூர் கிருஷ்ணன்
காஞ்சிப் பெரியவரைத் தரிசித்து, சென்னை திரும்பிய அந்த ஓவியர், வீடு வந்தார். சாய்வு நாய்காலியில் சோர்வோடு அமர்ந்தார். அவர் மனைவி ஆவலோடு கேட்டாள், “பெரியவாளை தரிசனம் செஞ்சேளா? 28 வயசாகியும் நம்ம பொண்ணுக்கு இன்னும் கல்யாணம் கூடி
வரலியேங்கற கவலையைச் சொன்னேளா? பொருளாதார பிரச்னை தான் நம்ம பெண் கல்யாணத்தைத் தாமதப் படுத்தறதுன்னு தெளிவாச் சொல்லச் சொன்னேனே? பெரியவர் ஆசீர்வாதம் பண்ணினாப் போதும். நம்ம பெண் கல்யாணம் வெகுசீக்கிரம் நடந்துடும்.” மனைவிக்கு எந்த பதிலும் சொல்லாமல் அவர் அமைதி காத்தார். அவருக்குச் சம்பளம்
குறைவு. அன்றாடச் செலவுக்கே கடன் வாங்க வேண்டிய நிர்ப்பந்தம். இதில் கல்யாணத்திற்குப் பணம் சேர்ப்பது எப்படி? மாப்பிள்ளை வீட்டார் கேட்கிற வரதட்சணையைப் பார்த்தால் மனம் மலைக்கிறது. வரதட்சணை வாங்கக் கூடாது என்று பெரியவர் ஓயாமல் சொன்னாலும் யார் கேட்கிறார்கள்?
ஓவியர் பெருமூச்சுடன், “நான்
மகாபெரியவா ஒரு நாள் தினசரி செய்ய வேண்டிய அனுஷ்டானங்களை உரிய நேரம் கடந்தும் செய்யாமல் ஏதோ யோசனையில மூழ்கி இருந்தார். அவரைப் பார்த்தால் மோன நிலையில ஏதோ தியானத்துல ஆழ்ந்து
இருப்பது போல தெரிந்தது.
மடத்தில் உள்ளவர்களுக்கே அது மாதிரியான சூழல் அபூர்வம். கொஞ்ச நேரம் கழித்து மகான், மடத்தோட மேனேஜரைக் கூப்பிட்டார். ரொம்ப காலத்துக்கு முன்னால் மடத்தோட தொடர்புல இருந்த ஒருவரின் முகவரியைத் தேடி எடுத்துக் கொண்டு வரச் சொன்னார். பல காலத்துக்கு முன்னால் மடத்துக்கு
கைங்கரியங்கள் செய்தவர் என்பதால், குறிப்பு நோட்டுகள் பலதையும் தேடி அவரின் விலாசத்தைத் தேடி எடுத்துக் கொண்டு வந்தார், மடத்தின் காரியதரிசி. அந்த விலாசத்தைப் படிக்கச் சொல்லிக் கேட்ட பரமாசார்யா அது சரியான முகவரிதான் என்பது போல தலையை அசைத்தார்.
“இந்த விலாசத்துக்கு உடனடியா இவ்வளவு
#மகாபெரியவா
கட்டுரையாளர்-பி.ராமகிருஷ்ணன்
புதிய தட்டச்சு-வரகூரான் நாராயணன்.
ஒருசமயம் பெரியவா ஸ்ரீமடத்தில் இருக்கும் போது அவரை தரிசனம் செய்ய வந்த பக்தர்கள் கூட்டத்தில் ஆறேழு பேர் ஒரு குழுவாக வந்து இருந்தார்கள். அவர்கள் நெற்றியில் பளீர் என்று இட்டுக் கொண்டிருந்த திருமண்ணே அவர்கள்
வைஷ்ணவர்கள் என்பதை உணர்த்தியது. தங்களுக்குள்ளேயே எதோ மெதுவாக பேசிக் கொள்வதும் அடிக்கடி ஆசார்யாளை எட்டி எட்டிப் பார்ப்பதுமாக இருந்தார்கள். அதே சமயம் அவர்களில் ஒருவர் மட்டும் தனக்கு இதில் எல்லாம் இஷ்டம் இல்லை என்பது போல நெட்டுக்குத்தான ஒரு பார்வையோட எந்தச் சலனமும் இல்லாமல் நின்று
கொண்டிருந்தார். மடத்துக்கு வைஷ்ணவர்கள் வருவது புதிது இல்லை என்றாலும் அவர்களின் செய்கைகள் கொஞ்சம் வித்யாசமாக இருந்தததால் எல்லாரையும் திரும்பிப் பார்க்க வைத்தது. ஒருவழியாக அவர்கள் பெரியவா முன்னால் வந்து நின்றார்கள். யாரும் எதுவும் பேசலை. ஆனால் அவர்கள் கண்ணில் இருந்து ஜலம் மட்டும்
#பக்தி
துக்காராமுக்கு மராத்தியைத் தவிர வேறு மொழி தெரியாது. படிக்காதவர். பரிபூர்ண பக்தியோடு விட்டல ஸ்மரணம் செய்பவர். அபங்கங்கள் இயற்றி பாடுவார். விட்டலன் அவரிடம் அலாதி அன்பு கொண்டவன். அவரோடு பேசுவான் சாப்பிடுவான். உற்ற நண்பர்கள் இவ்வாறு தானே இருப்பார்கள். தேஹு என்ற அக்கிராமத்து
இரு பிரிவினர் துக்காராமை ஒரு விஷ ஜந்துவாகவே பார்த்தார்கள். எரியும் தீயில் எண்ணெயாக துக்காராமோடு சேர்ந்து பாண்டுரங்கன் சாப்பிடுகிறான் என்ற செய்தி அவர்களை வாட்டியது. ஆனால் அண்டை கிராமங்களில் துக்காராம் புகழ் பரவியது. இதனால் எங்கும் அவரை வரவேற்றனர். எங்கு சென்றாலும் யார் என்ன உணவு
அளித்தாலும் துக்காராம் தனக்கு அருகே மற்றொரு இலை போடுங்கள் என்பார்.
"யாருக்கு?"
"என் பாண்டுரங்கனுக்குத்தான்"
எல்லோரும் சாப்பிட்டு முடித்தவுடன் அந்த ஆளில்லாத இலையும் காலியாகத்தான் இருக்கும். விட்டலன் அரூபமாக (மற்றவர் கண்ணுக்கு) அமர்ந்து சாப்பிடுவான். தேஹூவினர் ஒரு திட்டம்
#திரிபுராந்தகர்_திருக்கோயில்
திருவள்ளூர் மாவட்டத்தில் உள்ள கூவம் என்னும் ஊரில் பாடல்பெற்ற திரிபுராந்தகர் திருக்கோயில் அமைந்துள்ளது. இக்கோயில் பஞ்சபூத தலங்களில் அக்னி தலம் ஆகும். இத்தலத்தில் உள்ள விமானம் கஜபிருஷ்ட விமானம் ஆகும். இத்தல மூலவரான சிவன் சுயம்பு மூர்த்தியாக அருள்
பாலிக்கிறார். சுவாமியின் தலையில் கூரம் பட்ட இடத்தில் காயத்தழும்பு இருப்பதால், லிங்கத்தை தொட்டு பூஜை செய்வதில்லை. இங்கு மூலவரின் தலைக்கு மேல் பச்சை கற்பூரம் மட்டும் தூவி, பாலாபிஷேகம் செய்வது சிறப்பம்சமாகும். திரிபுர அசுரர்களை அழிக்கும் பொருட்டு, இத்தல இறைவனார் மேரு மலையை வில்லாக
ஏந்திய தலம் என்பதால் ’திருவிற்கோலம்’ என்ற பெயர் இத்தலத்திற்கு வந்தது. இங்கு சிவன் தவக்கோலத்தில் காட்சியளிக்கிறார். திருஞானசம்பந்தர் தன்பதிகங்களில் சிவன் திரிபுராந்தக அசுரர்களை வதம் செய்த வரலாற்றை சிறப்பாக பாடியுள்ளார். சிவனால் வதம் செய்யப்பட்ட தாரகனும் வித்யுன்மாலியும் கருவறைக்கு