Thread by @Przewodzik

#PrzewodzikKsiążkowy #ChińskiTydzień

„Po trzech dniach jazdy trafia się do najbardziej imponującego i majestatycznego z miast, które dzięki swej świetności, znaczeniu i pięknu zostało nazwane Kinsaj, co oznacza «Niebiańskie Miasto»” - odnotowuje Marco Polo. — „Jest to (1)

najwspanialsze miasto na świecie i można znaleźć tu tyle rozkoszy, że podróżnikowi zdaje się, iż trafił do raju”. Marco miał do czynienia z apogeum chińskiej cywilizacji. Znalazł się w mieście tak postępowym, tak pięknym, tak pełnym zmysłowych przyjemności, że ledwie potrafił (2)

przekonać sceptycznych Europejczyków, iż nie pisze o jakiejś niematerialnej wizji, lecz o miejscu tak prawdziwym jak Wenecja. Podobnie jak miasto rodzinne podróżnika, Kinsaj zbudowano dookoła sieci kanałów, na których tłoczyły się wszelkiego rodzaju łodzie. Hangzhou - bo taką (3)

nazwę nosi ono obecnie - oczarowało Marca jak żadne inne miejsce w Azji. Po raz pierwszy spotkał się z majestatem Chin na najwyższym poziomie, nienaruszonym przez Mongołów. W Kinsaju napotkał zapierającą dech w piersiach przyszłość, która choć namacalna i tętniąca życiem, (4)

była dla niego nierzeczywista. Tym razem uważał się nie tylko za wędrowca, ale też za odkrywcę i podjął się zbadania tego miejskiego cudu. Ogłasza: „Ja, jaśnie pan Marco Polo, bawiłem w tym mieście wielokrotnie i postanowiłem z wielką starannością zaobserwować oraz zbadać (5)

wszelkie kwestie dotyczące tego miejsca i opisać je w moich notatkach”. Mieszkańcy niechętnie dopuszczali obcokrajowca takiego jak Marco do swojego życia rodzinnego; dla nich reprezentował on mongolskich najeźdźców. Poza tym Polo nigdy nie nauczył się chińskiego. Wskutek tych (6)

przeszkód znaczna część ukrytego życia miasta — duchownego i seksualnego - umknęła jego dociekaniom. Mimo to, wiedziony ciekawością, dowiedział się więcej na temat Kinsaju i jego mieszkańców niż jakikolwiek Europejczyk przed nim. (...) Jak wenecjaninowi udało się spenetrować (7)

i rozszyfrować to olbrzymie, rozwinięte, złożone miasto? Starał się poznawać obce kultury z różnym skutkiem, lecz jego opis Kinsaju wykazuje biegłość w posługiwaniu się szczegółem i niezwykłą precyzję. W rzeczywistości korzystał z pomocy eksperta, jak sam wyjaśnia: „Będę (8)

posługiwał się relacją [z Kinsaju] przysłaną na piśmie przez władczynię królestwa Bajanowi, który podbił tę prowincję, podczas oblężenia. Miał przekazać ją wielkiemu chanowi, aby ten - dowiedziawszy się o wspaniałości miasta — nie pozwolił go złupić ani spustoszyć”. Innymi (9)

słowy, Marco miał dostęp do wiadomości o mieście dostarczonych przez mongolski wywiad. (…) W każdym razie jego rozważania dotyczące Kinsaju są czymś więcej niż tylko mieszaniną cytatów; wniósł też do nich własne spostrzeżenia, tak że mógł śmiało stwierdzić: „Wszystko to (10)

prawda, gdyż ja, Marco Polo, ujrzałem to potem na własne oczy”. Marco rozpoczyna olśniewający opis Kinsaju od stwierdzenia, że miasto jest „tak ogromne, iż jego obwód wynosi [...] około 160 km, ponieważ jego ulice i kanały są bardzo szerokie i wielkie”. Odmalowując ten (11)

tajemniczy gród sceptycznemu czytelnikowi z Zachodu, Marco pisze: „Są też place, gdzie odbywa się targ; z powodu olbrzymich tłumów, które się na nich zbierają, są one wielkie i rozległe. Po jednej stronie leży bardzo czyste, słodkowodne jezioro [Jezioro Zachodnie], a po (12)

drugiej jest potężna rzeka, która - wpływając licznymi wielkimi i małymi kanałami do każdej części miasta — zbiera wszystkie nieczystości i wpada do jeziora. [...] To sprawia, że powietrze jest bardzo zdrowe; po mieście podróżować można lądem, a także tymi strumieniami. (13)

Ulice i kanały są tak szerokie, że łodzie mogą wygodnie nimi przepływać, a wozy - wozić rzeczy potrzebne mieszkańcom”. (14)

Laurence Bergreen "Marco Polo. Od Wenecji do Xanadu", Poznań 2008