بنیان هنجاری ایران بر دو ستون استوار است: #داد و #مدارا. این دو ستون کیفیت و چگونگی فرمانروایی در تمدن ایرانی را نشان میدهد. بدون درک این دو ستون نمیتوان کلان استراتژی نوینی در ایران را تدوین، طراحی و و راهاندازی کرد. در واقع، پیشبرد هر سیاستی نیازمند تکیه بر این دو معیار است
#داد ستون نخست سامان سیاسی ایران است که میتوان در چهره فرمانروایان آرمانی یافت. ویژگی بارز فرمانروایان آرمانیِ اسطورهای٬ فریدون و کیخسرو٬ دادگری است. آوازه سه فرمانروایان آرمانی تاریخی، کوروش بزرگ، داریوش بزرگ٬ و خسرو انوشیروان٬ ریشه در حکمرانی دادگرانه دارد تا پیروزهای نظامی.
پس یکی از ریشههای #تداوم چیرگی ایران بر جهان را باید در دادگری ایرانی دید. مقام امام نخست شیعیان که فرمانروای مذهبی آرمانی در حافظه ایرانی است، نیز نه فتوحات دوران خلافت کوتاهش بل شیوه حکمرانی عادلانه وی بود. حتی #شاهنامه فردوسی، مهمترین متن ایرانی، نیز #حماسه_داد نامیده میشود
نبوغ نظامی #نادر_شاه افشار، واپسین فاتح بزرگ آسیا، ستودنی است چرا که ایران را نجات داد اما مردم #نظامیگری او را نپذیرفتند. برعکس، دادگریِ #کریمخان_زند که بر همه ایران فرمان نمیراند را میستایند. پس ویژگی آرمانی فرمانروای ایرانی نه پیروزیهای نظامی و جهانگشایی٬ بل دادگری است.
#مدارا ستون دوم هنجاری ایران است. کوروش بزرگ با مدارا توانست حکومتی جهانی بر فراز تمدنهای درخشان بابل، مصر، لیدیه و آشور بنا نهد. منشور حقوق بشر کوروش نمود و نماد مدارا و حافظ حقوق ملل مغلوب است. مدارا بود که کثرت مردمانی با فرهنگ و ادیان گوناگون را ذیل وحدت ایرانی گردهمآورد.
مدارا در نیمه دوم هخامنشیان بتدریج بکناری گذاشته شد تا آنکه کشور با هجوم اسکندر فروپاشید. اشکانیان مدارا را در فرمانروایی ۴۷۱ ساله خود درپیش گرفتند. ساسانیان اما مدارایی با ادیان غیرزرتشتی کمتر مدارا کردند.#مانی و #مزدک کشته شده و مسیحیان تا زمان پذیرش #کلیسای_نسطوری زیرضرب بودند
پس از اسلام نیز مدارا هر گاه مجال مییافت بر غنای تمدن ایران میافزود. سامانیان و دیلمیان (بوییان و زیاریان) مدارا را در پیش گرفتند و #رنسانس_ایرانی در همین دوران بود. مدارا اما اندکاندک بفراموشی سپرده شد و #تحجر جایگزین آن گشت تا بدانجا که هر اندیشه نوینی با انگ بددینی روبرو شد
اهمیت #داد بدین معناست که نهاد قضایی، و نه نهاد قانونگذاری و اجرایی٬ رکن هنجاری دولت ایرانی است. چرا که مسئول دادپراکنی و پاسداشتِ داد است. اهمیت #مدارا نیز به این مسئله اشاره دارد که سیاستهای یکسانساز در ایران شکست میخورد و مدارا نسبت به کثرت #شیوه_زندگی امری گریزناپذیر است!
داد و مدارا نگهدارنده ویژگی بنیادین #وحدت_در_عین_کثرت ایران هستند.
بدون این دو نمیتوان تنوع اندیشه و شیوه زندگی در متن تمدن ایران را پذیرفت. برعکس، #بیداد و #تحجر ویران کننده سامان سیاسی کشور هستند. درخشش تمدن ایرانی همزمان با فرمانروایانی بودند که از بیداد و تحجر دوری گزیدند.
نگهداشت امنیت ملی و حفظ #تمامیت_ارضی ایران بدون #قوی_شدن امکان ندارد؛ شرط قوی شدن پایدار اما تقویت رابطه دولت و ملت است. بنیان این رابطه نیز باید با داد و مدارا سازگار باشد. پس بر فرمانروای ایرانی است که #داد گستراند و #مدارا پیشه سازد. این همه را ۵سال پیش در #سیاستنامه گفته بودم
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
بانی فرقه #علویه یا #نصیریه ابوشعیب محمد بن نُصَیر نُمَیری یا #ابن_نصیر از غالیان شیعه بود و با محمد بن عثمان بن سعید عمری دومین نایب واپسین امام شیعیان درگیر شده و خود را نایب وی و سپس باب امام یازدهم و سرانجام پیغمبری خواند که امام دهم او را مبعوث کرده
پس از مرگ #ابن_نصیر ابتدا محمد بن جندب و سپس عبدالله جنان #جنبلانی ایرانی تبار و ملقب به #الفارسی جانشینش شدند. این الفارسی بود که جشن هاى ایرانى #نوروز و #مهرگان را به عنوان روزهاى تجلى الوهیت امام نخست شیعیان در خورشید گرامى داشت و #نصیریه در قدیم به تاسی از وی بزرگ میشمردند.
رهبر اصلی علویه اما حسین بن حَمدان خَصیبی بود که بر تعالیم باطنی و آنچه که #علوم_فارسیات مینامیدش تکیه داشت و پس از ۲۷ سال جستجو در ۱۰ محرم ۳۱۴ ق با پیری به نام علی بن احمد #طُربائی دیداری شگرف داشت. پس به بغداد رفت ولی به زندان افتاد تا از آن گریخت و به #رقه شد و یاران ۵۱ نفره
عَلَویه و عَلِوی ناهمسانند. عَلَویه یا نُصَیریه در کرانه مدیترانهای سوریه و استان هاتای ترکیه است; استانی که سوریه آن را بخشی از خاک خود میدانست. عَلِوی، علویگرایی یا قزلباشگرایی اما بزرگترین اقلیت دینی ترکیه است و باورهایی همچو شیعه ۱۲ امامی دارد.
#علویان_سوریه در طول تاریخ زیر تیغِ تکفیرِ اعراب و ترکان سنی بودند تا آنکه فروپاشی امپراتوری عثمانی و آغاز قیمومیت فرانسه بر سوریه چرخشی در سرنوشت تیره آنان شکل داد و در ۱۹۲۰ م. زمینه برای برپایی دولت مستقل علویان #لاذقیه در ورای منطقه جبال نصیریه با نظام اداری ویژهای فراهم شد.
در ۱۳۰۱ #دولت_علویان رسما نامگذاری شد و ژنرال بیوت از سوی پاریس حاکم این دولت نوبنیان منصوب شد اما در ۱۳۰۴ فرانسه فرمان استقلال کامل دولت علویان را صادر کرد; دولتی که تا ۱۳۱۵ ادامه داشت اما بدلیل اعتراضات ملیگرایان سوری از سوی پاریس منحل و سرزمین #علویون دگربار به سوریه ملحق گشت
دلِ شامات است; سرزمینی با قدمتی طولانی ولی فاقد هویت ملی! کشوری که حتی نام خود را از تمدنی تاریخی ورای مرزهایش به عاریت گرفته: امپراتوری #آسور یا #آشور در شمال عراق؛ #سوریا نامی بود که یونانیان و رومیان آن را بر شامات گذاشتند و #آسورستان نامی بود که ایرانیان بر عراق
جغرافیای گسسته سوریه اما بلای جانش گشته؛ جغرافیایی که این کشور را به شش بخش جداگانه تقسیم کردهاست: واحهای در جنوبغربی، دروازهای در شمال، نواری ساحلی در غرب، فلاتی ناهموار در جنوب، دالانی شمالی-جنوبی و زمینی هموار و بایر در شرق. کنش و رخدادهای سوریه را از دریچه جغرافیا ببینید!
در پشت کوههای لبنان واحهای است که از یکسو به کوه و از دیگر سو به بیابان منتهی میشود. #دمشق در میان آن جای دارد که کارکردی شبیه دژی کوچک دارد. از دمشق دسترسی به همه جای کشور کم و نادر است. جای شگفتی نیست که حاکم دمشق نیازمند دولتی نظامی با مشت آهنین برای حکومت بر همه کشور است.
انتخابات ریاست جمهوری آمریکا انتخاباتی دو مرحلهای است که از طریق #مجمع_گزینندگان (کالج الکترال) رئیسجمهور و معاون وی را برمیگزیند. در دیگر جمهوریهای جمهوریهای ریاستی (برزیل) و نیمه ریاستی (فرانسه) رئیس جمهور با رأی مستقیم (هر نفر یک رأی) برگزیده میشود
شهروندان آمریکایی که در یکی از ۵۰ ایالت یا در واشینگتن دیسی ثبتنام شدهاند، رأی خود را برای انتخاب گزینندگان به صندوق میاندازند. گرچه مردم در روز انتخابات نام نامزدهای ریاستجمهوری را در برگههای اخذ رأی مینویسند، اما در عمل گزینندگان رئیسجمهور و معاون وی را انتخاب میکنند.
در گام بعد اعضای منتخب گزینندگان مستقیما به رئیسجمهور و معاونش رأی میدهند که به آن #رأی_الکترال میگویند. نامزدی که بتواند دستکم ۲۷۰ رای از ۵۳۸ رای الکترال را بدست آورد، رئیسجمهور آمریکا خواهد شد. اینگونه انتخابات ویژه بر پایه اصل ۲ و متمم ۱۲ قانون اساسی آمریکا تشریح شده است.
چمران یگانه چهره پشتیبان صدر در میان انقلابیون ایرانی نبود. قطب زاده همانند #مصطفی_چمران از جوانان حامی #دکتر_محمد_مصدق بود که برای آموزش در رشتۀ زبان انگلیسی راهی آمریکا شده بود. #قطب_زاده شخصیتی تکرو و پرسروصدا بود که اعتمادبهنفس بالایی داشت
آوازۀ او در میان مبارزین انقلابی ایرانی زمانی بالا گرفت که در جریان مراسم نوروز سفارت ایران در واشینگتن سیلی بر گوش #اردشیر_زاهدی سفیر وقت ایران در آمریکا نواخت. صادق قطبزاده با اخراج از آمریکا راهی کانادا شد تا مبارزات خود را در انجمنهای اسلامی دانشجویان خارج از ایران پی گیرد.
او در سال ۱۳۴۲ به آیتالله خمینی نزدیک شد و اندکی پس از آن از یاران نزدیک #موسی_صدر شد. صدر تأثیر فراوانی بر زندگی قطبزاده داشت تا بدانجا که، به گفتۀ #کارول_جروم (نامزد و معشوقه صادق قطبزاده) «موسی صدر غولی در در زندگی صادق بود.» جروم از نقش #صادق_طباطبایی خواهرزادۀ موسی صدر،
برای بیش از ۲.۵ هزاره است که ایران در دل غرب آسیا جای گرفته؛ در گسترهای از نیل و بسفر تا سند و ختن که در گذشته #اویکومن مینامیدش. برخلاف تاریخ دیرینش، حضور جغرافیایی قدرتهای بزرگ در همسایگی آن از قاعدهای نوین تبعیت میکند: «نه خیلی دور، نه خیلی نزدیک»!
آمریکا تمرکز روزافزونی بر حوزه #ایندو_پاسیفیک داشته، روسیه در محور دنیپر-کریمه گیر کرده و چین چشم به تایوان دوخته. با این حال، هر سه کوشیدهاند تا سیاست خاورمیانهای خود را با رویکرد نوین ژئواکونومیکی مبتنی بر توسعه اقتصادی همراه سازند؛ امری خلافِ آمدِ عادت در منطقهای تاریخی!
از سقوط شاهنشاهی هخامنشی، ایران معمولا شاهد حضور یک یا چند قدرت بزرگ جهانی در همسایگی خود بوده؛ از روم و عثمانی در غرب و روسیه تزاری و شوروی در شمال گرفته تا بریتانیا در جنوب، مغولان در شرق و گورکانیان در جنوب شرق. جایگاه ژئواستراتژیک کشور هم نعمت بوده و هم نفرین؛ شمشیری دودَم!