राजकारण्यांच्या या भाऊगर्दीत दिल्या शब्दाला जागणारा 'राज'नेता...

राज ठाकरे शिवसेनेतून बाहेर पडले. ह्या एक मागे एक नव्हे तर बऱ्याच गोष्टी कारणीभूत होत्या. त्यातली सर्वात महत्वाची गोष्ट म्हणजे त्यांनी दिलेला "शब्द".
लहानपणापासूनच बाळासाहेबांसोबत त्यांचा वावर असल्याने १/१३ बाळासाहेबांचे संस्कार त्यांच्यावर घडत गेले.लहान वयातच राज ठाकरेंना राजकारणाबद्दल आकर्षण निर्माण होतं गेलं.जिथे जिथे बाळासाहेब ठाकरे जात असत तिथे तिथे राज ठाकरे त्यांच्या सोबत दिसत असत.बाळासाहेबांवर येणारा ताण पाहून राज ठाकरेंनी तरुण वयातच बाळासाहेबांच्या खांद्यावरची जबाबदारी २/१३

"राज ठाकरे म्हणजे महाराष्ट्राला मिळालेलं हिरेजडित रत्न"

राज ठाकरे म्हणजे अस्सल #मराठी व्यक्तिमत्व, राज ठाकरे म्हणजे धर्मांध नव्हे तर धर्माभिमानी हिंदू, राज ठाकरे म्हणजे महाराष्ट्राचा बुलंद आवाज, राज ठाकरे म्हणजे सत्य आणि असत्य ह्यातला फरक अधोरेखित करणारा दुवा १/१३ राज ठाकरे म्हणजे महाराष्ट्र प्रेमाचं निस्सीम उदाहरण, राज ठाकरे म्हणजे ह्या इथल्या महाराष्ट्राच्या मातीला आणि आई समान असलेल्या मराठी भाषेलाही अभिमान वाटावा असा जिगरबाज सुपूत्र,आपली अस्मिता जपणारा अन् मातृभाषेवर जीवापाड प्रेम करणारा नेता. दुर्दैवाने ह्याच मातीत जन्माला आलेल्या २/१३

शिवसेना-काँग्रेस-राष्ट्रवादी एकत्र आले म्हणून किती शिवसैनिक, राष्ट्रवादीचे आणि काँग्रेसचे कार्यकर्ते पक्ष सोडून गेले?

राजकारणात भावनिक व्हायचं नसतं. वास्तव स्वीकारावं लागतं. बऱ्याचदा बरेचसे निर्णय काळजावर दगड ठेवून घ्यावे लागतात. ज्यांना जायचं त्यांना दरवाजे उघडे आहेत १/२० पण जाता जाता काही गोष्टी कानावर घालतो त्या ऐकून जा. १६ वर्षे राजसाहेब मराठी अस्मिता, मराठी माणूस, मराठी भाषा, मराठी तरुण-तरुणी, रोजगार, शिक्षण, रस्ते, गडकिल्ले, कला, साहित्य, कृषी, महाराष्ट्राची ब्लु प्रिंट याबद्दल बोलले, भूमिका घेत राहिले. त्या बदल्यात काय मिळालं? २/२०

गुलाब.

✍️✍️✍️✍️
माझं नुकतंच तारुण्यात आगमन झालं होतं. आजूबाजूच्या मित्र,मैत्रिणी प्रेमात पडलेले पण आमचा नंबर मात्र अजूनही ह्यात लागला नव्हता. त्याचं कारण जिला पाहून माझ्या हृदयाची गिटार वाजेल असं मला कोणी आजवर भेटलंच नव्हतं. अखेर तो दिवस उजाडला जेव्हा मी तिला पहिल्यांदा 👇👇👇👇 पाहिलं. नेहमीप्रमाणे कॉलेजच्या कट्ट्यावर मी सकाळी ७:३० च्या ठोक्याला हजर झालो होतो. मित्र मंडळी जमली होती. गप्पा, मज्जा, मस्ती,किस्से अगदी रंगवून सुरू होते. जिथे इतर मुलं, मुली कॉलेजला जायला उशीर होऊ नये म्हणून धावपळ करत होते. तिथे हा आमचा नेहमीचा निवांतपणा रोजच सुरू असायचा.

✍️✍️
एव्हाना रोज रोज हाताला सॅनिटायझर लावून लावून थकायला झालं होतं. तोंडाला मास्क लावून गरम श्वास घेऊनही कंटाळा आला होता. दिवसभर लॅपटॉप, मोबाईल, टीव्ही, आजूबाजूचं रोजचं जग आणि मनातली घुसमट घेऊन मी जगत होतो. नाविन्यपूर्ण असं काही नव्हतं. जणू वेड्यासारखे झटकेच येत होते मला.👇👇👇👇 मनातली सल बोलून दाखवावी असं जवळ कोणी नव्हतं. ज्यांना सांगावं ते मित्र मस्करी करायचे. बरं हे सगळं मनात साठवून साठवून आत्मविश्वास कमी होत होता. का जगतोय आपण? कशासाठी जगतोय? हे अनेकप्रश्न मनाला सतावत होते. अशा जगण्याचा कंटाळा आला होता. फायनली ठरवलं उद्या शनिवार आहे.

✍️✍️
चार महिन्यांपूर्वीची गोष्ट. मी ऑफिसला जात होतो. गाडी चालवत होतो.एक महिला माझ्याविरुद्ध दिशेने गाडी घेऊन येत होती. ती माझ्याकडे खुप कुतूहलाने पाहत हसत होती. कोणीतरी अनोळखी महिला माझ्याकडे का पाहतेय? चेहऱ्यावर काही लागलयं का? म्हणून आरशात पाहत होतो इतक्यात समोरून👇👇👇👇 एक गाडी आली आणि मला जोरदार धडक दिली. मला भानावर यायला अगदी १० मिनिटे लागली. लोक धावले त्यांनी माझी मदत केली. सगळं स्थिरसावर व्हायला मला वेळ लागला. पण या सगळ्या गडबडीत त्या महिलेचा चेहरा काही डोळ्यासमोरून जात नव्हता. मी ऑफिस मध्ये पोहचलो. जखमांवर मलम लावायला सुरुवात केली.

✍️✍️
नियतीने मागच्या जन्मी न जुळू दिलेल्या नात्याची रेशीमगाठ पुन्हा जुळवण्यासाठी नियती या जन्मात एक संधी देते. असा क्षण प्रत्येकाच्या आयुष्यात येतोच माझ्याही आयुष्यात आला

ते साल असावं २०१३. मला नोकरीमुळे ऑफिसमधून बाहेर जावं लागतं असायचं. याच प्रवासात काय घडलं? वाचा हा धागा👇👇👇 एक दिवशी ऑफिस मध्ये गेल्यावर मला कळालं की उद्या मला ताम्हिणी घाटाखाली असलेल्या विळे बागाड एमआयडीसी मध्ये जायचं आहे. हे अंतर ऑफिसपासून १०० किलोमीटर. अडवळणी घाटरस्ता त्यामुळे प्रवासाला किमान अडीच तास लागणार हे मी गृहीत पकडलं होतं. दुसरा दिवस उजाडला ड्रायव्हर मला घ्यायला घरी आला.

तिची आठवण रोजचं येते पण #ValentinesDay ला जरा जास्तच. हो, मी तिच्याचंबद्दल लिहितोय. माझ्या आयुष्यातली 'ती'. असं म्हणतात प्रेमाला वयाचं बंधन नसतं. मला पहिलं प्रेम झालं मी इ.१० वीत असताना माझ्यापेक्षा ५ वर्षांने मोठ्या असलेल्या मुलीशी. पुढे काय झालं वाचा या धाग्यात.
👇👇👇👇👇👇👇 मी दहावीत होतो. प्रेम वगैरे काही कळत नव्हतं पण आयुष्यात एक वळण येतं जिथे काहीही कळत नसताना तुम्ही अनावधानाने पाय घसरून पडता एखाद्या व्यक्तीच्या प्रेमात. माझ्याबाबतीत असंच झालं. मी दहावीत होतो तसा सगळ्यांच बाबतीत हुशार. थोडक्यात ऑल राऊंडर मग शाळेतही 'आपलीच हवा'.

सांगलीत गेल्यावर तिथली परिस्थिती पाहिल्यावर आता या पुढे सांगली-कोल्हापूर मध्ये काय हवं ? काय नको? मदतीचं स्वरूप कसं असावं? याबद्दल माझी मतं लिहितोय. तुमचीही मतं या धाग्याखाली मांडा.

आता पूरग्रस्त क्षेत्रात अन्नाचा पुरवठा मुबलक प्रमाणात व सुरळीत होतोय.
आपलं प्राधान्य आता👇👇👇👇 अन्न-धान्य, डाळी, कडधान्ये हे तेथील सेवाभावी संस्थांना देण्यात यावं. त्याचे उत्तम जेवण बनवून ते पुरग्रस्तांना रोजचं पोहोचवत आहेत. त्यामुळे आपोआपच जेवणाचा प्रश्न सुटतोय. पुढे महत्वाचं पिण्याचे पाणी. अजूनही लोकांना पिण्याच्या पाण्याचा प्रश्न आहे त्यामुळे त्यावर भर द्यावा.