تاریخ واقعی #فلسطین

در سال ۱۳۵ پس از میلاد، رومیان سرزمین ملت یهود را تسخیر کردند و برای پاک کردن خاطره آن، نام سرزمین را به نام فلسطین تغییر دادند.
فلسطینیان مردمی یونانی الاصل و دشمن باستانی یهودیان بودند. آن سرزمین پس از تغییر نام، با تغییر امپراتوری‌ها و پادشاهی‌ها در طول قرن ها اداره می شد، اما یهودیان در آنجا باقی ماندند.
در سال ۱۹۲۰، پس از جنگ جهانی اول و فروپاشی امپراتوری عثمانی، بریتانیا بر این سرزمین اختیار و قیمومت پیدا کرد و نام آنجا را رسماً فلسطین نامید. ۱/۷

القاب «منجی» و «رهایی بخش» از سوی یهودیان تنها برای کوروش کبیر به کار رفته و چنین توصیفی برای هیچیک دیگر از انبای قوم یهود و خود حضرت موسی خطاب نشده است.
در تورات واژه عبری «ماشیح» به مفهوم مسیح یا منجی موعود تنها برای کوروش کبیر استفاده شده است؛ زیرا انبای یهودی در طول اسارت یهودیان در سرزمین بابِل به قوم خود تسکین می دادند که نجات دهنده‌ای خواهد آمد و آنها را از ظلم رها خواهد کرد و اورشلیم را دوباره آباد خواهد کرد.
در باب «عزرا» در تورات یا عهد عتیق آمده است که کوروش یهودیان را از سرزمین بندگی در بابِل که بزور -

● پیمان دوستی با طبیعت و آغاز زندگی دوباره زمین و گیاهان

پانزدهم ماه عبری شواط برابر دوم بهمن ماه مصادف با جشن مذهبی ایلانوت است. این روز در اعتقادات یهود، اول سال درختان محسوب می شود. مبنای زمانی محاسبه برخی از قوانین شرعی مربوط به استفاده از محصولات کشاورزی و میوه های درختان تازه کاشته شده، ایلانوت می باشد.

ایلانُوت جشن تقدیس و بزرگداشت درختان و گیاهان در دین یهود است. در شب و روز ایلانوت یهودیان میوه درختان را با خواندن براخاها (دعاها) یی مخصوص می خورند

عمليات کشتار یهودیان با گاز

نازی ها در اواخر ۱۹۳۹ با كشتن بیماران روانی (كشتن از سر ترحم) شروع به آزمایش گاز سمی کردند، به قصد اینکه از آن برای كشتار جمعی استفاده کنند. نازی ها از عبارت دارای حسن تعبیر مانند، "كشتن از سر ترحم" استفاده می کردند تا کشتار سازمان یافته آن دسته از آلمانی هایی را توضیح دهند که از نظر آنها، به دلیل ابتلا به بیماری روانی یا معلولیت، "شایسته زنده ماندن" نبودند. به عنوان بخشی از برنامه کشتن از سر ترحم، شش تأسیسات مخصوص عملیات کشتار با گاز دایر شد: برنبورگ، براندنبورگ، گرفنک، هادامار، هارتهایم و زوننشتاین.

از آنجائیکه یکی از اصلی ترین پایه های رژیم اسلامی حاکم بر ایران، یهودستیزی و دشمنی با اسرائیل می باشد، و با توجه به این نکته که یهود ستیزی و دشمنی با اسرائیل در میان ایرانیان، ریشه دار نبوده و دارای توجیه تاریخی نیست، پس می توان نتیجه گرفت که بزرگترین ترس رژیم، ایجاد جنبشهای- مردمی، در راستای دوستی با اسرائیل و همینطور تقویت مبارزات مدنی با تفکرات یهودستیزی اسلامی و شیعی، است. خوشبختانه در سالهای اخیر، گسترش اینترنت و شبکه های اجتماعی کمک بسیاری به آگاهی یافتن و بیداری مردم ایران داشته.