ماجرا از شش سال پیش شروع شد و یک نوشته در فیس‌بوک. شبی که خیلی خسته و دربه‌در بودم و احساس می‌کردم زیر آواری هستم که بیرون آمدن از آن امکان ندارد، این متن را در فیس‌بوک نوشتم و دو روز بعد ایمیلی دریافت کردم که نوشته بود: «اینجا بنویس، شرایطی که خواستی برقرار است. کم و بیش» دو روز بعد تصمیم گرفتم و برای غریبه‌ای که نمی‌دانستم کیست شروع کردم به نوشتن. نمی‌دانستم مرد است یا زن؟ نمی‌دانستم من را می‌شناسد یا نه یا چقدر می‌شناسد. حدود سه سال نوشتم و اغلب جوابم این بود: «read» بیشتر هم نمی‌خواستم انگار. گاهی هم سوال و جواب کوتاهی یا توصیه مختصری

#هشت‌_مارس روزی نمادین است برای توجه به ساختارهایی که زنان را در زیست روزمره «فرودست می‌کند». فرودستی که حاصلِ تصادف، شانس و تفاوت‌هایِ بیولوژیک نیست و با گرامی‌داشتن و تبریک گفتن نه‌تنها ترمیم نمی‌شود که بیشتر پنهان می‌شود.
روزی که باید پرسش‌هایی نظیر اینها پررنگ شود: در #اقتصاد سهمِ زنان از تولید ناخالص ملی چقدر است؟ از بازار کارِ رسمی؟دستمزد زنان در مقایسه با همتایانِ مرد؟ چند درصد از زنان در بازارِ کارِ غیررسمی کار می‌کنند؟ زنانِ خانه‌دار چه جایگاهی در نظام‌های حمایتیِ دارند؟ سهم زنان در دسترسی به منابع اعم از مالکیتِ زمین و ... چقدر است؟