۱. جمهوری اسلامی حکومتی عادی نیست. از یه طرف ایدئولوژیکه، از طرف دیگه برای بقای خودش و ایدئولوژیش همه کار میکنه. یکی از کارهایی که کرده ساخت فضای گلخانه‌ای برای طبقه متوسط شهرنشینه. فضایی که یه حسِ نرمال بودن به این جهنم میده. فضایی که به واسطهٔ رانت‌ و پول نفت کنترل میشه ۲. با این مقدمه بپریم تو فضایی که قراره تا دو ماه دیگه اتفاق بیفته. ترامپ قراره وارد کاخ سفید بشه و مهمترین کاری که خواهد کرد تحریم همه جانبهٔ ج.اسلامیست. روش ج.ا برای مقابله هم مشخصه. ج.ا به جامعه این پیام رو خواهد داد که بهم خوردن «این فضای به ظاهر نرمال» تقصیر ترامپه

۱. از بچگی پادشاهی‌خواه نبودم. اما رفته رفته از چپ و اسلامگرا نفرتم زیاد و زیادتر شد. به دلیل همین نفرت، کم‌کم به پهلوی متمایل شدم. سعی کردم بیشتر بخونم، ببینم و بشنوم، و با ذهنی باز و به دور از تعصب نگاه کنم. سعی کردم زنگارهای تعلیماتِ چپ و اصلاحطلب رو از مغزم پاک کنم ۲. یکی از دلایل نفرتم از چپ‌ها و اسلامگراها اینه که ایران و تاریخش براشون مهم نیست. همه چیز رو قراره بکوبند. از دیدشون هیچ پیوستگی تاریخی‌ای نباید وجود داشته باشه. همه جای دنیا هم همینند. همین الان اسلامگراها و ووک‌های غربی به مجسمه‌های چرچیل لینکلن آثار تاریخی و پرچم حمله میکنند

درس‌هایی از خیزش مهسا(۱):
به هکرهای قلابی و اکانت‌های قارچی اعتماد نکنید. حتی اگه رسانه پشتشون بود درس‌هایی از خیزش مهسا (۲):
نذارید اصلاحطلب‌ها جلودار براندازی بشن!
کسی که ریزش میکنه ته صف می‌ایسته، نه سر صف

۱. وقتی ماهیت اصلاحطلب‌ها رو درست نشناسیم، دوباره فریبشون رو میخوریم.
اصلاحات از پس خفقان و سرکوب‌های دو دهه اول انقلاب متولد شد. با شعار «ایران برای ایرانیان» وارد شدند، اما در عمل سوپاپ اطمینانی برای نظام بود. خشم مردم رو با صندوق رای کنترل کرد و برای ج.ا علاج کرد و وقت خرید ۲. ماهیت اصلاحطلب عوض نشده. اصلاحطلب میدونه در انتخابات آزاد شانسی نداره. میدونه رفتنِ نظام اسرار رانت‌ها و فسادهاشون رو نمایان میکنه. میدونه نقشش در به وجود آوردن نکبت۵۷ و قتل‌های پس از اون رو هویدا میکنه. میدونه رفتن ج.ا به اسلام رحمانی، اسرائیل‌ستیزی و فرقه‌گرایی پایان میده

۱.در میان ما کسانی هستند که ناامیند. طبیعیه. شهریور پارسال بزرگترین اعتراض علیه ج.ا شکل گرفت که همه اقشار از پارک‌وی تا پیروزی، تا نیوزلند و ونکور درش حضور داشتند. صدای ورزشکار و هنرمند‌های ایران و جهان بلند شد و مهمترین استیج‌های بین‌المللی از خیزش انقلابی‌ ما گفت. ولی پیروز نشد ۲. این پیروز نشدن باعث شده گروه های مختلف هم رو مقصر بدونن. ولی از دل این تحرکات احساسی و منفعلانه راه‌حل بیرون نمیاد. به جای مقصر دونستن هم باید آسیب‌شناسی کنیم و پلی برای پیروزی بسازیم. براندازی آسان و سریع نیست، اما تنها و مطمئن‌ترین راهه.

۱. انقلابیون۵۷ هویتشون رو در تضاد با نظم پهلوی معرفی کرده بودند و راه سعادت مردم رو حکومت ضدملی، جامعه بی‌طبقه، مبارزه با غرب و سرمایه‌داری میدونستند. با شکست گفتمان ۵۷، مردم کم‌کم به نظم پیشین، یعنی پهلوی روی خوش نشون دادند و همین موضوع جمهوری اسلامی رو بیش از هر چیز نگران میکنه ۲. از طرفی میدونه ایدئولوژیش شکست خورده و باید به گفتمان ملی و غربگرا تن بده، از طرف دیگه به خاطر ماهیت ایدئولوژیک و ضد ملیش نمیتونه به همون گفتمانی که علیهش انقلاب کرده برگرده. ج.ا به چشم شاهد رشد علاقهٔ ملت به رضاشاه و محمدرضا شاهه ولی توانِ گفتمانیِ مبارزه با این موج رو نداره

۱. برای براندازی ما نیازمند تسخیر نهادهای قدرتیم. یعنی تسخیر بیت، پادگان‌ها و صداوسیما و …! اینکه چگونه و کی به اون لحظه میرسیم و چطور میتونیم براش برنامه‌ ریزی کنیم بحثیست جداگانه؛ اما پیش از اون باید ذهنمون رو آماده چنین اقداماتی بکنیم. ۲. درسته که «نمایش اعتراض» میتونه به بیشتر شدن تعداد ما براندازها کمک کنه اما این اعتراض نباید صرفا به نمایش محدود بمونه. ما جمهوری اسلامی رو نمیخوایم. ج.ا هم «با تو رو خدا برو، بیا برامون یه رفراندوم بذار، بیا کودتا کن، ما نمیخواهیمت» نمیره. این ایده‌ها اصلاحطلبانه است

۱. درک مفهوم «قدرت» و «اقتدار» و شناخت تفاوت‌هایش در فضایی که این روزها درِش زندگی میکنیم واجبه. از دید هانا آرنت «قدرت قابلیتیست انسانی، برای اتفاقِ میان انسان‌ها و اقدام مشترک اونها؛ بنا بر این تعریف، هیچ‌گاه نمی‌توان قدرت را متعلق به یک فرد دانست، ۲. قدرت همواره دارای سرشتی اجتماعیست و در اختیار گروهی از انسان‌ها.
مادامی‌که این گروه متحده، قدرتش پابرجاست. برای نمونه وقتی می‌گیم فلانی دارای قدرته، به این معناست که او از طرف جمعی مسئولیت یافته تا به نام اونها دست به اقدام بزنه و لذا بدون حمایت اون جمع، قدرت وی بی‌معناست.

۱.بیایید یه دقیقه از دید مردمِ عادی کوچه و بازار، از دید مردمی که نگاهی غیرایدئولوژیک دارند و درگیر جنگ‌های سیاسی نیستند، به سیاست در ایران نگاه کنیم. این بخش از جامعه که بخش قابل توجهی هستند عقل معاش(سلیم) دارند. دو دو تا چهارتا میکنند. به امنیت ثبات آرامش و آزادیشون فکر میکنند ۲. این بخش از جامعه، به گذشته خود و کشورهای همسایه نگاه میکنند و با توجه به این فاکتورها و تجربیاتِ زیسته خودشون، به افراد و گروه‌هایی اعتماد میکنند. این بخش از مردم صد سالِ اخیر ایران و کشورهای همسایه رو میبینند، مقایسه میکنند و تصمیم میگیرند.

۱. نظام پهلوی دو ویژگی عمده داشت. هم ملی بود هم تجددخواه. از طرفی در راستای وحدت ملی و یکپارچگی ایران کوشید، زبان مشترک و فرهنگ ایران رو احیا و مرزهای مملکت رو حفظ کرد، کشوری ثروتمند و قدرتمد در منطقه و جهان ساخت و ایران رو در مسیر توسعه و پیشرفت قرار داد. ۲. از طرف دیگه، نظام پهلوی تجددخواه بود، مملکتی بلازده طاعون‌زده و آخوندزده که ساختارهایی بدوی داشت رو تبدیل به کشوری مدرن و صنعتی کرد، در عرصه سیاسی و اجتماعی هم که نگم؛ از حقوق زن گرفته تا ایجاد ساختارهای مدرن(از دادگستری و دانشگاه تا هنر رقص فرهنگ معماری و سبک زندگی مدرن).

۱.ملتِ در خیابان، هنوز شعار ایجابی نداده‌اند. هنوز نگفته‌اند چه فرد یا گروهی رو میپسندند. اما با نگاهی به انقلابیون میشه از خواسته‌هاشون رمزگشایی کرد. یه نگاه به رخت و لباس، به شعر و شعارها،به ویدیوهای سارینا و نیکا،به عمامه‌پرانی حجاب‌سوزی و آتش زدن حوزه‌ها بکنید.مشخصه چی میخوان ۲.این مردم احترام و آزادی میخوان. واژهٔ آزادی کمی گیج کننده است. آزادی در دوره‌های مختلفِ تاریخی معانی متفاوتی داشته. در دوره‌ای خیلی نزدیک به مفهوم استقلال بود، در ۵۷ به معنی رهایی از جور سرمایه‌داری و غرب بود، اما آزادی در ذهن جوون ایرانی خیلی زمینیه.

بعضی، هواداران پهلوی رو راست سیاسی تعریف میکنن و از این طریق به ایشان انگ فاشیستی یا ارتجاعی میزنن. بماند که اعتقاد به بازار آزاد و دولت کوچک، یا اعتقاد به حفظ ساختارها و سنت‌ها‌(نه مذهب)به فاشیسم ربطی نداره. اینم جز مفاهیمیه که در ج.ا به گند کشیده شده: به هرکی راسته میگن فاشیست از این زاویه، در بین نیروهای سیاسی هواداران ج.ا از سایر نیروها ارتجاعی‌تر ‌و فاشیستی‌ترند. ولی سوال اساسی‌تر اینه که حتی منظورشون از راست هم مشخص نیست. کدوم راست؟ راست اقتصادی و دولت کوچک؟ یا محافظه‌کار، که در ایران که میشه سنتی‌ها و مذهبی‌ها؟ یا دشمنی و دوستی با امریکا و غرب؟

۱. تجربه اول من در کلاب هاوس در رومی بود که فکر میکردم قراره از «نه به ج.اسلامی» توش گفته بشه. رومی که خانم شاپرک شجری‌زاده، مریم شریعتمداری عزیز و جناب سوفیامهر مادریتورش بودن و فضا داشت در جهت درست پیش میرفت که با صدای بلند گفتن «بهنود» اومد! و باورم نمیشه رفتارهایی رو که دیدم ۲. گفتن جناب بهنود اضافه شدند. بعد با یه شعفی جناب بهنود رو اوردند بالا و میکروفون رو گذاشتند جلوش. چه عزت و احترامی، چه دولا راست شدنی، چه آقای بهنود آقای بهنودی! هیچکی حتی بهش نگفت «اصلاح‌طلب» که مبادا بهش لیبل زده نشه. بهش بر نخوره

۱. مدام گفته می‌شه که در دوران شاه آزادی سیاسی و دموکراسی نبود. یک بار هم باید پرسید که اون نسل آزادی و دموکراسی رو می‌خواست که چه حرفی رو بزنه؟ چه سیاستی رو دنبال کنه؟ آیا ایران مساله‌ش بود یا اهدافی ايدئولوژیک داشت؟ توسعه ایران براش مطرح بود یا پیوستن به جنبش‌های جهانی؟ ۲. روحانیت از سالها پیش دشمنیش با تمدن و تجدد رو اعلان کرده بود. از ابتدا، حتی پیش از ظهور پهلوی با علم،مدرسه، دادگاه،ثبت‌احوال عداوت داشت. از دیدش نهادهای مدرن دکان دین رو تخته و روحانیت رو تضعیف میکرد. اسلامگراها از همون ابتدا در پی امپراطوری دینی و به چالش کشیدن نظم جهانی بودن

۱. ۳ساله یه شیفت گفتمانی اتفاق افتاده. جامعه ایران که سالها تحت تاثیر گفتمان چپ بود و دل در گرو اصلاحات داشت کم‌کم برانداز شده. قیام دی۹۶ آغاز این شیفت بود و رفتار اصلاح‌طلبان (که قدرت هم دستشون بود) در قبال مردم وقیحانه و شرورانه! ۲. اصلاحات با توجیهِ ‘جنایات، سرکوب دختران انقلاب، سرکوب اصناف و بازنشسته‌ها، کشتار آبان، هواپیمای اوکراینی، نشر ناامیدی و کرونا و مقصر نشون دادن ملت’ گور خودش رو کَند. مجموعه سیاست‌های نظام در مورد کرونا، FATF، برجام و تحریم‌ها، اقتصاد و طبقه متوسط رو نابود کرد.

۱. هشتگ #اتحاد_برای_نوید صرفا برای احقاق حقوق اقلیت نیست. محدود به گرفتن حق یه ورزشکار خاص که جلوی ج.ا میایسته، جلوی اسراییل بازی نمیکنه یا بخشی از زنان، نیست. گرفتن حق اقلیت، مال کشورای غربیه. مال دموکراسی‌های پیشرفته، مال جاهایی که همه چیز سر جاشه و فقط حقوق اقلیت‌ها تضییع میشه ۲. تو ایران اما حقوق اولیه همه شهروندا (اکثریت)هم ضایع شده؛ کل ورزش به چنان حقارتی رسیده که فقط استثناها میتونن توش یه چیزی بشن. در ایران امروز، قهرمانی فوتبالیستا تو غرب آسیا هم دیگه آرزو شده چه برسه به آسیا، سقف آرزوهای یه ملت بسته به خواست آقایون خوار شده. افتخارات همه شانسیه

۱. ایرانی که درحال مدرن شدن بود، ۴۱ساله به سمت قبیله‌گرایی در حرکته. ساختاری که در عربستان هم درحال برچیده شدنه. یک فرد عربستانی بدون اذن رئیس قبیله، حق ازدواج با فردی خارج از طایفه یا استقلال فکری نداره. فرد در چنین ساختاری بیش از دولت از رئیس قبیله میترسه. ۲. اینجاست که دستگاه دولت به داد مردم میرسه و با فراهم آوردن امکانات، فشار مذهبی/قبیله‌ای فرد رو کمرنگ و هویتی نوین براش میافرینه. به عنوان پدر نوین، خواست‌های زندگی امروز جامعه رو درک و از عضو قبیله، شهروند میسازه.
کاری که پهلوی با جامعه ایران کرد

هوادار کیست؟
ما چطور هوادار شدیم؟

۱-هوادار نظام الزاما اصلاح‌طلب نیست. با وجود تفاوت‌های میان ج.ا و سایر ح.توتالیتر(استالینسم، نازی)، شباهت‌ها انقدر زیاده که میشه از «هانا آرنت» برای یافتن پاسخ‌ کمک گرفت

https://twitter.com/sangtarash_azad/status/1122618451632111622?s=21

#رشته_توییت ۲-ایدهٔ تشکیل لایهٔ هوادار به دور هسته اصلی نظام ایدهٔ ناب و دسته اول ج.ا نبود. پیشتر نازی‌ها و بلشویک‌ها بهش رسیده بودن. هیتلر، نیروهای جنبش توتالیتر رو _که جذب تبلیغات شده بودن_به دو دستهٔ «هوادار: اکثریت تنبل و ترسو» گرداگردِ «اعضا: اقلیت آمادهٔ نبرد» تقسیم کرده بود.