Thread by @JapanSalaryboom

วัดฝีมือกันไปเลย! ใครจะได้รายได้ต่อวันเหนือกว่ากัน..ระหว่างแท็กซี่ญี่ปุ่นรุ่นคุณอาวัย 57 (ประสบการณ์ขับแท็กซี่ 20 ปี) และแท็กซี่น้องใหม่วัย 25 ปี (ประสบการณ์ทำงานขับแท็กซี่ปีที่ 3)
.

เรื่องมันมีอยู่ว่าเมื่อต้นปีที่แล้ว (ถ้าจำไม่ผิดนะ) ที่ญี่ปุ่นมีการปรับค่าโดยสารเริ่มต้นจาก 730 เยน ลงมาเหลือ 410 เยน
ทำให้มีคนเป็นห่วงว่า พี่ๆ คนขับแท็กซี่จะรายได้น้อยลงมั้ยนั่น

มาในฝั่งของผู้โดยสารบ้าง ผู้โดยสารบอกว่าเวลาค่าเดินสารเริ่มต้นถูกลง ก็ทำให้รู้สึกอยากใช้บริการมากขึ้น กลับบ้านก็จ่ายถูกลง

คุณป้าอีกคนก็บอกว่า ฉันน่ะขาไม่ค่อยดี จะไปป้ายรถเมล์ห่างจากสถานีแค่ 200 เมตรก็ต้องอาศัยแท็กซี่นี่แหละ พอราคาเริ่มต้นถูกลง ก็จ่ายน้อยลงเลยใช้แท็กซี่บ่อยขึ้น

14 วันหลังจากค่าโดยสารเริ่มต้นถูกลง สถิติพบว่าแท็กซี่สามารถรับผู้โดยสารที่นั่งสั้นๆ (ระยะน้อยกว่า 2 กิโล) ได้มากขึ้นจาก 7.5 ครั้ง/วัน เป็น 8.8 ครั้ง/วัน

ส่วนระยะไกลกว่านั้นก็เพิ่มจาก 27.1 ครั้ง/วัน เป็น 28.8 ครั้งต่อวัน

แท็กซี่คันนึงรับผดส.ได้ถึง 30 กว่าเที่ยวต่อวันเลยหรอ!!?

มาที่คนขับรถแท็กซี่คุณอาวัย 57 ก่อนละกัน
แกขับอยู่ในละแวกโตเกียวและโซนเหนือโตเกียวมา 20 ปีแล้ว ก่อนมาขับแท็กซี่แกเคยทำงานเป็นซาลารี่แมนวิศวกรระบบ (System Engineer) ตอนนั้นมีรายได้ต่อปีมากถึง 10 ล้านเยนเลยนะครับ (ประมาณ 3 ล้านบาท)

แต่โชคร้ายที่ญี่ปุ่นฟองสบู่แตก ทำให้บริษัทของเขานั้นล้มลง เขาจึงตัดสินใจผันตัวเข้าสู่วงการแท็กซี่ เพราะคิดว่าวงการนี้น่าจะอยู่ได้ยืนยาวกว่าการทำงานอาชีพอื่นๆ (เป็นความคิดของคุณอาเมื่อ 20 ปีก่อนนะครับ ตอนนั้นเหมือนว่าแท็กซี่ได้เงินกันเยอะมากพอตัว)
.

คุณอาบอกว่าวันๆ นึงก็ขับรถอยู่ 6-7 ชั่วโมง ก็ไม่ได้นานเท่าไหร่นัก และยังมีเวลาเป็นของตัวเองด้วย ตั้งเป้าหมายรายได้อยู่ที่ประมาณ 20,000 เยน หรือ 6,000 บาทต่อวันครับ
ทั้งๆ ที่ค่าเฉลี่ยรายได้ต่อวันของแท็กซี่อยู่ที่ 48,911 เยน (สถิติปี15 ขับในโซนโตเกียว)

แสดงว่าคุณอาไม่หวังค่อยเยอะ

ทีมงานก็ไปตามติดคุณอา เอากล้องไปตั้งไว้ในรถเก็บบรรยากาศไปเรื่อยๆ แต่เวลาผ่านไปดูคุณอาไม่ค่อยได้ผู้โดยสาร เลยเข้าไปสัมภาษณ์ซักหน่อย

คุณอาบอกว่า วันนี้ไม่ค่อยได้ลูกค้าเลยเนอะ

คุณอาจึงมากับแผนต่อไป
.

คุณอาเลี้ยวรถเข้าไปในสถานีๆ นึง ซึ่งมีแท็กซี่ต่อคิวรอผู้โดยสาร คุณอาบอกว่าที่นี่ลูกค้าเยอะ แล้วมารับที่นี่บางทีได้ผู้โดยสารเดินทางไกล บางทีก็ได้ค่าโดยสารถึง 10,000 กว่าเยนก็มีนะครับ
.
ตอนนั้นเป็นเวลาบ่ายโมง 45 นาที

หลังจากรอคิวแท็กซี่ได้ 45 นาที คุณอาก็ได้ผู้โดยสารครับ บ่าย 2 ครึ่งแล้ว
.
ลูกค้านั่งรถได้อยู่ 3 นาที
“นี่ๆ จอดข้างหน้านะ”

สรุปว่าลูกค้านั่งไปใกล้นิดเดียวเอง
ค่าโดยสารแค่ 490 เยนเท่านั้น
ขยับมาจากอัตราค่าโดยสารระยะเริ่มต้นแค่นิดเดียวเอง

คุณอาบอกรอขนาดนั้น แต่ได้เท่านี้เองครับ

มาต่อละครับ เรื่องคุณอาแท็กซี่ และหนุ่มน้อยนามนคนขับแท็กซี่รุ่นใหม่ ใครจะทำรายได้สูงกว่ากันในวันๆ นึง

ตามด้วยวลีเด็ดว่า “ก็เสียดายอยู่นะที่ไม่ค่อยได้ลูกค้า แต่คนขับแท็กซี่อย่างเรามันเลือกลูกค้าไม่ได้นี่นา”

คำพูดนี้รู้สึกกระเทือนใจมายังพวกเราทุกคน (จริงๆ นะ )

คุณอาจะมีการบันทึกการทำงานทุกเที่ยวขับจากไหนไปไหน ได้ค่าโดยสารเที่ยวละเท่าไหร่..วันนี้คุณอาคนขับโชคร้ายหน่อย ได้แค่ 11,540 เยนเอง ต่ำกว่ามาตรฐานที่ตัวเค้าเองตั้งไว้เสียอีก

เค้าบอกว่าวงการแท็กซี่สามารถสะท้อนเศรษฐกิจในยุคนั้นๆ ได้ ถ้าคนนั่งแท็กซี่น้อยอาจหมายความว่าเศรษฐกิจไม่ดีนะ

คุณอายังเล่าต่อไปว่าสมัยก่อนนะที่เศรษฐกิจเฟื่องฟูนอกจากรายได้ดีแล้ว ยังได้ทิปเยอะด้วย บางคนก็จ่ายสองเท่าของค่าโดยสาร คนจ่าย 3 เท่าก็มี

เอาจริงๆ นะแค่ขับรถแท็กซี่ก็รายได้ดีสุดๆ ตอนนั้นผมเคยได้รายได้ต่อปีมากถึง 5-6 ล้านเยนเลยนะ (1.5-1.8 ล้านบาท/ปี) ซึ่งถือว่าดีกว่าการเป็นพนักงานประจำในบางบริษัทอีกนะครับ

แล้วตอนนี้ล่ะครับคุณอา รายได้ต่อปีเป็นอย่างไรบ้าง!?

.

ตกลงมาประมาณครึ่งนึงของที่บอกตะกี้ครับ

เหยยยย จริงดิ ลดลงมาเยอะเลยนะครับคุณอา แล้วจะพอกับค่าใช้จ่ายมั้ยครับนั่น!?

คุณอาบอกว่า อาชีพนี้อะแม้ตอนนี้เงินไม่เยอะอะไร แต่ถ้ามองไปในระยะยาว สามารถทำไปได้เรื่อยๆ อายุ 60 หรือ 70 ปีก็ยังไหว

โอ้ คุณอาเป็นคนมองการณ์ไกลนั่นเอง!

ตัดภาพมาที่อีกฟากฝั่งนึงที่บริษัท นิปปงโคซือที่นี่เป็นบริษัทที่ดูแลแท็กซี่มากถึง 4,000 คันเชียวครับ ในบริษัทนี้มีคนขับที่ยังอายุน้อย และทุกคนยกย่องให้เป็นระดับ Top Class เลยครับ

เขาจะมีหน้าตาเป็นอย่างไร
อายุเท่าไหร่กันนะ

ชักอยากจะรู้แล้ว

หลังจากฝ่าฝูงชนออกมาได้ เราก็เจอพ่อหนุ่มคนนี้ ใช่คนขับแท็กซี่ระดับ Top Class ที่เค้าพูดกันมั้ยนะ เดินเข้าไปถามหน่อย

สวัสดีครับใช่คนขับหน้าใหม่ที่อยู่ในระดับ Top Class มั้ยครับ ทำไมดูหน้าเด็กจังเลย

“ผมเองครับ เพิ่งทำงานปีที่ 3 ชื่อโคะสึเกะกะว่ะครับ”

เขาเป็นเคสหายากเพราะ
.

เขาเป็นเด็กจบมหาลัยและตั้งใจสมัครเข้าทำงานเป็นคนขับแท็กซี่

ทำไมถึงอยากเป็นคนขับแท็กซี่ล่ะครับ?
เขาตอบว่า “ผมหลงใหลในอาชีพนี้มาตั้งแต่วัยเด็กแล้วครับ จึงตัดสินใจมาเป็นคนขับรถแท็กซี่”

ส่วนใหญ่เราจะเห็นคนขับแท็กซี่ส่วนใหญ่เป็นคุณลุง พอเห็นแบบนี้ก็แอบรู้สึกแปลกตาเหมือนกันครับ

เอาคำถามโหดไปก่อนเลย!!
แล้วคิดอย่างไรกับการปรับค่าโดยสารเริ่มต้นลงมาล่ะครับ!?

เขาตอบว่า “ผมว่ามันคือโอกาสนะครับ เพราะจะทำให้มีผู้โดยสารใช้บริการมากขึ้น สำหรับผมเองก็ได้รายได้เพิ่มขึ้นจากการปรับค่าโดยสารนี้ครับ แม้จะเพิ่มไม่มากก็ตาม”

มุมคิดน้องคือดีมาก

งั้นเราไปดูฝีมือของ โคะสุเกะกะว่ะ กันนะครับที่เค้าว่ากันว่า เค้าเป็นนักวางกลยุทธ์เป็นเลิศ และการอ่านเกมของผู้โดยสารล่วงหน้าได้เด็ดขาดนั้นจะเป็นอย่างไร

อย่างน้อยเขาก็มีดีกรีทำยอดรวมค่าโดยสารต่อวันติด Top 10 ใน 1,000 คนในบริษัทละครับ สุดยอดจริงๆ

ก่อนจะออกรถจากบริษัทแท็กซี่เราก็แอบถามเขาว่าวันนี้มีแผนอะไรมั้ย ..

เขาตอบได้ทันทีว่า “เช้านี้ผมมุ่งเป้าไปที่ซาลารี่แทนที่จะต้องเดินทางไปทำงานครับ แล้วก็จะได้มุ่งหน้าเข้าไปในตัวเมืองด้วย”

เข้าใจว่าบริษัทแท็กซี่น่าจะอยู่ชานเมือง แล้วการได้ผู้โดยสารนั่งเข้าไปในเมืองนั้น..

นอกจากจะไม่เสียเที่ยวเข้าเมืองไปแบบไร้ผู้โดยสารแล้ว การได้มนุษย์เงินเดือนหรือซาลารี่แมนที่อาศัยอยู่นอกเมือง โดยสารเข้าไปในเมืองนั้นค่อนข้างได้ระยะทาง ได้ค่าโดยสารเยอะพอสมควรครับ

หลังส่งผู้โดยสารคนนั้นแล้ว วนหาผู้โดยสารคนต่อไปก็ง่ายดายขึ้นด้วย แค่เริ่มต้นวันก็อ่านเกมขาดแล้วเนอะ

พอแผนชัดเจน เค้าก็ได้ผู้โดยสารในแบบที่ตัวเองต้องการจริงๆ ครับ เจอซาลารี่แมนที่กำลังจะเดินทางเข้าไปในบริษัทที่อยู่ในตัวเมืองพอดี คนนี้น่าจะรีบกลัวเข้างานสาย เลยให้ขึ้นทางด่วนเสียด้วย

โคะสุเกะกะว่ะ ถึงกับยิ้มหวานดีใจมาก ที่ได้ผู้โดยสารคนแรกของวัน ตามแผนที่วางเอาไว้เป๊ะๆ

ซึ่งผู้โดยสารคนแรกของวัน เค้าทำรายได้ได้มากถึง 4,790 เยน หรือเกือบ 1,500 บาทเลย ไม่น้อยเลยนะครับเนี่ย เริ่มต้นวันก็ดีแล้ว
หลังจากนั้นเค้าก็ทำรายได้ๆ ดีอย่างต่อเนื่อง 1,050 เยน..2,730 เยน...

ถึงตรงนี้บางคนอาจจะคิดว่าเขาโชคดีก็ได้ แต่จริงๆ แล้ว route การเดินรถเค้าคัดสรรมาอย่างดีนะ

อย่างเช่นช่วงเวลาประมาณ 11 โมง เขาบอกว่า นี่คือช่วงเวลาที่ผู้โดยสารน้อย เขาจึงตั้งเป้าที่จะหาผู้โดยสารที่จะโดยสารในระยะสั้นๆ แต่เน้นให้ได้ผู้โดยสารหลายๆ รอบแทน เขาจึงตัดสินใจมุ่งหน้าไปย่านที่มีโรงพยาบาล

เผื่อบางท่านไม่ทราบ โรงพยาบาลที่ญี่ปุ่นส่วนใหญ่เปิดทำการระหว่างวัน (ไม่ค่อยเปิดดึกๆ) ถ้าไป รพ.ตอนกลางวันจะเห็นว่ามีผู้ใช้บริการเป็นผู้สูงอายุค่อนข้างเยอะ แล้วผู้สูงอายุจำนวนไม่น้อยก็เลือกเดินทางด้วยแท็กซี่นี่แหละ นั่งไปไม่ไกลค่าโดยสารเลยไม่แพงมาก และสะดวกกว่าการรอรถเมล์

ในช่วงเวลาที่ผู้โดยสารน้อยนี้ โคะสุเกะกะว่ะ จึงขับแท็กซี่มุ่งหน้าไปยังโซนที่มีโรงพยาบาลเยอะๆ ครับ โดยหวังว่าจะได้ให้บริการผู้โดยสารที่กำลังจะกลับจากโรงพยาบาล

พอเค้าเลี้ยวรถเข้าโรงพยาบาลเท่านั้นแหละ ก็ได้ผู้โดยสารเลย

คุณป้าผู้โดยสารบอกว่า ขอโทษนะจ๊ะ ป้านั่งไปไม่ไกลเท่าไหร่นะ

นั่งไป 6 นาทีก็ถึงที่หมายครับ
ป้าเกรงใจคนขับรถแท็กซี่ที่โดยสารไม่ไกลนัก เลยไม่เอาเงินทอน

ป้าจิตใจดีจริงๆ

และตรงนี้คือข้อแตกต่างของแท็กซี่ที่รายได้เท่าเดิม กับแท็กซี่ที่ทำเงินได้เยอะ สำคัญมากๆ นะครับ เมื่อถามว่าค่าโดยสารเริ่มต้นลดลง แล้วได้รับผลกระทบเรื่องรายได้มั้ย

เขาตอบว่า ช่วงกลางวันไปถึงช่วงเย็นนั้น เป็นช่วงที่ไม่ค่อยได้ผู้โดยสาร การที่มีการปรับลดค่าโดยสารเริ่มต้นเหลือ 410 เยน.

เป็นการช่วยเพิ่มอัตราการใช้บริการของผู้โดยสาร ผู้โดยสารเสียเงินน้อยลง เลยตัดสินใจใช้แท็กซี่มากขึ้น ตรงนี้ผมมองว่า “มันคือโอกาส” แล้วทำให้เราสามารถเพิ่มผู้โดยสาร ในช่วงเวลาที่ผู้โดยสารน้อยได้สำเร็จครับ!

เมื่อแผนชัด เวลาเจอปัญหา จะมีทางออกเสมอ

พอเวลาบ่ายโมงตรง นี่คือเวลาทานข้าวของเขาครับ เขาใช้วิธีหาอะไรทานง่ายๆ ในรถ แต่ในเวลาช่วงนี้นอกจากทานข้าวแล้ว
เขาก็จ้องไปที่มือถือของเขาด้วย!

บอกได้มั้ยทำอะไรอยู่ครับ?

อ๋อผมกำลังอ่านเกมอยู่ว่า ช่วงบ่ายนี้ควรไปย่านไหนดี เลยกำลังเช็คอีเวนท์ต่างๆ ที่จะมีตอนบ่ายวันนี้ครับ โหสุดอะ

นี่คือ “แผนหวังได้ลูกค้าที่กำลังจะกลับจากอีเวนท์ต่างๆ” แล้วเขาก็เห็นว่ามีอีเวนท์ๆ นึงอยู่ไม่ไกล ใกล้เวลาเลิกแล้ว เขาจึงตัดสินใจมุ่งไปที่นั่นครับ! เมื่อมุ่งไปถึงโรงละครคาบุกิ แม้จะไม่ได้ลูกค้าที่เพิ่งดูคาบุกิจบ แต่ก็ได้ลูกค้าอีกคนที่กำลังหาแท็กซี่อยู่พอดี

แล้วเขาก็ได้ลูกค้่าที่นั่งไปไกลถึง tsukijima ได้ค่าโดยสารประมาณ 1,130 เยน

ยิ้มแป้นอีกแล้วครับ

พอตกบ่ายเราก็ถามอีกว่า แล้วแผนต่อไปจะไปหาผู้โดยสารแถบไหนครับ!?

เขาตอบว่า กะมุ่งไปย่านกินซ่า โดยหวังจะได้ผู้โดยสารที่กำลังจะกลับจากการช้อปปิ้งในกินซ่าครับ เฉียบขาดจริงๆ

สังเกตได้ว่าตลอดเวลาการทำงานของเขา เขามีการวางแผน และอ่านเกมอยู่ตลอดเวลา ประกอบกับประสบการณ์ที่เคยมีมาในอดีตด้วย ทำให้วันๆ นึงได้ผู้โดยสารเยอะมากๆ

เขาก็ทำตามวิธีการนี้ไปเรื่อยๆ
จนตี 2 จึงเอารถกลับไปส่งบริษัทครับ
.

แล้วสิ่งที่เพื่อนๆ น่าจะอยากรู้ที่สุดคือ วันนี้เขาทำรายได้ไปทั้งหมดเท่าไหร่ใช่มั้ยครับ..

แทน แท่น แท๊น
“ได้ผู้โดยสารทั้งหมด 37 รอบ
รวมรายได้ก็ประมาณ 80,000 เยน
หรือ 24,000 บาทครับ

ตกใจเลยใช่มั้ยครับ คิดดูสิถ้าคูณจำนวนวันทำงาน = 20 วัน จะมีรายได้มากถึง 1.6 ล้านเยนเลยนะ

ถึงตรงนี้หลายคนอาจมีคำถามในใจว่า ก็แหงสิ ค่าครองชีพที่นั่นแพง ค่าโดยสารที่ญี่ปุ่นแพงกว่าเมืองไทย เค้าเลยมีรายได้เยอะสิ ที่ไทยมันทำไม่ได้เหมือนเค้าหรอก

ผมพิมพ์มาทั้งหมดเพราะอยากจะบอกว่า
.

อย่าใช้ชีวิตอยู่บนโชคชะตา อย่าไปมัวพึ่งหวังว่าอะไรๆ จะเปลี่ยนแปลง

ชีวิตจะดีกว่าเดิมได้นั้น มันอยู่ที่ตัวเราเอง ต้องรู้จักวางแผน ต้องรู้จักยอมรับในการเปลี่ยนแปลง โดยเฉพาะการเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อไปสู่เป้าหมายที่เรามุ่งหวังไว้
.

ย้อนคิดดูอีกทีอะไรคือข้อแตกต่างระหว่างโคะสุเกะกาว่า หนุ่มขับแท็กซี่วัย 25 และคุณอาคนขับแท็กซี่วัย 57

1.แผนชัดหรือไม่
2.เอาจริงกับชีวิตรึเปล่า
เพราะถ้าแผนชัดและเอาจริงเมื่อไหร่แล้วล่ะก็ ไม่ว่าจะมีปัญหาอะไรก็ไม่กลัว พร้อมลุยไปแบบไม่มีหยุดครับ

หวังว่าจะได้แง่คิดอะไรในโพสต์นี้นะ